Κοσμος

Η ακαδημαϊκή ελευθερία δεν είναι πλέον δεδομένη στην Αμερική

Tα μεγαλύτερα ακαδημαϊκά ιδρύματα στις ΗΠΑ γίνονται «μπαλάκια» πολιτικών και ακτιβιστικών κύκλων που εξυπηρετούν πολιτικά, ιδεολογικά και οικονομικά συμφέροντα

kalamanti-sofia.jpg
Σοφία Καλαμαντή
ΤΕΥΧΟΣ 901
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η ακαδημαϊκή ελευθερία δεν είναι πλέον δεδομένη στην Αμερική
Claudine Gay © EPA/WILL OLIVER

Η Claudine Gay, η woke culture και η αυτολογοκρισία των καθηγητών στα αμερικανικά πανεπιστήμια

Πολύς λόγος έγινε για την πρώην πρόεδρο του Harvard, Claudine Gay, η οποία παραιτήθηκε μόλις 6 μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της από την προεδρία. Η Gay, καθηγήτρια Διακυβέρνησης, Αφρικανικών και Αφροαμερικανικών Σπουδών, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα δεχόμενη επιθέσεις για τη στάση της απέναντι στον αντισημιτισμό και τη διστακτικότητά της να τον καταδικάσει ολοκληρωτικά. Κατά τη διάρκεια σχετικής ακρόασης στο Κογκρέσο, με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, η ίδια έδωσε εξαιρετικά διφορούμενες απαντήσεις σχετικά με το εάν οι εκκλήσεις και τα συνθήματα των φοιτητών για γενοκτονία κατά των Εβραίων θα συνιστούσαν παρενόχληση, σύμφωνα με τους κώδικες συμπεριφοράς του πανεπιστημίου. Λίγο αργότερα, κατηγορίες ήρθαν στο φως της δημοσιότητας για λογοκλοπή σε δημοσιευμένες εργασίες της. Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με τη δημόσια κατακραυγή πολιτικών κύκλων, την οδήγησε στην πόρτα εξόδου από τη θέση της προέδρου ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος που βρίσκεται σταθερά στην πρώτη τριάδα των παγκόσμιων κατατάξεων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Η Gay, με σχετικό άρθρο της στους New York Times, απέδωσε την απομάκρυνσή της στις επιθέσεις των «δεξιών δημαγωγών», πλαισιώνοντας τα γεγονότα ως μία ενορχηστρωμένη επίθεση εναντίον της από τους εχθρούς της ποικιλομορφίας, της πολυπολιτισμικότητας και της συμπερίληψης, των βασικών αρχών του σύγχρονου «προοδευτικού ευαγγελίου». Μια «καλά στημένη παγίδα» ήταν αυτή που οδήγησε στην απομάκρυνσή της, με στόχο να υπονομεύσει τις αρχές και τις αξίες για τις οποίες είναι γνωστό το Harvard, σύμφωνα με την ίδια. Το περιστατικό πιθανότατα θα ξεχαστεί σύντομα, αποτελεί όμως ένα καλό παράδειγμα για να φωτίσει την πολιτική διαμάχη υπό την οποία λειτουργούν και πορεύονται τα Ivy League πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Τα campus των διακεκριμένων πανεπιστημίων έχουν εν πολλοίς μετατραπεί σε πεδία διαμάχης για την επιβολή μιας καθαρά πολιτικής ατζέντας. Μιας ατζέντας που καθόλου δεν νοιάζεται για το κατά πόσον βάλλεται το επίπεδο διδασκαλίας και το εάν το ακαδημαϊκό προσωπικό μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, ή πρέπει αντιθέτως να προσέχει την κάθε του λέξη και φράση, υπό τον φόβο αυτή να θεωρηθεί «προσβλητική» για κάποια ομάδα ή μειονότητα. Η Gay προσπάθησε κάπως πονηρά να αποφύγει μια ευθεία απάντηση που θα καταδίκαζε τον αντισημιτισμό, θέτοντας το ζήτημα ως άμεσα εξαρτώμενο από το συγκείμενο εντός του οποίου αυτός εκφράζεται, προκειμένου πιθανώς να τα έχει καλά με όλους, συμπεριλαμβανομένων και όσων χρηματοδοτούν το πανεπιστήμιο. Κατέληξε έτσι να πάρει «μία γεύση από το φάρμακό της», όπως είναι η γνωστή φράση στα αγγλικά, με το να γίνει θύμα ενός άγριου cancel με συνοπτικές διαδικασίες.

