Torben Ulrich 1928 - 2023: O αγαπημένος πατέρας του Lars Ulrich των Metallica, πέθανε στα 95 του

«95 χρόνια περιπέτειες, μοναδικές εμπειρίες, περιέργεια, υπέρβαση των ορίων, αμφισβήτηση του status quo, τένις, μουσική, τέχνη, γραφή… και αρκετή δανική αντίθετη στάση. Σε ευχαριστώ ατελείωτα! Σε αγαπάω μπαμπά». Με αυτές τις λέξεις, ο ιδρυτής και ντράμερ των Metallica, Lars Ulrich, απέτισε φόρο τιμής στον πατέρα του, Torben Ulrich, που πέθανε σε ηλικία 95 ετών, όπως γνωστοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου.

Ποιος ήταν ο Torben Ulrich, ο πατέρας του ιδρυτή και ντράμερ των Metallica, Lars Ulrich

Γεννημένος στην Κοπεγχάγη στις 4 Οκτωβρίου 1928, ο Torben Ulrich, γιος του τενίστα Einer Ulrich, απόλαυσε μια καριέρα με επιτεύγματα τόσο ως ερασιτέχνης όσο και ως επαγγελματίας τενίστας: ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1940, έφτασε να κερδίσει δύο φορές τον τίτλο International Single της Αμβέρσας, να συμμετάσχει στους φημισμένους αγώνες Grand Masters τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, και να εκπροσωπήσει τη Δανία ως μέλος της ομάδας Davis Cup σε 102 αγώνες. Πολύπλευρη προσωπικότητα ακολούθησε επίσης μια καριέρα ως μουσικός δημοσιογράφος: τη δεκαετία του 1960 διατηρούσε εβδομαδιαία στήλη στην καθημερινή εφημερίδα της Δανίας ΒΤ, το 1976, όντας ο κορυφαίος τενίστας παγκοσμίως, έγραφε για εφημερίδες και περιοδικά της Δανίας συμπεριλαμβανομένων των Information και Politiken. Ήταν επίσης ένας καταξιωμένος ποιητής, καλλιτέχνης, χορογράφος, ηθοποιός και μουσικός – παίζοντας κλαρίνο και σαξόφωνο (μεταξύ άλλων οργάνων), με πολλά άλμπουμ στο ενεργητικό του. Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του ήταν το άλμπουμ «Oakland Moments: Cello, Voice, Reuniting (Rejoicing)», μια συνεργασία με τη συνθέτρια Lori Goldston, το 2022.

Εξέχουσα φυσιογνωμία στη χώρα του, o Torben Ulrich είχε χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο πολύχρωμες και μοναδικές φωνές στην κουλτούρα της Δανίας του 20ού και 21ου αιώνα. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά του ήταν οι πνευματικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις που εκτάθηκαν σε ιστορικές πτυχές της αλχημείας και στη μελέτη της Γιόγκα, του Βουδισμού, της Καμπάλα, του Σουφισμού και του Ταοϊσμού. Ο Torben Ulrich συν-σκηνοθέτησε επίσης δύο φιλμ. Το «The Ball And The Wall», το 1988, με τον Gil de Kermadec και το «Body & Being: Before The Wall», το 2002, με τον Rick New και τη Molly Martin. Επιπλέον, εμφανίστηκε σε δύο από τις ταινίες του Jørgen Leth, «Motion Picture», το 1969, και «Moments Of Play», το 1986.

Η σχέση του Torben Ulrich με τον γιο του Lars Ulrich

Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στο WECB το 1995, ο Lars Ulrich μίλησε για την παιδική του ηλικία που περιβλήθηκε από την αγάπη του πατέρα του, Torben Ulrich, για την jazz και άλλους μουσικούς: «Ο πατέρας μου ήταν πάντα περιτριγυρισμένος από μουσική. Έκανε παρέα με τους Sonny Rollins, Don Cherry, Dexter Gordon. Ο Dexter Gordon ήταν ο νονός μου. Έπαιζα με τη Neneh Cherry όταν ήμασταν μικροί. Ο πατριός της, ο Don Cherry, ζούσε έξι σπίτια μακριά μας στην Κοπεγχάγη. Αυτοί οι τύποι ανθρώπων ήταν πάντα τριγύρω. Αν και το τένις ήταν η κύρια πηγή εισοδήματός του, ο πατέρας μου έγραψε επίσης για την jazz στις εφημερίδες της Κοπεγχάγης. Ο Miles Davis και η Ornette Coleman έπαιζαν πάντα στο στερεοφωνικό του σπιτιού. Αργότερα, ήρθαν οι Doors και ο Jimi Hendrix.»

«Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με τόσο ανοιχτή ανατροφή όσο φαντάζεστε. Οι Αμερικανοί θα το έλεγαν “χαλασμένο”. Αλλά ήμουν πολύ ανεξάρτητος. Δεν με έδενε τίποτα. Ταυτόχρονα, ό,τι ήθελα, έπρεπε να το αποκτήσω μόνος μου. Είναι 1975 και θέλω να πάω να δω τους Black Sabbath. Όσον αφορά τους γονείς μου, μπορούσα να πάω να δω τους Black Sabbath 12 φορές την ημέρα. Έπρεπε όμως να βρω τα δικά μου μέσα, μοιράζοντας εφημερίδες ή οτιδήποτε άλλο, για να πάρω τα χρήματα για να αγοράσω τα εισιτήρια. Και έπρεπε να βρω τον δικό μου δρόμο για τη συναυλία και πίσω. Από αυτή την άποψη, έμεινα πολύ μόνoς. Αλλά από άποψη κουλτούρας, πάντα γίνονταν χαμός στο σπίτι» είχε εκμυστηρευτεί ο ιδρυτής και ντράμερ των Metallica, Lars Ulrich, στη συνέντευξή του.

