- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Journal du Dimanche: Ένας 34χρονος ακροδεξιός στη διεύθυνση της εφημερίδας παρά την απεργία διαρκείας – Το προφίλ του Ζοφρουά Λεζέν.
Η γαλλική Κυριακάτικη εφημερίδα Journal du Dimanche (JDD) αλλάζει σήμερα, Τρίτη (1/8) διευθυντή, με την άφιξη ενός γνωστού δημοσιογράφου της άκρας δεξιάς επικεφαλής της σύνταξης, παρά την μακρά απεργία των δημοσιογράφων της που ανησυχούν για τις προθέσεις του μελλοντικού ιδιοκτήτη, του υπερσυντηρητικού δισεκατομμυριούχου Βενσάν Μπολορέ.
Ο Ζοφρουά Λεζέν, 34 ετών, υποστηρικτής του Ερίκ Ζεμούρ, ακροδεξιού υποψήφιου στις προεδρικές εκλογές 2022, αναλαμβάνει τα καθήκοντά του σε συγκρουσιακό κλίμα ανάμεσα στην συντακτική ομάδα και την διεύθυνση του ομίλου Lagardère, ιδιοκτήτη της εφημερίδας.
Ιστορική απεργία στην εφημερίδα
Ο διορισμός του, που ανακοινώθηκε στις 22 Ιουνίου, προκάλεσε αμέσως απεργία των δημοσιογράφων, η οποία επαναλήφθηκε με σχεδόν ομόφωνη απόφαση, γεγονός πρωτοφανές για την εφημερίδα. Εδώ και έξι εβδομάδες, η JDD δεν κυκλοφορεί.
Η συντακτική ομάδα αρνείται να εργαστεί υπό τον Ζοφρουά Λεζέν, «οι αξίες του οποίου έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες της JDD» και ζητά από τον όμιλο Lagardère «να δώσει στους δημοσιογράφους εγγυήσεις για νομική και δημοσιογραφική ανεξαρτησία».
Ακόμη και αν ο Αρνό Λαγκαρντέρ, ο ιδιοκτήτης του ομώνυμου ομίλου, το αρνείται, πολλοί είναι οι παρατηρητές που βλέπουν στον διορισμό του Ζοφρουά Λεζέν το χέρι του Βενσάν Μπολορέ, των υπερσυντηρητικών απόψεων.
Η Vivendi, ο όμιλος του Μπολορέ, βρίσκεται σε διαδικασία απορρόφησης του ομίλου Lagardère, ιδιοκτήτη πολλών μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία (JDD, Paris Match, Europe 1).
Οι προηγούμενες απεργιακές κινητοποιήσεις κατά της ανάμειξης του επιχειρηματία στις υποθέσεις του τηλεοπτικού δικτύου i-Télé (που έγινε CNews, ιδιοκτησία της Vivendi) το 2016 και στο ραδιοφωνικό δίκτυο Europe 1 το 2021 τερματίστηκαν με μαζικές αποχωρήσεις.
Ο Ζοφρουά Λεζέν και το σχέδιο «προώθησης ιδεών στον δημόσιο διάλογο»
Πριν από τον διορισμό του στην JDD, ο Ζοφρουά Λεζέν διηύθυνε από το 2016 - όταν ήταν 27 ετών - το ακροδεξιό περιοδικό Valeurs Actuelles.
Το είχε μετατρέψει σε πλατφόρμα υποστήριξης του Ερίκ Ζεμούρ, ο οποίος έλαβε το 7,1% των ψήφων στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2022.
Σε συνέντευξή του, ο Ζοφρουά Λεζέν μιλούσε για «βούληση ιδεολογικής κατάκτησης» και «σχέδιο για να προωθήσουμε τις ιδέες μας στον δημόσιο διάλογο, να πείσουμε ανθρώπους (...) και στα άλλα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης», απέναντι στην «σχετικιστική, προοδευτική, μαλθακή αυταρέσκεια».
Υπό την διεύθυνσή του, το περιοδικό Valeurs Actuelles καταδικάσθηκε για δημόσια εξύβριση ρατσιστικού χαρακτήρα κατά της βουλευτή του LFI Ντανιέλ Ομπόνο, με καταγωγή από την Γκαμπόν, μέσω σκίτσου που την παρουσίαζε σκλάβα με αλυσίδα στον λαιμό.
Παιδικός φίλος της Μαριόν Μαρεσάλ, της ανιψιάς της προέδρου του Εθνικού Συναγερμού Μαρίν Λεπέν, ο Ζοφρουά Λεζέν είναι θαμώνας των πάνελ των τηλεοπτικών καναλιών και ρέκτης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
«Είναι τεράστια τιμή σε μία δημοσιογραφική καριέρα να έχεις την δυνατότητα να εργασθείς στην υπηρεσία μίας έγκριτης εφημερίδας όπως η JDD. Το εκτιμώ απολύτως και θέλω να αφιερώσω όλη μου την ενέργεια στην επιτυχία αυτής της πρόκλησης», έγραφε στις 23 Ιουνίου μετά την ανακοίνωση του διορισμού του. Εκτοτε, δεν έχει κάνει άλλη δημόσια παρέμβαση.
Η μάχη και ο «πόλεμος»
«Σήμερα χάσαμε μια μάχη, αλλά ο αγώνας μας δεν έχει τελειώσει», ανέφερε το newsroom του JDD σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την Τρίτη. Το 94% των δημοσιογράφων αποφάσισε να σταματήσει την απεργία σε μυστική ψηφοφορία τη Δευτέρα το βράδυ.
Οι δημοσιογράφοι του JDD προειδοποίησαν ότι πολλοί από αυτούς θα εγκαταλείψουν την εφημερίδα και προέτρεψαν την κυβέρνηση και τους νομοθέτες να αναλάβουν δράση για την προστασία της ανεξαρτησίας των μέσων ενημέρωσης.
Η διάρκεια της απεργίας των δημοσιογράφων της γαλλικής εφημερίδας ξεπέρασε τις ιστορικές απεργίες του i-Télé (31 ημέρες) το 2016 και του Radio France (27 ημέρες) το 2015.
Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, η διεύθυνση αρνήθηκε να περιλάβει στον χάρτη δεοντολογίας του μέσου την απαγόρευση δημοσίευσης «ρατσιστικών, σεξιστικών και ομοφοβικών δηλώσεων».