Σαν σήμερα, 12 Οκτωβρίου, η Απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς

Σαν σήμερα, 12 Οκτωβρίου το 1944 έλαβε χώρα η Απελευθέρωση της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα που σηματοδότησε την επίσημη λήξη της κατοχικής περιόδου. Σε αντίθεση, πάντως, με τις υπόλοιπες χώρες, στην Ελλάδα δεν εορτάζεται η απελευθέρωση, αλλά η έναρξη του πολέμου (28η Οκτωβρίου 1940). Η ημερομηνία της Απελευθέρωσης περνά σχετικά απαρατήρητη.

Η ημέρα της Απελευθέρωσης

Την ιστορική εκείνη ημέρα, ο Αθηναϊκός λαός παρακολούθησε την κατάθεση στεφάνου από τον επικεφαλής των αποχωρούντων Γερμανών μαζί με τον κατοχικό (διορισμένο) δήμαρχο στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Όταν οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το χώρο της Πλατείας Συντάγματος, το πλήθος ποδοπάτησε το στεφάνι και στη συνέχεια εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξέσπασαν σε αλαλαγμούς χαράς, γιορτάζοντας τη μεγάλη στιγμή που περίμεναν να έλθει τριάμισι ολόκληρα χρόνια.

Στο κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης εμφανίστηκε ο στρατηγός Σπηλιωτόπουλος, διορισμένος Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών από την κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής και κάποιοι ένστολοι Βρετανοί αξιωματικοί που είχαν φθάσει μυστικά στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες. Η παρουσία τους προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους Αθηναίους.

Το ευρύτερο πλαίσιο της Απελευθέρωσης

Μετά τη συμμαχική Απόβαση στη Νορμανδία στις 6 Ιουνίου του 1944 και ενώ ο Κόκκινος Στρατός επέλαυνε προς τα Βαλκάνια είχε καταστεί σε όλους σαφές ότι η απελευθέρωση της Ελλάδας από τα ναζιστικά στρατεύματα Κατοχής δε θα αργούσε. Βάσει των συμφωνιών της Καζέρτας και του Λιβάνου οι ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση είχαν έλθει σε κατ' αρχή συνεννόηση για το χειρισμό της κατάστασης μετά την αποχώρηση των γερμανών.

Για το σκοπό αυτό έφτασαν μυστικά στο αεροδρόμιο της Νεράιδας ο Θεμιστοκλής Τσάτσος, ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Γιάννης Ζέβγος, ο στρατηγός Παυσανίας Κατσώτας και ο ταγματάρχης Οδυσσέας Παπαμαντέλος, προκειμένου να συντονίσουν τις απαιτούμενες ενέργειες για την ομαλή ανάληψη της εξουσίας. Στο πλαίσιο διαπραγματεύσεων πραγματοποιήθηκαν δυο κύριες συναντήσεις. Η πρώτη έλαβε χώρα στο Ψυχικό μεταξύ του επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων, στρατηγού της αεροπορίας, Χέλμουτ Φέλμι και του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού. Η γερμανική πλευρά υποσχέθηκε να απέχει από δολιοφθορές κατά των βασικών υποδομών της Αθήνας όπως το φράγμα της λίμνης του Μαραθώνα, με αντάλλαγμα την ανεμπόδιστη αποχώρηση των μονάδων τους.

Προς επίρρωση της συμφωνίας ο Φέλμι δημοσίευσε στον «Ημερήσιο Τύπο» (τη μοναδική εφημερίδα που κυκλοφορούσε στην Αθήνα εκείνη την εποχή) της 20ης Σεπτεμβρίου 1944 μια ανακοίνωση όπου διαβεβαίωνε τους Αθηναίους πως καμία πράξη δολιοφθοράς δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί εκ μέρους των γερμανικών στρατευμάτων, με την αυστηρή όμως προϋπόθεση-ειδοποίηση να μην ενοχληθούν. Ωστόσο, πριν λάβουν την εντολή εκκένωσης της πρωτεύουσας, οι S-S προχώρησαν στην εκτέλεση 72 ελλήνων πατριωτών στο Δαφνί, ενώ εξόντωσαν και την ομάδα των συνεργατών τους διερμηνέων, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν λεπτομέρειες των εγκληματικών τους πράξεων.

Η «σιωπηρή» συμφωνία και η αποχώρηση

Τη συμφωνία μεταξύ των γερμανών και των ελληνικών αρχών αποδέχθηκαν σιωπηρά τόσο οι βρετανοί όσο και το ΕΑΜ με την ΠΕΕΑ. Στις 8 Οκτωβρίου το ΚΚΕ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αποδεχόταν πλήρως το σχέδιο που είχε συμφωνηθεί, προκρίνοντας την εθνική ομοψυχία.

