Οι διακρίσεις με βάση το σωματικό βάρος στους χώρους εργασίας - Τι συμβαίνει στις ΗΠΑ
Οι διακρίσεις με βάση το σωματικό βάρος είναι συχνές και επίμονες στους εργασιακούς χώρους εργασίας, αλλά αγνοούνται ακόμα σε μεγάλο βαθμό από την παιδαγωγική και παραβλέπονται στο εργατικό δίκαιο. Στην πραγματικότητα, υπάρχει οικονομικό κόστος όταν δεν είσαι αδύνατος-η. Και βεβαίως το κόστος είναι μεγαλύτερο για τις γυναίκες.
«Το στίγμα του βάρους είναι παρόν σε κάθε στάδιο του κύκλου απασχόλησης», λέει η Rebecca Puhl, καθηγήτρια στο τμήμα ανθρώπινης ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτιατ. «Είναι πιο δύσκολο να προσληφθείς, να προαχθείς και να πληρωθείς». Επίσης, μια μελέτη του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι οι αρνητικές στάσεις στον χώρο εργασίας σχετικά με το βάρος και το σχήμα του σώματος παρέμειναν σταθερές από το 2007 έως το 2020, παρότι έχουν μειωθεί οι προκαταλήψεις για τη φυλή και το φύλο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Wall Street Journal, φετινές έρευνες της Εταιρεία Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού, υποστηρίζουν ότι οι μισοί διευθυντές επιχειρήσεων προτιμούν να αλληλεπιδρούν με υπαλλήλους που δεν είναι υπέρβαροι. Το πιο εκπληκτικό στατιστικό στοιχείο είναι ότι για μια παχύσαρκη γυναίκα, η απώλεια 30 κιλών έχει περίπου τον ίδιο αντίκτυπο στον μισθό της με το να πάρει ένα μεταπτυχιακό, όπως αναφέρει η Alice Fulwood στο περιοδικό Economist: «Οι διακρίσεις βάρους επηρεάζουν περισσότερο τις γυναίκες».
«Έχουμε πολύ αυστηρά πρότυπα για το γυναικείο σώμα» προσθέτει η Puhl. «Και όταν οι γυναίκες παρεκκλίνουν έστω και λίγο, αρχίζουν να βιώνουν στιγματισμό. Ιδεώδες μας είναι το χαμηλό βάρος, η λεπτή σιλουέτα. Ενώ τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν διακρίσεις όταν φτάνουν σε επίπεδα παχυσαρκίας, οι υπέρβαροι άνδρες δεν τείνουν να κερδίζουν λιγότερα από τους λεπτότερους ομολόγους τους. Αλλά αυτό δεν ισχύει για τις γυναίκες», λέει η Jessica Richman, ιδρύτρια της Visible Collective, η οποία συμβουλεύει επιχειρήσεις για την υποστήριξη υπέρβαρων εργαζομένων και καταναλωτών. «Αύξηση κατά 10% της μάζας του σώματος μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του μισθού μιας γυναίκας κατά 6%» τονίζει η Richman. Η προκατάληψη για το βάρος είναι επίμονη επειδή «υπάρχουν τόσο ισχυρές αφηγήσεις στην κοινωνία μας που αποδίδουν το πάχος στην προσωπική θέληση και ευθύνη». Πρόκειται για μύθο: το βάρος εξαρτάται από τα γονίδια, το περιβάλλον και το οικονομικό επίπεδο.
Μερικές πόλεις, όπως το Σαν Φρανσίσκο, η Ουάσιγκτον και η Νέα Υόρκη έχουν ψηφίσει νόμους που απαγορεύουν τις διακρίσεις βάρους στον χώρο εργασίας. Η πολιτεία του Μίσιγκαν έχει θεσπίσει σχετικό νόμο και φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν το Νιου Τζέρζι και η Μασαχουσέτη. Το πρόβλημα είναι ότι, παρά τη νομοθεσία, το βάρος και γενικότερα η εξωτερική εμφάνιση επηρεάζουν τις προσλήψεις και τους μισθούς κι ότι σ’ αυτό προστίθεται ένα παράδοξο: σε χώρες όπως οι ΗΠΑ με υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας, οι λεπτοί άνθρωποι λατρεύονται ως σπανιότητα και δημιουργείται μια τάση επιβράβευσής τους.
11°
