Όταν χορεύουν οι σκιές στα τείχη του Κρεμλίνου

Ξημερώματα Σαββάτου. Οι μονάδες των μισθοφόρων περικύκλωσαν το Περιφερειακό Αρχηγείο του ρωσικού στρατού. Οι φρουροί ούτε καν κίνησαν τα βλέφαρά τους. Οι άνδρες της παραστρατιωτικής οργάνωσης Wagner κατέλαβαν τις εγκαταστάσεις μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Δεν έπεσε ούτε ένας πυροβολισμός.

Μία άλλη αυτοκινητοπομπή με θωρακισμένα οχήματα μεταφοράς κατευθυνόταν βορειότερα στην πόλη Βορονέζ, μόλις 225 μίλια από τη Μόσχα. Το μεσημέρι οι μονάδες των μισθοφόρων είχαν παρακάμψει την πόλη αυτή. Νωρίς το απόγευμα είχαν φθάσει Λίπετσκ. Λίγο αργότερα εντοπίστηκαν ομάδες της Wagner ακόμη βορειότερα, στα 330 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα. Στο Κράσνοε. Ήταν πια έξι το απόγευμα. Κάποιες πληροφορίες, που δεν ήταν δυνατόν να επιβεβαιωθούν, ανέφεραν πως εθεάθησαν περίπολοι της Wagner στην τοποθεσία Κασίρα, μόλις 95 χιλιόμετρα από την Μόσχα.

Προηγουμένως είχαν επιβεβαιωθεί κινήσεις οχημάτων της Wagner που μετέφεραν κιλλίβαντες με αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα Panchir 1.

Την ίδια ώρα μονάδες του ρωσικού στρατού άρχιζαν να οχυρώνουν τη νότια όχθη του ποταμού Όκα, εντός της διοικητικής περιφέρειας της Μόσχας.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία, γνωστά ήδη από το ρεπορτάζ, συγκεντρώθηκαν σε μία πρώτη και εν θερμώ ανάλυση του Αμερικανικού Ινστιτούτου Μελέτης του Πολέμου (ISW). Καταδεικνύουν πώς η τελική διαπραγμάτευση μεταξύ του πολέμαρχου Ευγένιου Πριγκόζιν και του προέδρου της Λευκορωσίας Λουκασένκο εκτυλίχθηκε σε ένα τεταμένο κλίμα όπου ο χρόνος τελείωνε στην κλεψύδρα και οι μισθοφόροι που ο ίδιος ο Πούτιν οργάνωσε εν είδη ιδιωτικού στρατού για τις «βρώμικες δουλειές» στο εξωτερικό κυρίως, θα εισέρχονταν στην πρωτεύουσα τα χαράματα. Διαβάστε εδώ την ανάλυση του Ινστιτούτου ISW. 

Είχε ήδη διαπιστωθεί και από τα δορυφορικά συστήματα των Δυτικών πως επί του εδάφους δεν υπήρξε επί της ουσίας καμία σοβαρή αντίσταση στην προέλαση της Wagner.

Ήταν το απόγευμα του Σαββάτου όταν ο ειδικός επί θεμάτων του ρωσικού στρατού Dimitri Minic, ερευνητής στο Ερευνητικό Κέντρο Ρωσίας - Ευρασίας του Γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων εξηγούσε στην «Le Monde» της 24ης Ιουνίου πώς: «Αν παρατηρήσουμε με προσοχή την αλυσίδα των γεγονότων της πρώτης φάσης της προέλασης της Wagner σε ρωσικό έδαφος, κατά τη διάρκεια της νύχτας (Παρασκευή προς Σάββατο), οι δυνάμεις που έστειλε το Κρεμλίνο της FSB (πρώην KGB) και μονάδες της Rosgvardia (Εθνοφρουράς) δεν έφεραν καμία πραγματική αντίσταση στους μισθοφόρους του Πριγκόζιν».

