Ο αντιδυτικός δυτικός τύπος

Το βράδυ της Τρίτης μάθαμε ότι «Ισραηλινοί βομβάρδισαν νοσοκομείο στη Γάζα. Πανω από 500 νεκροί». Δεν το μάθαμε από το Αλ Τζαζίρα, δεν το μάθαμε από κάποιο ρώσικο, κινέζικο, αραβικό ή περσικό κανάλι. Το μάθαμε από δυτικά μέσα. Όχι τα περιθωριακά αμφιβόλου ποιότητας μέσα αλλά από μεγάλα και έγκυρα. Και όπως όλα πια δείχνουν, αυτό που μάθαμε δεν ήταν η αλήθεια. Αυτό που δεν μάθαμε είναι γιατί τα δυτικά μέσα έσπευσαν να υιοθετήσουν ως αληθινή μια πληροφορία όπως αυτή μοιράστηκε από ορκισμένους εχθρούς της Δύσης. 

Ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χαμάς δεν ειναι μια περιφερειακή σύγκρουση σε κάποια γωνιά του πλανήτη. Είναι ένα ακόμα επεισόδιο στον πόλεμο της Δημοκρατικής Δύσης με τις δυνάμεις του αυταρχισμού και της καταπίεσης. Οι πλευρές ειναι συγκεκριμένες και φανερές. Από τη μία Ηνωμένες Πολιτείες, Μεγάλη Βρετανία, Ευρωπαϊκή Ένωση και οι σύμμαχοί τους. Από την άλλη Ρωσία, Ιράν, Τουρκία και οι σύμμαχοί τους και στο βάθος ( ή από ψηλά) η πάντα μουλωχτή Κίνα. Ακριβώς όπως και στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Ο πόλεμος στο Ισραήλ (όπως και η ρωσική εισβολή) δεν είναι πόλεμοι που μπορεί κάποιος στη Δύση να παρακολουθήσει με την άνεση του ουδέτερου. Δεν είναι μόνο οι συμμαχίες, δεν είναι μόνο το ότι το Ισραήλ είναι μια δημοκρατία που δέχτηκε ένα τρομοκρατικό χτύπημα από μια τζιχαντιστική οργάνωση, είναι και το ότι ένα κομμάτι του πολέμου διεξάγεται και εδώ. Οι τζιχαντιστές τρομοκράτες δολοφονούν ανθρώπους και στην Ευρώπη. Και όταν ένας πόλεμος μεταφέρεται στο έδαφός σου η ουδετερότητα δεν είναι επιλογή.

Αδιαφορώντας για όλα τα παραπάνω, τα δυτικά μέσα όχι απλώς τηρούν ουδέτερη στάση αλλά σπεύδουν να υιοθετήσουν κάθε ισχυρισμό που επιβεβαιώνει το σχήμα «Κακή Δύση - Καλή Ανατολή». Στην περίπτωση του νοσοκομείου, ας πούμε, πρώτα υιοθετήθηκε και διαδόθηκε η εκδοχή της ολικής καταστροφής του νοσοκομείου από τους Ισραηλινούς και πολύ αργότερα άρχισαν να μεταδίδονται τα στοιχεία που έδειχναν ότι το χτύπημα δεν ήταν ισραηλινό αλλά και ότι το νοσοκομείο (που στην αρχή είχαμε νομίσει ότι ισοπεδώθηκε) έστεκε στη θέση του αφού η ρουκέτα είχε πέσει στο πάρκινγκ του. Φυσικά η ζημιά ειχε ήδη γίνει. Η οικεία εικόνα του κακού Ισραήλ (και κατ΄επέκταση της κακιάς Δυσης) είχε κυριαρχήσει και στις δυτικές χώρες χάρη στα ίδια τους τα μέσα ενημέρωσης.

Τα μεγάλα μέσα της Δύσης έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στους εκπροσώπους μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και σε κουκουλοφόρους τζιχαντιστές επέλεξαν να πιστέψουν τους τζιχαντιστές. Στη συνέχεια αντιμετώπισαν και τους μεν και τους δε ως εξίσου αξιόπιστους. Στην καλύτερή τους περίπτωση αντιμετώπισαν (και αντιμετωπίζουν) μια δημοκρατία με ελεύθερο τύπο, αντιπολίτευση, ελευθερία του λόγου και άρα έλεγχο των αρχών ισότιμα με μια οργάνωση που επιβάλει τον τρόμο ακόμα και στους ανθρώπους που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται. Μέσα που υπάρχουν και λειτουργούν χάρη στις ελευθερίες της Δύσης, επιλέγουν να παίξουν το παιχνίδι αυτών που πολεμούν και τη Δύση και τις ελευθερίες της.

Αν θα σας φαίνεται τρελή η ιδέα ενός BBC που θα αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο τους Συμμάχους και τις δυνάμεις του Άξονα στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο τότε καταλαβαίνετε πόσο τρελό είναι το BBC, οι New York Times και άλλα μεγάλα μέσα που μεταδίδουν ως είδησεις τα δελτία τύπου της Χαμάς.

Δεν ξέρω αν οι συντάκτες τους το κάνουν με δόλο, εξαιτίας μιας εξαπλούμενης (βλακώδους και ενδεικτικής αδυναμίας κατανόησης της Ιστορίας) κουλτούρας ενοχής ή από μια αφελή αντιλήψη της «αντικειμενικότητας» που αποκόβει τον παρατηρητή από την πραγματικότητα (υποθέτω ότι ισχύουν και οι τρεις περιπτώσεις) αλλά μπορω να καταλάβω πόσο επικίνδυνο είναι για τον δυτικό κόσμο και τις ελευθερίες του να είναι τα μέσα ενημέρωσής του οι φορείς της προπαγάνδας όσων θέλουν να τον καταστρέψουν. Και μπράβο του.