Παρά το γεγονός ότι ο Lars Ulrich είχε μεγάλες προοπτικές εξέλιξης ως τενίστας, ο πατέρας του ενθάρρυνε τον γιο του να ακολουθήσει τη μουσική που αγαπούσε και να κάνει τις δικές του επιλογές. Ερωτηθείς σε μια συνέντευξη το 2005 εάν ήταν απογοητευμένος που ο γιος του Lars Ulrich, δεν ακολούθησε μία επαγγελματική καριέρα ως τενίστας ο Torben Ulrich σχολίασε: «Όχι, όχι. Το κυριότερο ήταν ότι έκανε αυτό που πίστευε ότι ήταν επιλογή του - όχι δική μας επιλογή. Αλλά για να το μάθει αυτό πιο ξεκάθαρα, τον ενθαρρύναμε να φύγει από τη Δανία για έναν χρόνο και να ταξιδέψει στη Φλόριντα, σε ένα μέρος που ονομάζεται Nick Bollettieri Tennis Academy. Πήγε εκεί όταν ήταν 13 ή 14 ετών. Ενδιαφερόταν πολύ για το τένις εκείνη την εποχή, αλλά ενδιαφερόταν πολύ και για τη μουσική. Μετά από έναν χρόνο, ήθελε ακόμα να βγει έξω και να ακούσει τις συναυλίες και νομίζω ότι στην Ακαδημία δεν ήταν τόσο πρόθυμοι που έμεινε έξω, οπότε τον επέπληξαν επειδή άργησε μερικές ώρες.»

Torben Ulrich: Ο μεγαλύτερος οπαδός και πιο αυστηρός κριτής των Metallica

Η φήμη του Torben Ulrich ως σκληρού κριτή των Metallica γιγαντώθηκε με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Some Kind Of Monster» το 2004, όπου στη γνωστή σκηνή, ρωτούμενος για ένα τραγούδι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του άλμπουμ «St. Anger», απαντά στον γιο του, Lars Ulrich: «Θα έλεγα, διαγράψτε το». Ακούγοντας από τους πρώτους τα άλμπουμ των Metallica, λέγεται ότι διατύπωνε τη γνώμη του ακόμη και για τη σειρά των τραγουδιών στα άλμπουμ της μπάντας.

Το 2017, όταν ο Lars Ulrich ρωτήθηκε για το τι σκεφτόταν ο μπαμπάς του -ο οποίος τότε ήταν 88 ετών- για τους Metallica γενικά, o ιδρυτής των Metallica είχε εκμυστηρευτεί: «Νομίζω ότι εκτιμά τους Metallica, ειδικά όταν είμαστε τολμηροί και λίγο ανορθόδοξοι. Όταν παίζουμε περίεργα, λοξά, tempo που δεν ξέρω καν τι είναι, εκτιμά αυτή την πλευρά τους. Όταν παίζουμε λίγο πιο ίσια και λίγο πιο ασφαλή, σηκώνει το φρύδι… Οι fans των Metallica γνωρίζουν ότι είναι μια αρκετά μεγάλη παρουσία μέσα και έξω από την ιστορία της μπάντας για 35 χρόνια».

Torben Ulrich: Μια ζωή γεμάτη

Στο βιβλίο του Mick Wall «Enter Night: A Biography of Metallica», το 2012, ο συγγραφέας περιέγραψε τον Torben Ulrich ως «μια φιγούρα μακρυμάλλη που μοιάζει με Γκάνταλφ με υπέροχα μουστάκια, του οποίου η εμμονή με τη σωματική και πνευματική ικανότητα συνεχίστηκε πολύ μετά το τέλος της επαγγελματικής του αθλητικής καριέρας».

Το βιβλίο παρέθεσε επίσης μια συνέντευξη του 2005 στην οποία ο Torben Ulrich είχε περιγράψει τον πολυάσχολο τρόπο ζωής του: «Ίσως έπαιζα τένις τα απογεύματα και μετά πήγαινα να παίξω μουσική το βράδυ και μετά έπρεπε να πάω στην εφημερίδα και να γράψω κριτικές. Και μετά από αυτό ίσως συναντούσα μερικούς από τους φίλους μου τα ξημερώματα για πρωινό, και μετά έπρεπε να πάω στην προπόνηση το μεσημέρι και να παίξω τένις στις 3:00. Ξαφνικά, δεν είχα κοιμηθεί για τρεις ή τέσσερις μέρες».

Ο «αγέραστος γκουρού του τένις» όπως ήταν ένας τίτλος που του είχε δοθεί σε ένα από τα αφιερωματικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κάποτε, έφυγε σε ηλικία 95 ετών, αποτελώντας παράδειγμα για το τι θα πει «πολυσχιδής» και συνάμα «αινιγματικός». Ίσως ένα από τα αποφθέγματά του που φωτίζουν λίγο περισσότερο τον τρόπο σκέψης και κίνησής του είναι και το πιο γνωστό: «Όταν το να χτυπάτε την μπάλα δεν είναι πια τίποτα το ιδιαίτερο, είναι η ώρα να σταματήσετε. Όταν το να χτυπάτε την μπάλα δεν είναι πια τίποτα το ιδιαίτερο, είναι η ώρα να τη χτυπήσετε πραγματικά».