Το πρωΐ (8:00 π.μ.) της 12ης Οκτωβρίου 1944 ο στρατηγός Φέλμι συνοδευόμενος από το δήμαρχο Αθηναίων Γεωργάτο κατάθεσε ένα στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη, ενώ ήδη οι μηχανοκίνητες φάλαγγες των γερμανών εγκατέλειπαν από νωρίς την Αθήνα διαμέσου της Ιεράς Οδού. Στις 9:15 π.μ. η γερμανική φρουρά της Ακρόπολης προχώρησε στην υποστολή της ναζιστικής σημαίας έπειτα από συνολικά 1.624 μέρες κατοχής (ή 3,5 έτη, που μεσολάβησαν από τον Απρίλιο του 1941 έως εκείνη την ημέρα) και ένας στρατιώτης τύλιξε βιαστικά το σύμβολο της κατοχής και αποχώρησε από τον Ιερό Βράχο. Ακολούθησαν συγκρούσεις μεταξύ ΕΛΑΣ και Ελλήνων εργατών με τους ναζί δολιοφθορείς, που απέτρεψαν την καταστροφή του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος στο Κερατσίνι. Από την άλλη, σημαντικό τμήμα του λιμανιού του Πειραιά ανατινάχθηκε από τους αποχωρούντες γερμανούς.

Η «μάχη» των διαδηλώσεων και η άφιξη της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας

Στις 18 Οκτωβρίου του 1944 έφτασε στην Αθήνα, μαζί με βρετανικές δυνάμεις υπό το στρατηγό Σκόμπυ και τους άνδρες του «Ιερού Λόχου» της Μέσης Ανατολής, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου με μέλη της κυβέρνησης και τους Σπηλιωτόπουλο, Ζέβγο οι οποίοι έσπευσαν στην Ακρόπολη υψώνοντας σε πανηγυρικό κλίμα τη γαλανόλευκη. Την ελληνική σημαία παρέδωσε στον πρωθυπουργό ο νέος δήμαρχος της, απελευθερωμένης πια, πόλης Αριστείδης Σκληρός παρουσία του βρετανού πρεσβευτή Λίπερ και του αντιναύαρχου Μάνσφιλντ. Αντίθετα, στις ανταρτικές δυνάμεις δεν επετράπη η είσοδος στην πρωτεύουσα, πλην ενός μικρού τμήματος του 34ού συντάγματος του ΕΛΑΣ υπό τον λοχαγό Απόστολο Κοκμάδη το οποίο παραστάθηκε συμβολικά στην τελετή. Εν συνεχεία η πομπή των επισήμων κατευθύνθηκε στη Μητρόπολη, όπου τελέσθηκε δοξολογία και ακολούθησε ο «λόγος της Απελευθέρωσης» από τον πρωθυπουργό. Αυτός εκφωνήθηκε από κτίριο της Πλατείας Συντάγματος προς ένα σχεδόν παραληρούν ακροατήριο, το οποίο κραύγαζε συνθήματα για «Ελευθερία!», «Ζήτω η Ελλάς» κ.λ.π. Ο Παπανδρέου απέφυγε να εκδηλώσει τις σαφείς προθέσεις του επί του πολιτειακού ζητήματος.

Το κενός εξουσίας που δημιουργήθηκε

Στις τρεις ημέρες που μεσολάβησαν μεταξύ της γερμανικής αποχώρησης και της άφιξης των πρώτων βρετανικών μονάδων στο λιμάνι του Πειραιά, στην Αθήνα την εξουσία ασκούσε «σκιωδώς» ο διοικητής της Αστυνομίας Άγγελος Έβερτ, υπό την ανοχή των υπολοίπων παραγόντων. Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ δεν εξεδήλωσαν την πρόθεση να καταλάβουν βίαια την ελληνική πρωτεύουσα (αν και διέθεταν τη στρατιωτική δυνατότητα για κάτι τέτοιο). Αντίθετα, υπάρχουν αποδείξεις ότι ο βρετανικός παράγων, εκφρασμένος με την πολιτική του Ουίνστον Τσώρτσιλ, επεδίωξε από πολύ πριν την διάσπαση των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του, δηλαδή για να επιβάλλει στη μεταπολεμική Ελλάδα το καθεστώς της αρεσκείας του.

Γεγονότα που συνέβησαν σαν σήμερα, 12 Οκτωβρίου

1492: Φτάνει στις ακτές της αμερικανικής ηπείρου δια μέσω του Ατλαντικού Ωκεανού ο Χριστόφορος Κολόμβος, πιστεύοντας ότι έφτασε στην Ινδία.

1681: Στο Λονδίνο, μία γυναίκα μαστιγώνεται δημοσίως, γιατί έκανε το έγκλημα να «ανακατευτεί στα πολιτικά».

