Οι Γερμανοί επιχειρηματίες φοβούνται την ύφεση

Το ηθικό των επιχειρηματιών στη Γερμανία επιδεινώθηκε τον Αύγουστο σε μεγαλύτερο από τον αναμενόμενο βαθμό, σημειώνοντας πτώση για τέταρτο διαδοχικό μήνα.

Όλα αυτά σε μια περίοδο κατά την οποία οι φόβοι για μια οικονομική ύφεση κυριαρχούν στις συζητήσεις στην πρώτη ευρωπαϊκή οικονομία, σύμφωνα με το βαρόμετρο IFO που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Ο δείκτης, ο οποίος διαμορφώνεται μέσω μιας μηνιαίας δημοσκόπησης σε 9.000 γερμανικές επιχειρήσεις, οπισθοχωρεί κατά 1,7 μονάδα στις 85,7 μονάδες (τον Ιούλιο βρισκόταν στις 87,4 μονάδες), καταγράφοντας πτώση για τέταρτο διαδοχικό μήνα, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το ινστιτούτο IFO του Μονάχου.

Αναλυτές είχαν προβλέψει στο Ρόιτερς πως θα κατέγραφε μικρότερη πτώση, στις 86,7 μονάδες.

Οι εκτιμήσεις για την τρέχουσα κατάσταση είναι οι πιο απαισιόδοξες από τον Αύγουστο του 2020, ενώ όλο και πιο απαισιόδοξες είναι και οι προσδοκίες των εταιρειών για τους επόμενους έξι μήνες.

Κακές οι ενδείξεις για οικονομική ανάκαμψη της Γερμανίας

«Η γερμανική οικονομία δεν είναι ακόμη εκτός κινδύνου», δήλωσε ο πρόεδρος του IFO Κλέμενς Φουστ. Οι αδύναμες νέες παραγγελίες είναι ο κύριος λόγος για την απαισιοδοξία, σύμφωνα με τον Κλάους Βολράμπε, επικεφαλής δημοσκοπήσεων στο IFO. «Οι προσδοκίες για τις εξαγωγές μειώθηκαν περαιτέρω» πρόσθεσε.

«Οι ενδείξεις για μια οικονομική ανάκαμψη είναι κακές προς το παρόν» λέει ο Κλάους Νιγκς, αναλυτής στην DZ Bank.

Η γερμανική οικονομία παρέμεινε στάσιμη κατά το δεύτερο τρίμηνο σε σύγκριση με τους τρεις προηγούμενους μήνες, μετά τη υποχώρηση που είχε καταγράψει το χειμώνα, έδειξαν σήμερα τα δεδομένα από τη στατιστική υπηρεσία. 

«Τα υψηλά επιτόκια, οι επίμονα υψηλές τιμές και η απουσία ώθησης από το εξωτερικό εμπόριο θα συνεχίσουν να ασκούν πίεση στην οικονομία κατά το δεύτερο φετινό εξάμηνο» δήλωσε ο Νιγκς. 

Ντόμινο επιπτώσεων από το αναπτυξιακό φρένο της Κίνας

Πρόσφατα η Moody’s προέβλεπε ύφεση στη Γερμανία για το σύνολο του έτους. Eχει προηγηθεί το ΔΝΤ που εκτιμά πως η γερμανική οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 0,1% φέτος. Και η ανησυχία εντείνεται για την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας καθώς καθοριστική για τη βιομηχανία της έχει σταθεί η μεγάλη πτώση των γερμανικών εξαγωγών στην Κίνα.

Προφανώς η δεύτερη οικονομία του πλανήτη βρίσκεται και η ίδια στη δίνη μιας επιβράδυνσης μετά την ικανοποιητική ανάπτυξη 4,5% που σημείωσε το α΄ τρίμηνο του έτους. Όλα δείχνουν πως η κινεζική οικονομία τείνει ήδη να χάσει την κεκτημένη ταχύτητα που ανέπτυξε μετά την επανεκκίνησή της στα τέλη του περασμένου έτους με την άρση των μέτρων κατά της μετάδοσης της πανδημίας.

Η εικόνα της κινεζικής οικονομίας επιδεινώνεται καθώς τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα μέσα στην εβδομάδα καταδεικνύουν συρρίκνωση του μεταποιητικού τομέα για δεύτερη φορά μέσα σε μερικούς μήνες.

Όπως υπογραμμίζουν οικονομολόγοι, μείζων επιβαρυντικός παράγων για την Κίνα είναι η μείωση της εξωτερικής ζήτησης τόσο από τις ΗΠΑ όσο και γενικότερα από άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες που έχει σαν αποτέλεσμα μια σημαντική επιβράδυνση στις εξαγωγές της: τον Απρίλιο αυξήθηκαν μόλις κατά 8,5% όταν τον Μάρτιο είχαν σημειώσει αύξηση 14,8%.

Η Κίνα, όμως, είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εμπορικός εταίρος της Γερμανίας. Καθώς επιβραδύνεται η ανάπτυξη της κινεζικής οικονομίας, μειώνει τις εισαγωγές από τη Γερμανία και με τη σειρά της πλήττει τη γερμανική οικονομία που δεν έχει ελπίδες να βρει εύκολη έξοδο από την ύφεση και να ανακάμψει γρήγορα.

Μια παρατεταμένη επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας όμως μάλλον θα επιφέρει  προβλήματα και στην υπόλοιπη Ευρωζώνη που οριακά έχει αποφύγει την ύφεση στις αρχές του έτους.

Υπάρχουν ήδη ενδείξεις επιβράδυνσης στη Γαλλία που ανέκαμψε δυναμικά μετά την πανδημία και στη διάρκεια του περασμένου έτους κατέγραψε ανάπτυξη 2,6%.

Το α΄ τρίμηνο το γαλλικό ΑΕΠ αυξήθηκε μόλις 0,2% και εκτιμάται πως φέτος η ανάπτυξη της γαλλικής οικονομίας δεν θα υπερβεί το 0,7%. Ίσως μόνη ενθαρρυντική ένδειξη για τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης είναι η μερική αποκλιμάκωση που σημειώνουν οι πληθωριστικές πιέσεις σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία. Ο πληθωρισμός αποκλιμακώνεται, άλλωστε, και στη Βρετανία και στις ΗΠΑ αλλά παραμένει σε απαγορευτικά υψηλά επίπεδα σε σύγκριση με το 2% που είναι ο στόχος των κεντρικών τραπεζών.