Το χριστουγεννιάτικο σόου του Τζον Γουότερς και τα θρυλικά «πριβέ» πάρτι του ανήκουν πια στο παρελθόν

Ο αμερικανός σκηνοθέτης, Τζον Γουότερς, από τη Βαλτιμόρη του Μέρυλαντ, καθιερώθηκε ως «Πάπας των σκουπιδιών» με τις «underground» επιτυχίες του, «Multiple Maniacs» (1970), «Pink Flamingos» (1972), «Female Trouble» (1974) και «Desperate Living» (1977), στις περισσότερες από τις οποίες πρωταγωνιστεί η μούσα του, Divine. Η χιουμοριστική «camp» (ή αλλιώς εσκεμμένα κιτς) αισθητική του Γουότερς υπήρξε πρωτοποριακή για την εποχή που κυκλοφόρησαν οι πρώτες ταινίες του και επηρέασε ένα μεγάλο εύρος κινημάτων, από το punk έως το queer new wave. Όντας μεγάλος φαν των Χριστουγέννων, από το 2004 όταν κυκλοφόρησε η μουσική συλλογή του, «A John Waters Christmas», με ιδιότυπα χριστουγεννιάτικα τραγούδια από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, ο Γουότερς ξεκίνησε μια σειρά από γιορτινά τουρνέ στην Αμερική, υπό τον ίδιο τίτλο, με την περιοδεία του να καταλήγει πάντα σε ένα μεγάλο VIP χριστουγεννιάτικο πάρτι.

A John Waters Christmas: Το θρυλικό show του ανατρεπτικού καλλιτέχνη

Με τη φήμη του να έχει κατακτήσει πια και το «mainstream» κοινό, από τη δεκαετία του 1980 και ύστερα (μετά, δηλαδή, από την κυκλοφορία της δημοφιλούς κωμωδίας του, «Hairspray», 1988), αλλά και με τον ίδιο τον Γουότερς να εμφανίζεται συχνά σε «talk shows» με τον Μπιλ Μάερ και άλλους τηλεοπτικούς σταρ, να γράφει αυτοβιογραφικά μπεστ-σέλερ και να δίνει συνεντεύξεις για ντοκιμαντέρ του Netflix, η επιτυχία των σόου του είναι τεράστια. Όλες οι παραστάσεις δε, του «A John Waters Christmas», είτε λαμβάνουν χώρα στη Βαλτιμόρη, είτε στην Πόλη της Νέας Υόρκης, γίνονται σχεδόν αμέσως αφότου ανακοινωθούν «sold out», για όσες συνεχόμενες βραδιές κι αν παίζουν. Ο Γουότερς φρόντισε, μάλιστα, να κρατήσει ζωντανό το σόου ακόμη και κατά την περίοδο της πανδημίας, αλλάζοντας τελείως τα νούμερά του για να το προσαρμόσει στην μετά-COVID πραγματικότητα.

Έχοντας σημειώσει τέτοια επιτυχία και έχοντας αντλήσει από τα τουρνέ του σε όλη την Αμερική αξέχαστες εμπειρίες, όπως αυτές που περιγράφονται στο βιβλίο του «Carsick: John Waters Hitchhikes Across America» (2014), ακόμη και αν ο Γουότερς σε λίγους μήνες κλείνει τα 78 του χρόνια, έχει δηλώσει πως δεν σκοπεύει να παραιτηθεί ποτέ—ούτε καν να κόψει ταχύτητα. Το διάσημο χριστουγεννιάτικο VIP πάρτι του σκηνοθέτη, όμως, με καλεσμένους κοντινούς του φίλους, αλλά και πολλούς σελέμπριτι, το οποίο διοργάνωνε, εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, λόγω των ημερών και για να κλείσει την περιοδεία του, στη Βαλτιμόρη, την Παρασκευή πριν από τα Χριστούγεννα, δεν έγινε φέτος και μάλλον δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ.