Είναι λοιπόν πολύ φυσικό να υποθέσουμε πως εάν τα φερόμενα ως απολύτως πιστά στον Πούτιν στρατιωτικά σώματα επέδειξαν μία τέτοια χαλαρή έως και ανεκτική στάση έναντι των μισθοφόρων, τότε με μεγαλύτερη ακόμη ευκολία οι μονάδες του τακτικού στρατού θα υποδέχονταν αμαχητί βεβαίως τους άνδρες της Wagner.

Υπόθεση Wagner: Μία άκρως ενδιαφέρουσα προσέγγιση

Η Βελίνα Τσακάροβα του Αυστριακού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (AIES) στη Βιέννη υποστηρίζει πως η υπόθεση Wagner και η προέλαση των μισθοφόρων για να καταλήξουμε σε μία συμφωνία με τη διαμεσολάβηση του Λουκασένκο είναι μία ακτινογραφία των μηχανισμών εξουσίας στη Ρωσία.

«Δεν υπάρχει πραξικόπημα Prigozhin. Πρόκειται για έναν εσωτερικό πόλεμο και ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ του Κλαν (συμμορίας) του Πούτιν της Αγίας Πετρούπολης και του Κλαν της Μόσχας των Γερασίμοφ (Αρχηγού του Επιτελείου και του Σεργκέι Σοϊγκού (Υπουργού Αμύνης). Πρόκειται για τις πρώτες κινήσεις της προεκλογικής εκστρατείας του Πούτιν, που βεβαίως σχεδιάζει να επανεκλεγεί στις 17 Μαρτίου 2024, δηλαδή σε έναν χρόνο από τώρα. Το «σκυλάκι» του Πούτιν, ο Πριγκόζιν, εξαπολύει ένα fake πραξικόπημα για να κατηγορήσει τον Στρατηγό Γερασίμοφ και τον Υπουργό Σοϊγκού ότι έχασαν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Πριγκόζιν έχει περιθώρια να διαδραματίσει ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου σε περίπτωση που δεν υλοποιηθεί το σενάριο. Δεν θα ήταν άλλωστε η πρώτη φορά».

Πρόκειται για μία προχωρημένη προσέγγιση η οποία αν μη τι άλλο αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται ή αναγκάζονται να σκέπτονται οι σύγχρονοι Ρώσοι, δηλαδή με ανακλαστικά υπηκόων του Ιβάν του Τρομερού ή του Ιωσήφ Στάλιν. Όπου οι πολίτες αναλύουν την πραγματικότητα μόνον με αναγωγές σε σενάρια συνομωσίας. Σε αυτά πρωταγωνιστές είναι πάντα οι μυστικοσύμβουλοι, οι υπηρεσίες ασφαλείας, ο στρατός βέβαια και κυρίως οι μισθοφόροι που είναι πανταχού παρόντες. 

Ανταρσία Wagner: Η αμερικανική… πινελιά

Στην αλληλουχία των γεγονότων δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν βεβαίως οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Επισημαίνει λοιπόν η «Le Monde» της 25ης Ιουνίου.

Σύμφωνα με τους New York Times και την Washington Post, οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ γνώριζαν από τα μέσα Ιουνίου ότι ο αρχηγός της ομάδας Wagner Ευγένιος Πριγκόζιν σχεδίαζε ανταρσία κατά της ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης. Οι New York Times γράφουν ότι «αξιωματούχοι πληροφοριών των ΗΠΑ ενημέρωσαν στρατιωτικούς και διοικητικούς αξιωματούχους την Τετάρτη που μας πέρασε, ότι ο Πριγκόζιν ετοιμαζόταν να αναλάβει στρατιωτική δράση εναντίον ανώτερων ρωσικών αξιωματούχων της στρατιωτική διοίκησης και του Υπουργείου Άμυνας.

Η Washington Post συμπληρώνει ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών δεν ήταν βέβαιες πότε θα γινόταν η εξέγερση, αλλά ήταν σε κατάσταση συναγερμού τις τελευταίες δύο εβδομάδες.

