Ο Mikael Maglieri, το σκληρό rock και η δύση της δυναστείας της Sunset Strip

Ο Mikael Maglieri υπέστη καρδιακή προσβολή και έφυγε από τη ζωή, την Κυριακή 5 Νοεμβρίου. Ήταν γόνος της οικογένειας, η ιστορία της οποίας έχει ταυτιστεί με την περιοχή της Sunset Strip στο Λος Άντζελες. Ο Mikael υπήρξε ιδιοκτήτης δεύτερης γενιάς των νυχτερινών clubs «Whiskey a Go Go» και «Rainbow Bar & Grill», στη γνωστή γειτονιά της πολυπληθέστερης πόλης της Καλιφόρνια. Ο πατέρας του Mario, αρχικός ιδιοκτήτης των δύο clubs, είχε φύγει από τη ζωή μόλις έξι χρόνια πριν, το Μάιο του 2017 στα 93 του χρόνια. Η οικογένεια Maglieri, επί δεκαετίες άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στη νυχτερινή ζωή της Πόλης των Αγγέλων, αλλά και στην εν γένει διαμόρφωση της pop κουλτούρας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδίως κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980.

Ο Mario Maglieri γεννήθηκε στο Seppino της Ιταλίας, στις 7 Φεβρουαρίου 1924. Μετανάστευσε με την οικογένεια του στις ΗΠΑ, σε ηλικία τεσσάρων ετών. Ύστερα από την επιτυχή λειτουργία διαφόρων εστιατορίων και clubs στην πόλη του Σικάγο, η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, όπου ο Mario συμμετείχε μεταξύ άλλων στην ανάδειξη των Rainbow Bar & Grill, Roxy Theatre και Whiskey A Go Go. Τα εν λόγω στέκια είναι κάτι πολύ περισσότερο από μέρη όπου απλά σύχναζαν διάφοροι διάσημοι θαμώνες, λογίζονται ως μέρος της rock 'n' roll, αλλά και γενικότερα της Χολιγουντιανής κληρονομιάς, με πολλούς καλλιτέχνες να έχουν ταυτίσει την ανέλιξη τους με αυτά τα clubs. Η γειτονιά του Sunset Strip ζούσε την απόλυτη περίοδο δόξας της, με τους μεγαλύτερους αστέρες της εποχής να την προτιμούν για τις νυχτερινές εξορμήσεις τους.

Ο Mario Maglieri κινεί τα νήματα ως ιδιοκτήτης χώρων που έχουν το status «Μέκκας» για τα νεόκοπα μουσικά είδη της εποχής, ωστόσο ζει όλη αυτή την περίοδο με προσοχή και σύνεση. Το 1993 θα δηλώσει χαρακτηριστικά στους Los Angeles Times: «Είμαι 70 ετών και δεν έχω καπνίσει ούτε ένα τσιγαριλίκι στη ζωή μου. Όταν με ρωτούν τους λέω πως τα ναρκωτικά είναι για τους ηλίθιους (σ.σ. «Dope is for Dopes»). Διαφωνούν έντονα μαζί μου σε αυτό, αλλά τους αντιμετωπίζω. Έχω δει πολλές ζωές να καταστρέφονται από τα ναρκωτικά». Έχοντας συναντηθεί με την Janis Joplin, τρεις μέρες πριν αυτή πεθάνει από υπερβολική δόση το 1970, ο Maglieri ήξερε κάτι παραπάνω. Ήταν μια εμπειρία και γνώση που προσπαθούσε να μεταλαμπαδεύσει και στον Jim Morrisson, με τον τελευταίο να φεύγει από τη ζωή ένα χρόνο μετά την Joplin, από ανακοπή καρδιάς την οποία πολύς κόσμος αποδίδει επίσης στις καταχρήσεις. «Ήταν καλό παιδί. Κρίμα που δεν μπόρεσα να τον “ισιώσω”. Προσπάθησα πολύ», θα πει για αυτόν ο Mario.