Ομάδες φοιτητών, υπέρμαχοι της woke κουλτούρας, καραδοκούν για μια λάθος λέξη, για μία υπόνοια ρατσισμού, σεξισμού ή οποιασδήποτε προσβλητικής διάκρισης, που μπορεί να ακουστεί σε ένα μάθημα

Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πέρυσι στη New York Post με τίτλο “The Academic Mind in 2022” με συμμετέχοντες 1.500 καθηγητές από κολέγια και πανεπιστήμια σε όλη την  Αμερική, τα αποτελέσματα έδειξαν μαζική αυτολογοκρισία και έναν ευρέως διαδεδομένο φόβο ότι, το να πεις ένα λάθος πράγμα, μπορεί να σου κοστίσει, όχι απλώς τη φήμη σου, αλλά ακόμα και τη δουλειά σου. Ομάδες φοιτητών, υπέρμαχοι της woke κουλτούρας, καραδοκούν για μια λάθος λέξη, για έστω μία υπόνοια ρατσισμού, σεξισμού ή οποιασδήποτε άλλης προσβλητικής διάκρισης, που μπορεί να ακουστεί μέσα σε ένα μάθημα, απλώς ως κομμάτι της παράδοσης για μια άλλη εποχή, μια ιστορική προσωπικότητα, ένα γεγονός του παρελθόντος. Στην ίδια έρευνα, περισσότεροι από τους μισούς (52%) ακαδημαϊκούς ανέφεραν πως «φοβούνται μήπως χάσουν τη δουλειά τους επειδή κάποιος θα παρεξηγήσει κάτι που είπαν», βγάζοντάς το εκτός συγκείμενου και δημοσιεύοντάς το στη συνέχεια στο διαδίκτυο. Περίπου το 72% των συντηρητικών μελών ΔΕΠ νιώθουν έτσι, ενώ συνολικά το ένα τρίτο (34%) των ερωτηθέντων δήλωσε ότι συχνά αισθάνεται πως δεν μπορεί να εκφράσει τις απόψεις του ελεύθερα, λόγω του τρόπου με τον οποίο μπορεί να αντιδράσουν οι φοιτητές, οι συνάδελφοι ή η διοίκηση του πανεπιστημίου. Πράγματι το «οπλοστάσιο» των ιδεολογικά στρατευμένων φοιτητών είναι έτοιμο και περιμένει στη φαρέτρα: «μη ασφαλές περιβάλλον», «προβληματική δήλωση», «αισθάνομαι πως δέχομαι επίθεση» κ.ά. είναι τα διαθέσιμα, άκρως επικίνδυνα «βόλια». Είναι κυρίως λυπηρό το γεγονός πως τα μεγαλύτερα ακαδημαϊκά ιδρύματα στις ΗΠΑ έχουν περιέλθει σε αυτήν την κατάσταση, με το να γίνονται «μπαλάκια» πολιτικών και ακτιβιστικών κύκλων εκατέρωθεν, εξυπηρετώντας πολιτικά, ιδεολογικά και οικονομικά συμφέροντα. Ίσως η περίπτωση της Gay να αποτελέσει ένα σκληρό μάθημα, ώστε οι προοδευτικοί κύκλοι που εγκαθίδρυσαν αυτήν την κουλτούρα να ξανασκεφτούν τη στάση τους μελλοντικά.  

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.