Φυσικά, όταν πρόκειται για κάποιον τόσο απρόβλεπτο και ριζοσπαστικό, όσο πολλές φορές έχει αποδείξει πως είναι ο Γουότερς, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως δεν θα αλλάξει γνώμη του χρόνου, αν ο κορωνοϊός δεν αποτελεί πλέον απειλή για τον ίδιο και τους καλεσμένους του. Άλλωστε, ακόμα και το 2016, όταν ο καλτ σκηνοθέτης εισήχθηκε στο νοσοκομείο για να του αφαιρέσουν μια πέτρα από το νεφρό, το πάρτι έγινε κανονικά, βάσει οδηγιών του, χωρίς εκείνον. Όσοι παρευρέθηκαν, ομολόγησαν πως ήταν ένα πολύ παράξενο βραδύ Παρασκευής, σε ένα πάρτι του Τζον Γουότερς, χωρίς τον Τζον.

Το σόου, «A John Waters Christmas», που φέτος ταξίδεψε εκτός από τη Βαλτιμόρη, στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη και τη Φιλαδέλφεια, έχει συνήθως διάρκεια 90 λεπτών και αποτελείται από γρήγορα ανέκδοτα και ιστορίες ή σκέψεις επάνω σε διάφορα θέματα, όπως τη σεξουαλική επανάσταση, την πολιτική των φύλων, τις λέξεις τις οποίες απαγορεύεται πια να πεις δημοσίως, τους σελέμπριτι που πέθαναν ανήμερα των Χριστουγέννων (όπως, τον Τζορτζ Μάικλ, την Έρθα Κιτ και τον Ντιν Μάρτιν), το φανταστικό του ραντεβού με τον Τζάστιν Μπίμπερ που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και το πόσος καιρός πάει από όταν κάπνισε το τελευταίο του τσιγάρο.

Όσο κι αν ο Γουότερς μεγαλώνοντας έγινε «ευγενικότερος» από ότι ήταν, για παράδειγμα, στα 25 του, όταν σκηνοθετούσε την Divine να τρώει τα φρέσκα κόπρανα ενός μικρού σκύλου, για να αποδείξει πως είναι «όχι μόνο ο πιο σιχαμερός άνθρωπος στον κόσμο, αλλά και η πιο σιχαμερή ηθοποιός στον κόσμο», το χριστουγεννιάτικο σόου του δεν είναι παράταιρο με το υπόλοιπο έργο του. Οι εμμονές του σκηνοθέτη με τους ξεδοντιάρηδες κάτοικους της Βαλτιμόρης (όπως ήταν η σταρ του, Έντιθ Μάσεϊ), ή τις τάσεις της μόδας που συχνά φαίνεται σαν να υποδεικνύουν στους πλούσιους να ντύνονται σαν φτωχοί και κατά καιρούς έχουν επηρεαστεί και από το δικό του έργο (βλ. «Female Trouble» που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά σχεδιαστών μόδας), αποτελούν όλες μέρος του γιορτινού προγράμματός του.

Ο Γουότερς παραπονιέται για το σήμερα, λέγοντας πως το κακόγουστο στην κοινωνία δεν είναι πια ούτε καν αστείο. Όπως είχε πει συγκεκριμένα, βλέποντας μια χρονιά τα μαύρα χριστουγεννιάτικα στολίδια της πρώην Πρώτης Κυρίας Μελάνια Τραμπ, «Αυτό είναι το τέλος της καλής-κακογουστιάς. [Τα στολίδια] σε παρέλυαν με το πόσο απαίσια ήταν». Ακόμα και έτσι όμως, δεν φαίνεται ποτέ να ξεμένει από θέματα για να καυτηριάσει και να εμπλουτίσει το σόου του με αυτά.

Ο Τζον Γουότερς συνεχίζει να αποτελεί πηγή πλούτου για την ποπ κουλτούρα μας σήμερα και είναι πλέον μία από τις ελάχιστες φιγούρες που έχουν απομείνει ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της σύγχρονης εποχής και της ανθηρής δεκαετίας του 1960. Το χριστουγεννιάτικο σόου του δε, παραμένει πιο αξιόπιστο στο να προκαλέσει γέλιο από τις στιλιζαρισμένες ρουτίνες κωμικών σαν τον Τρέβορ Νόα ή τον Κέβιν Χαρτ.