1847: Ο Γερμανός εφευρέτης και βιομήχανος Βέρνερ φον Ζίμενς, ιδρύει την εταιρία Siemens AG & Halske.

1862: Ο Όθωνας εγκαταλείπει την Ελλάδα.

1912: Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει τη Φιλιππιάδα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

1918: Τεράστια δασική πυρκαγιά σκοτώνει 453 άτομα στη Μινεσότα.

1944: Απελευθέρωση. Αρχίζει η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την Αθήνα.

1960: Ψυχρός πόλεμος: ο Νικίτα Χρουστσόφ χτυπάει το παπούτσι του στο έδρανο στη Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. για να διαμαρτυρηθεί για τους ισχυρισμούς του Φιλιππινέζου διπλωμάτη περί της αποικιακής πολιτικής της Σοβιετικής Ένωσης στην ανατολική Ευρώπη.

1960: Οι τηλεθεατές στην Ιαπωνία γίνονται απροσδόκητα μάρτυρες της δολοφονίας του Ινεγίρο Ασανούμα, αρχηγού του ιαπωνικού σοσιαλιστικού κόμματος, ο οποίος μαχαιρώνεται και σκοτώνεται κατά τη διάρκεια ομιλίας του που μεταδίδεται ζωντανά.

1963: Ακυρώνονται τα εντάλματα προφυλάκισης των τεσσάρων αξιωματικών -Κωνσταντίνου Μήτσου, Ευθύμιου Καμουτσή, Μιχαήλ Διαμαντόπουλου και Τρύφωνα Παπατριανταφύλλου- μετά την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών ότι δεν υφίστανται υπόνοιες για τη συμμετοχή τους στη δολοφονία Λαμπράκη. Αποφυλακίζονται την ίδια ημέρα.

1968: Η Ισημερινή Γουινέα αποκτά την ανεξαρτησία της από την Ισπανία.

1979: Εκδίδεται το πρώτο από τα πέντε βιβλία κωμικής επιστημονικής φαντασίας Γυρίστε το Γαλαξία με Ώτο Στοπ του Ντάγκλας Άνταμς.

2017: Σεισμός ανάμεσα στην Σκύρο και την Αλλόνησο με 5,1 ρίχτερ.

Γεννήσεις σαν σήμερα 12 Οκτωβρίου

1830: Ανδρέας Συγγρός, Έλληνας επιχειρηματίας και εθνικός ευεργέτης.

1872: Ραλφ Βον Ουίλιαμς, Άγγλος μουσουργός.

1875: Άλιστερ Κρόουλι, Άγγλος μάγος και συγγραφέας

1924:  Λεωνίδας Κύρκος, Έλληνας πολιτικός

1924:  Μίμης Πλέσσας, Έλληνας συνθέτης

1928:  Δόμνα Σαμίου, Ελληνίδα τραγουδίστρια

1935: Λουτσιάνο Παβαρότι, Ιταλός τενόρος.

1937: Μάρθα Βούρτση, Ελληνίδα ηθοποιός

1943: Κώστας Τσάκωνας, Έλληνας ηθοποιός

1944: Λευτέρης Βογιατζής, Έλληνας ηθοποιός, θεατρικός σκηνοθέτης, ιδρυτής της «Νέας Σκηνής».

1968: Χιού Τζάκμαν, Αυστραλός ηθοποιός. Διάσημος για τη δουλειά του σε μεγάλες, εμπορικές παραγωγές του Χόλιγουντ όπως η τριλογία X-Men και το Βαν Χέλσινγκ.

1986: Γιάννης Μανιάτης, Έλληνας ποδοσφαιριστής

1991: Παναγιώτης Βλαχοδήμος, Έλληνας ποδοσφαιριστής

1992: Τζος Χάτσερσον, Αμερικανός ηθοποιός

Θάνατοι σαν σήμερα 12 Οκτωβρίου

1492: Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα, Ιταλός ζωγράφος

1870: Ρόμπερτ Λη, Αμερικανός στρατηγός

1924: Ανατόλ Φρανς, Γάλλος συγγραφέας και ποιητής, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ζακ Ανατόλ Τιμπό.

1996: Ζαν Ρενέ Λακόστ, Γάλλος τενίστας και ιδρυτής της φερώνυμης εταιρείας ειδών ρουχισμού με σήμα το κροκοδειλάκι (Lacoste).

1999: Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής

2007: Κίσο Κουροκάβα, Ιάπωνας αρχιτέκτονας

2011: Ντένις Ρίτσι, Αμερικανός επιστήμονας υπολογιστών

2014: Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, Έλληνας ιστορικός

2015: Τζόαν Λέσλι, Αμερικανίδα ηθοποιός

2017: Γιώργος Σαρρής, Έλληνας τραγουδιστής