Απέκτησε το προσωνύμιο «Βασιλιάς του Sunset Strip». Μαζί με τον Elmer Valentine και τον μουσικό παραγωγό Lou Adler (Mamas & the Papas, Carole King), θα γίνουν συνιδιοκτήτες του Rainbow Bar & Grill το 1972, γιορτάζοντας τα εγκαίνια του μαγαζιού φιλοξενώντας ένα πάρτι προς τιμήν του Elton John, ο οποίος είχε κάνει το αμερικανικό ντεμπούτο του δύο χρόνια νωρίτερα. Στην κατοχή του είχε μέρος της ιδιοκτησίας των εξίσου σημαντικών clubs, Roxy Theatre και Whiskey A Go Go, με το τελευταίο να δανείζεται το όνομα του από μία ντισκοτέκ στο Παρίσι, η οποία είχε εντυπωσιάσει τον Elmer Valentine όταν αυτός ζούσε στη γαλλική πρωτεύουσα. Βοήθησε, κατά τις πρώτες τους απόπειρες, σπουδαία ονόματα όπως ο Morrisson και οι Doors, ο Frank Zappa, οι Motley Crue και πολλοί άλλοι. Πριν πάρει την τελική του μορφή στα 70s, ο χώρος του Rainbow φιλοξένησε το Mermaid Club κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά και το εστιατόριο Villa Nova κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, μέχρι και τα τέλη των 60s. Στο τελευταίο πέρασαν αρκετό χρόνο διάσημοι stars του Χόλιγουντ εκείνη την εποχή, ανάμεσα τους η Marilyn Monroe (στο ραντεβού της με τον αστέρα του baseball Joe Dimaggio) και η Judy Garland. Υπάρχει μάλιστα και μία φήμη που δεν έχει επιβεβαιωθεί, πως η Garland στάθηκε αφορμή για την μετέπειτα ονομασία του μέρους ως Rainbow, λόγω του «Somewhere over the Rainbow» τραγουδιού από το Μάγο του Οζ. Τα επόμενα χρόνια, το Rainbow Bar & Grill θα γνώριζε τις μεγαλύτερες δόξες του. Ενδεικτικά αναφέρονται η ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των John Lennon και Ringo Starr με τον Alice Cooper, η ίδρυση των Runaways με τις Lita Ford και Joan Jett, ακόμα και το τελευταίο γεύμα του John Belushi (Blues Brothers, Animal House) πριν φύγει από τη ζωή από υπερβολική δόση ηρωίνης. Γεγονότα που συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένας μύθος γύρω από το στέκι, μύθος που το συνοδεύει ακόμα και σήμερα, με χιλιάδες επισκέπτες από όλο τον κόσμο να σπεύδουν να το επισκεφτούν, γνωρίζοντας πολύ καλά για το πολιτιστικό του αποτύπωμα. Φεύγοντας από τη ζωή το 2017, ο Mario Maglieri είχε ήδη δει τους κόπους του να ανταμείβονται, καθώς τα δημιουργήματα του έγιναν αναπόσπαστο μέρος της σύγχρονης ιστορίας του Λος Άντζελες.

Ο γιος του Mario Maglieri, Mikael, γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1950. Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ηλικία 16 ετών στο Whiskey A Go Go ως bus-boy. Τις βραδιές μάλιστα που δεν δούλευε, δεν του επιτρεπόταν η είσοδος στο club καθώς ο πατέρας του «δεν τον ήθελε μέσα σε αυτό το περιβάλλον», όπως θα θυμηθεί ο Mikael σε ντοκιμαντέρ του 2019 με θέμα το Rainbow Bar & Grill. Ωστόσο, πολύ γρήγορα και μέσα σε ένα χρόνο, αντικαθιστούσε τον πατέρα του, όταν αυτός απουσίαζε, στα καθήκοντα του Διευθυντή. «Ο Mikael είχε έναν από τους πλέον σκληρούς πατεράδες και κατόρθωσε να μείνει πιστός και ειλικρινής σε αυτή την ανατροφή», θα πει ο Lou Adler όντας σίγουρος τότε για την συνέχιση της επιτυχίας του πατέρα, από τον μικρό Mikael. Αργότερα ξεκίνησε να δουλεύει στο Rainbow και όπως θα πουν οι θαμώνες «Δεν είχε σημασία εάν ήσουν διάσημος ή όχι. Αν σε ήξερε, θα σηκωνόταν και θα σε χαιρετούσε με τον ίδιο τρόπο». Φρόντισε να κάνει το μέρος ξεχωριστό και ταυτόχρονα οικείο.

Το menu του Rainbow Bar & Grill περιελάμβανε συνταγές βασισμένες στην ιταλική παράδοση, από τη μητέρα του Mikael, Scarlett. Οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με αναμνηστικά ηθοποιών και καλλιτεχνών. Μία απλή παράθεση των θαμώνων του μαγαζιού αρκεί για να καταλάβει κανείς τη σημειολογία του. Elvis Presley, Keith Moon, Alice Cooper, Harry Nilsson, John Lennon, Ringo Starr, Neil Diamond, Robert Plant & Jimmy Page, μέλη των The Who και των Deep Purple, Billy Idol, Anthony Kiedis (Red Hot Chili Peppers), καθώς και ο Gene Simmons των Kiss. Η χήρα του Ronnie James Dio, Wendy, σερβιτόρα στο Rainbow κατά τη δεκαετία του 1970, θα πει χαρακτηριστικά «Ακόμα και τώρα, όταν μπάντες έρχονται στην πόλη, πηγαίνουν πάντα στο Rainbow. Δεν θα πεθάνει ποτέ». Μαζί με τα Roxy και Whiskey, το Rainbow συμπλήρωνε μία τριάδα χώρων η οποία συμβόλιζε ένα πολύ μεγάλο μέρος της σύγχρονης καλλιτεχνικής και ειδικότερα μουσικής ιστορίας της Αμερικής. Η δε αποτύπωσή τους σε περιοδικά όπως το Rolling Stone και το People, εξασφάλιζε τη δημοφιλία αυτών των clubs πέρα από το Λος Άντζελες και σε όλη την Αμερική.

