- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
A23a: Το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο «ξύπνησε» μετά από 30 χρόνια - Παρά το μέγεθός του, το A23a είναι καταδικασμένο να λιώσει
Το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου κινείται μετά από 30 χρόνια κολλημένο στον πάτο του ωκεανού, σύμφωνα με τα BBC.
Το παγόβουνο, που ονομάζεται A23a, χωρίστηκε από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986. Αλλά γρήγορα προσκόλλησε στη Θάλασσα Weddell, μετατρέποντας το ουσιαστικά σε ένα παγωμένο νησί. Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δύο φορές μεγαλύτερο από την ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου.
Το περασμένο έτος άρχισε να περιστρέφεται με ταχύτητα και τώρα είναι έτοιμο να ξεκινήσει το ταξίδι του πέρα από τα νερά της Ανταρκτικής.
Το A23a είναι πραγματικά τεράστιο και δεν είναι μόνο το μήκος του που εντυπωσιάζει. Αυτό το κομμάτι πάγου έχει ύψος περίπου 400 μέτρα. Για σύγκριση, ο London Shard, ο ψηλότερος ουρανοξύστης στην Ευρώπη, έχει ύψος μόλις 310 μέτρα.
Γιατί το A23a άρχισε να κινείται τώρα, μετά από σχεδόν 40 χρόνια
«Ρώτησα μερικούς συναδέλφους, αν υπήρχε κάποια αλλαγή στη θερμοκρασία του νερού που θα μπορούσε να προκάλεσε την κίνηση, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι ήρθε η ώρα του», είπε ο βρετανός Dr Andrew Fleming, ειδικός σε θέματα Ανταρκτικής. «Ήταν κολλημένο από το 1986, αλλά τελικά μειώθηκε σε μέγεθος και έχασε το κράτημά του. Εντόπισα την πρώτη κίνηση το 2020».
Το A23a έχει αρχίσει να κινείται τους τελευταίους μήνες από τους ανέμους και τα ρεύματα, και τώρα περνά από το βόρειο άκρο της χερσονήσου της Ανταρκτικής και θα καταλήξει στον νότιο Ατλαντικό. Τελικά, όλα τα παγόβουνα, όσο μεγάλα κι αν είναι, είναι καταδικασμένα να λιώσουν και να εξαφανισθούν.
Οι επιστήμονες παρακολουθούν στενά την πορεία του A23a
Θα ήταν λάθος να θεωρήσουμε ότι τα παγόβουνα είναι ένας ακόμα κίνδυνος για τα βαπόρια (μην ξεχνάτε τον Τιτανικό). Καθώς λιώνουν, απελευθερώνουν ορυκτή σκόνη που κουβαλάνε από την εποχή που ήταν μέρος παγετώνων στις ακτές της Ανταρκτικής. Αυτή η σκόνη είναι πηγή θρεπτικών συστατικών για τους μικροσκοπικούς οργανισμούς και αποτελούν τη βάση των τροφικών αλυσίδων των ωκεανών.
«Αυτά τα παγόβουνα είναι ζωογόνα. Είναι το σημείο εκκίνησης για πολλή βιολογική δραστηριότητα», είπε η Dr Catherine Walker, από το Ωκεανογραφικό Ίδρυμα Woods Hole, η οποία γεννήθηκε την ίδια χρονιά με το A23a. «Ταυτίζομαι με αυτό. Ήταν πάντα εκεί για μένα».