Η σύγκρουση Ισραήλ – Χαμάς και οι αντιδράσεις όσων τάχθηκαν στο πλευρό της Χαμάς και του Ισλαμικού φονταμενταλισμού
Δεν ήξερα ότι το Ισραήλ έχει χούντα. Νόμιζα ότι έχει κανονική Δημοκρατία με κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία μετά από ελεύθερες εκλογές. Διότι, όπως μας πληροφορούν κάποιοι Έλληνες συγγραφείς, το Ισραήλ κυβερνάται από μια «στρατοκρατική κλίκα». Αλλά δεν ήξερα ότι και η αναίτια σφαγή 1.400 αμάχων, μεταξύ των οποίων πολλές γριές, γέροι και παιδιά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από εχέφρονες και διανοούμενους απλώς ως «ακρότητες» της Χαμάς. Δηλαδή σαν να πήγαν και να τους έβρισαν, ή να τους κατέβρεξαν ή έστω να τους γιαούρτωσαν. Και γιατί τα αιματηρά αντίποινα του Ισραήλ συνιστούν γενοκτονία ενώ η σφαγή των Εβραίων από τη Χαμάς όχι; Αν αγαπάς την ειρήνη και μισείς τον πόλεμο φρόντισε τουλάχιστον να είσαι αμερόληπτος. Αλλιώς διαλέγεις στρατόπεδο και οι ευαισθησίες σου είναι επιλεκτικές. Και μάλιστα στρατόπεδο που πρεσβεύει τα εντελώς αντίθετα από εσένα. Ή μήπως όχι;
Όταν η πολεμική μηχανή του Πούτιν και της παρέας του εισέβαλε στην Ουκρανία, τότε και πάλι διάφοροι ευαίσθητοι και πάντα προοδευτικοί συμπολίτες μας διαδήλωναν την υποστήριξή τους γενικώς στην «ειρήνη και τον άνθρωπο». Αποφεύγοντας να αναφερθούν στα εγκλήματα πολέμου εις βάρος του μαρτυρικού, πλην όμως γενναίου ουκρανικού λαού. Διότι και τότε προσπαθούσαν να κρύψουν την υποστήριξή τους προς την επιτιθέμενη Ρωσία προβάλλοντας επιλεκτικές ειρηνόφιλες ευαισθησίες. Και φυσικά τον δήθεν ναζισμό των Ουκρανών.
Η υποκρισία είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της στρατευμένης διανόησης. Εκμεταλλευόμενη πραγματικά γεγονότα και προβάλλοντας οικουμενικές έννοιες και αλήθειες, υποστηρίζει την πλευρά στην οποία είναι κάθε φορά ταγμένη ιδεολογικά και πολιτικά. Μόνο που αν κάποτε το έκανε με επιτυχία στηριζόμενη στην άγνοια και τον διπολισμό, τώρα ο κόσμος ξύπνησε από τον λήθαργο της ψευδεπίγραφης προοδευτικότητας και έχει το θάρρος να αντιδρά. Ενίοτε χαμογελώντας ειρωνικά.
Να θυμίσω εδώ τα περίφημα κινήματα ειρήνης της Δυτικής Ευρώπης των δεκαετιών του ’70 και του ’80. Κινήματα υποστήριξης της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της εις βάρος του ελεύθερου Δυτικού κόσμου και του ΝΑΤΟ. Με σύνθημα «Ειρήνη, Ύφεση, Αφοπλισμός». Διότι οι ειρηνόφιλοι δυτικοί απαιτούσαν τον αφοπλισμό της Δύσης χωρίς όμως να απαιτούν κάτι ανάλογο από την Ανατολή, αλλά και χωρίς να υπάρχει κανένα αντίστοιχο κίνημα στην επικράτεια του «Παραπετάσματος». Λέγεται ότι τα κινήματα αυτά καθοδηγούνταν και χρηματοδοτούνταν από την ΕΣΣΔ. Και γιατί όχι; Η φιλελεύθερη δημοκρατία είναι το μοναδικό πολίτευμα που επιτρέπει στους εχθρούς της να την καταλύσουν. Με νόμιμο ή παράνομο τρόπο. Απλά, δοκιμασμένα πράγματα.
Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και το αντισημιτικό κίνημα
Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα έδωσε την ευκαιρία σε ένα διεθνές αντισημιτικό κίνημα να αναβιώσει. Από την 7η Οκτωβρίου, την ημέρα επίθεσης της Χαμάς και πριν το Ισραήλ αντιδράσει, ξεκίνησαν στην Ευρώπη φιλοϊσλαμικές και αντισημιτικές εκδηλώσεις από ομάδες Ισλαμιστών, ακροαριστερών και ακροδεξιών. Και φυσικά τα φαινόμενα πολλαπλασιάστηκαν όταν η κατάσταση στη Γάζα εκτραχύνθηκε με τους βομβαρδισμούς του ισραηλινού στρατού. Ύμνοι για τη Χαμάς και την Παλαιστίνη, στοχοποίηση και απειλές για τους Εβραίους, συνθήματα, σβάστικες, άστρα του Δαβίδ... η εβραιοφοβία επέστρεψε στην Ευρώπη. Το αντισημιτικό συναίσθημα είναι πλέον εμφανές ειδικά στη Γερμανία, αλλά και σε Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία. Οι εβραϊκές κοινότητες βρίσκονται σε συναγερμό και τα επίπεδα ασφαλείας τους έχουν ανέβει. Ειδικά σε περιοχές με μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, πράγμα που αποδεικνύει ότι η περίφημη ενσωμάτωση απέτυχε.