Τα συγκεκριμένα στέκια, εκτός από τους θαμώνες, ήταν διάσημα και για τη διακόσμησή τους. Το γουρούνι από το «Animals» των Pink Floyd δεσπόζει στο ταβάνι του Rainbow, ενώ τα σκαλισμένα λογότυπα στην είσοδο του μαγαζιού βάζουν τον επισκέπτη κατευθείαν στο κλίμα. Η μεγάλη μπάρα και τα πολλά σκαμπό συνυπάρχουν με δερμάτινους καναπέδες και ογκώδη παραλληλόγραμμα τραπέζια, ενώ πολλοί τοίχοι έχουν αποκλειστικά θεματική από σπουδαία γκρουπ όπως οι Led Zeppelin κι οι Black Sabbath, αλλά και το προσωπικό σχήμα του Alice Cooper. Οι Guns 'n Roses επέλεξαν το Rainbow ώστε να γυρίσουν μέρη από τα video clips πασίγνωστων τραγουδιών τους, όπως τα «November Rain» και «Don't Cry». Ωστόσο κανένας δε συνδέθηκε με το μέρος όσο ο Ian "Lemmy" Kilminster, με την εικόνα του να παίζει ηλεκτρονικό πόκερ στην άκρη της μπάρας να είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές του, κυρίως προς τη δύση της καριέρας και ζωής του. Λίγο μετά το θάνατο του και ύστερα από μια ιδιαίτερα επιτυχημένη καμπάνια crowdfunding, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του, σε μια λαμπρή εκδήλωση. Το άγαλμα κοσμεί τον εσωτερικό χώρο του Rainbow και βρίσκεται δίπλα από το booth που είναι αφιερωμένο στους Motorhead.

Το βράδυ του θανάτου του Mikael Maglieri, ένα αυτοσχέδιο μνημόσυνο έλαβε χώρα στο Rainbow. Το προσωπικό άφησε ταμπελάκι «reserved» στο τραπέζι που συνήθιζε να κάθεται ο Maglieri, αφήνοντας πάνω μία βότκα σόδα με lime, ποτό της προτίμησής του. Η κληρονομιά του θα συνεχίζει να ζει μέσα από τον γιο του Mikey (ο οποίος έχει αναλάβει τη λειτουργία των clubs μετά το 2000), τις κόρες του και τα εγγόνια του. Με τον θάνατο πατέρα και γιου Maglieri μέσα σε διάστημα μόλις έξι ετών, κλείνει ένας πολύ μεγάλος κύκλος για την pop κουλτούρα της περιοχής, ένα ολόκληρο οικοσύστημα το οποίο συνέπεσε με την πλήρη άνθιση του αμερικανικού εμπορικού σινεμά και της ροκ μουσικής στη Δυτική Όχθη. Σε ένα εντελώς διαφορετικό κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον σήμερα, οι ιστορίες εκείνης της εποχής μπορεί να μοιάζουν παράταιρες και ξεπερασμένες. Η περιοχή γύρω από το Rainbow είναι γεμάτη πλέον με ξενοδοχεία πολυτελείας, το δε στέκι σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται από τη φρενίτιδα των περασμένων δεκαετιών. Λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, τον Δεκέμβριο του 2022, ο Mikael Maglieri δήλωσε πως το Rainbow θα κατεδαφιζόταν «μονάχα πάνω από το νεκρό του σώμα». Ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί, τώρα που έφυγε από τη ζωή.

Την περίοδο της πανδημίας, πολύς κόσμος αποχαιρέτησε τα αγαπημένα του στέκια τα οποία δεν άντεξαν υπό το βάρος της καραντίνας και των απαγορεύσεων. Μέσα σε αυτό το κλίμα, το Rainbow Bar & Grill γιόρτασε πρόσφατα τα 50ά του γενέθλια, έχοντας αφήσει μαζί με τα Roxy και Whiskey A Go Go το δεδομένο αποτύπωμα στην πόλη του Λος Άντζελες. Έχοντας φιλοξενήσει στους χώρους του την αφρόκρεμα της μουσικής και του κινηματογράφου για πέντε συνεχόμενες δεκαετίες, συνεχίζει να προσελκύει καινούργιο κόσμο στους χώρους του, με τις φωτογραφίες και τις αφίσες στους τοίχους να έχουν τις δικές τους ιστορίες να διηγηθούν.