Όταν χορεύουν οι σκιές στα τείχη του Κρεμλίνου

Η ιστορία των Ρος από τον Βλαδίμηρο τον Πρώτο έως σήμερα εκτυλίσσεται με φόντο μία αλληλουχία βίαιων συγκρούσεων μεταξύ ομάδων εξουσίας. Η αποκαθήλωση του Γκορμπατσόφ και η άνοδος του ανεκδιήγητου Γιέλτσιν στην εξουσία μετά από ένα πραξικόπημα (ξεσηκωμό τάχα μου) παρωδία ήταν το τελευταίο επεισόδιο σε αυτή την αλυσίδα πραξικοπημάτων, δολοφονιών, εκκαθαρίσεων, πογκρόμ και πολεμικών συγκρούσεων. Η περιπέτεια του Σαββατοκύριακου με την βραχύχρονη επέλαση της Wagner θα μπορούσε και να ήταν μία ταινία πολιτικής φαντασίας και τρόμου μαζί όπου πολέμαρχοι μάχονται στο όνομα της Αγίας Ρωσίας και μοιράζονται τα λάφυρα. Στην προκειμένη περίπτωση τα λάφυρα είναι τα οπλικά συστήματα και τα πυρηνικά. Τελικά ζήσαμε για κάμποσες ώρες την πρώτη φάση ενός σεναρίου που θα μπορούσε να είναι μία κινηματογραφική παραγωγή αλλά που δυστυχώς είναι μία πραγματική απειλή. Ο αρχηγός μιας χώρας με το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο του πλανήτη εξέρχεται αυτής της διήμερης σύγκρουσης αποδυναμωμένος και κυρίως απογυμνωμένος. Λίγο πριν τη διαμεσολάβηση Λουκασένκο, την οποία ο Πούτιν ασφαλώς ζήτησε, ο ηγεμόνας του Κρεμλίνου κατέδειξε στους συμμάχους του (ποιοι άραγε απέμειναν;) και στους εχθρούς του πως στη Μόσχα επικρατεί χάος, σύγχυση αλλά και αλλοφροσύνη. Ο Πούτιν μετά από όσα διαδραματίστηκαν δεν μπορεί να είναι ένας ισχυρός και αξιόπιστος συνομιλητής.

Αν ισχύει η συμφωνία Λουκασένκο - Πριγκόζιν, διότι στη χώρα αυτή τίποτε δεν ισχύει αν δεν επαληθεύεται συνεχώς, τότε ο Βλαδίμηρος Πούτιν τελεί υπό επιτροπεία. Δεν είναι δυνατόν να διαπραγματεύεται ο ηγεμόνας με τους υπηκόους του την παράδοση (κεφαλή επί πίνακι) του αρχηγού του Γενικού του Επιτελείου και του Υπουργού του Άμυνας επειδή το απαιτεί ένας πολέμαρχος 25.000 μισθοφόρων. Κανένας παγκόσμιος ηγέτης, κανένας πρόεδρος Σι, ευρωπαίος ανώτατος αξιωματούχος ή αμερικανός ένοικος του Λευκού Οίκου, δεν θα συζητούσε στα σοβαρά με τον Βλαδίμηρο Πούτιν μετά από όλα αυτά τα γεγονότα. Μόνον κάποιος Ερντογάν ή Αγιατολάχ της Τεχεράνης θα υποκλινόταν. Επισήμανση και επανάληψη. Όλα τα προηγούμενα ισχύουν αν και εφόσον αποδεχθεί τα επόμενα εικοσιτετράωρα πώς ισχύει η συμφωνία του Λουκασένκο με τον πρώην εστιάτορα, κατάδικο, επιχειρηματία Catering και νυν παραστρατιωτικό Ολιγάρχη , Ευγένιο Πριγκόζιν.

Διότι αν δεν ισχύσει μία τέτοια συμφωνία, τότε μόνον τα σενάρια περί Θεάτρου Σκιών με φόντο τις εκκαθαρίσεις στο εσωτερικό του ρωσικού κράτους, σε στρατό και υπηρεσίες ασφαλείας, μπορούν να θεωρούνται αξιόπιστα. Κάτι σαν εκείνα που ίσχυσαν στις Δίκες της Μόσχας, σε εκείνη την άθλια δεκαετία του ’30 επί κυριαρχίας του αδυσώπητου Γεωργιανού δικτάτορα.