Την ίδια στιγμή φαντάζει τρομακτικό όλο αυτό το σκηνικό με τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας φοιτητών, διανοουμένων, προοδευτικών που τάχθηκαν αμέσως ή εμμέσως στο πλευρό της Χαμάς και του Ισλαμικού φονταμενταλισμού. Δηλαδή τι περίμεναν να κάνει το Ισραήλ; Να μην απαντήσει; Το Ισραήλ είναι μια μικρή πολυπολιτισμική δημοκρατική κοινωνία, δυτικού τύπου με εκλεγμένη κυβέρνηση εν μέσω πολλών εκατομμυρίων μουσουλμάνων για τους οποίους η Δημοκρατία είναι έννοια ξένη προς την κουλτούρα τους. Και η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που έχει αφιερώσει την ύπαρξή της στην εξαφάνιση του Εβραϊκού κράτους. Να κάτσουν να τους εξαφανίσουν για να είναι ευχαριστημένοι οι της προόδου;
Από την άλλη, το Ισραήλ έχει ήδη προκαλέσει τον θάνατο τετραπλάσιου αριθμού ανθρώπων σε σχέση με τις δικές του απώλειες και προσπαθεί να ισοπεδώσει τη λωρίδα της Γάζας. Οι λεγόμενες στοχευμένες επιθέσεις προκαλούν μεγάλες παράπλευρες απώλειες, θάνατο αμάχων και δη παιδιών. Την ίδια στιγμή το Ισραήλ δηλώνει ότι η Χαμάς δεν θα κυβερνήσει ποτέ ξανά τη Γάζα, αλλά ούτε και αυτό θα πάρει την ευθύνη του πολύπαθου τόπου στα χέρια του. Ποιος και πώς θα αναλάβει την εποπτεία και τα έξοδα διακυβέρνησης της Γάζας, κανείς δεν ξέρει. Μήπως η διεθνής κοινότητα; Οι ΗΠΑ και τα πλούσια αραβικά κράτη; Η κατάσταση οδηγείται σε αδιέξοδο με θύματα τους πληθυσμούς και των δύο αντιμαχόμενων. Αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της Χαμάς και όσων κρατών την υποστήριξαν. Η εξουσία του αίματος. Το πέτυχαν. Το σχέδιο των δύο κρατών με 450.000 ισραηλινούς εποίκους στη Δυτική όχθη και μετά τα πρόσφατα γεγονότα αποτελεί χίμαιρα. Πάντα ήταν.
Η ουσία είναι ότι η αρχική φρίκη για τη σφαγή των αμάχων του Ισραήλ πολύ γρήγορα μετατοπίστηκε στην καταγγελία για τη βαρβαρότητα της ισραηλινής απάντησης. Και αυτό είναι το καλύτερο φύλλο συκής για να κρύψουν οι λάτρεις κάθε ολοκληρωτισμού τις διαθέσεις τους. Ο ελεύθερος κόσμος θυμάται την υποστήριξη των δυτικών «προοδευτικών» διανοουμένων σε αυταρχικά αιμοσταγή καθεστώτα όπως αυτά της ΕΣΣΔ του Στάλιν, της Πολωνίας του Γιαρουζέλσκι, της Ρουμανίας του Τσαουσέσκου, της Κίνας του Μάο, της Β. Κορέας των Κιμ, της Καμπότζης του Πολ Ποτ, της Κούβας του Κάστρο, αλλά και της Αργεντινής του Βιδέλα, της Λιβύης του Καντάφι ή του ΙΡΑΚ του Σαντάμ.
Όταν ο σοσιαλιστικός παράδεισος κατέρρευσε και η Κίνα ασπάστηκε τον καπιταλισμό, απέμειναν οι χώρες με τα σκληρά ανελεύθερα θεοκρατικά, ισλαμικά καθεστώτα ως το αντίπαλο δέος στη δημοκρατική Δύση και τον ανάλογο τρόπο ζωής, τη φιλελεύθερη δημοκρατία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των οποίων φυσικά σύσσωμη η προοδευτική διανόηση είναι υπέρμαχος. Ξαφνικά η Δημοκρατία, και μάλιστα η πιο ανεκτική, πηγαίνει περίπατο. Τα δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών ή των LGBTQ ατόμων μπαίνουν στα ψιλά και αναδεικνύεται ως υπέρτατη αρετή η τζιχάντ της Χαμάς με το πρόσχημα ότι υπερασπίζεται την ελεύθερη Παλαιστίνη. Ενώ στην ουσία απεργάζεται την ολοκληρωτική καταστροφή της.
Ο ολοκληρωτισμός, η δικτατορία και η καταπίεση του ανθρώπου από ένα απάνθρωπο σύστημα ασκούσε πάντοτε μια ιδιαίτερη έλξη σε πολλούς μαρξιστές διανοούμενους. Διότι, αφού είχαν αποδεχθεί τη «δικτατορία του προλεταριάτου» ως το καλύτερο και δικαιότερο πολίτευμα στον κόσμο, ήταν σχετικά εύκολο να φτάσουν έως και τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Και ας μην έχει φαινομενικά κανένα κοινό στοιχείο με το όνειρο ή την αυταπάτη τους. Έχει όμως ένα και μάλιστα το σημαντικότερο: την ανελευθερία. Κάτι που πάντοτε τους συγκινούσε και τους διέγειρε. Η ανείπωτη αίσθηση της κυριαρχίας επί των αδυνάμων, των ελευθεροφρόνων, των αυτεξούσιων των ικανών, των γενναίων. Και ευτυχώς αυτή η μερίδα των «προοδευτικών» όλου του κόσμου θα είναι πάντοτε εδώ για να μας θυμίζει την υποκρισία. Και είναι καθήκον των ελεύθερων πνευμάτων να την αποκαλύπτουν.
17°
