Politico - Δωρεάν ταξίδια: Αντιδράσεις από ευρωβουλευτές για στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Τις αντιδράσεις κάποιον ευρωβουλευτών κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπήςέχει προκαλέσει η αποκάλυψη του Politico, ότι οι υπάλληλοι ενός μόνο τμήματος έκαναν 150 δωρεάν ταξίδια πέρυσι, την ώρα που πληθαίνουν οι εκκλήσεις προς την Κομισιόν να ξεκαθαρίσει πόσα δωρεάν ταξίδια έχουν γίνει. Πιο συγκεκριμένα, μετά από σχετικό αίτημα του Politico στην Επιτροπή για πρόσβαση σε έγγραφα, αναφέρεται σε σχετική απάντησή της, πως αξιωματούχοι της ΕΕ στον τομέα του ανταγωνισμού πήγαν σε 150 αποστολές που «πληρώθηκαν εξ ολοκλήρου ή εν μέρει από τρίτους» πέρυσι.
Από αυτές τις αποστολές, τουλάχιστον 23 χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει από δικηγορικά γραφεία, εταιρείες συμβούλων και βιομηχανικούς ομίλους.
Οι αποκαλύψεις από το Politico προκάλεσαν αντιδράσεις μεταξύ πολιτικών και ακτιβιστών υπέρ της διαφάνειας, οι οποίοι φοβούνται ότι οι σχέσεις που έχουν οι λομπίστες της βιομηχανίας και οι αξιωματούχοι της ΕΕ, είναι ήδη πολύ στενές. Επίσης, οι αποκαλύψεις αυτές φαίνεται πως θα εντείνουν την πίεση στα μεγάλα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία «ήδη πασχίζουν να αποκαταστήσουν τη φήμη τους εν μέσω μιας σειράς σκανδάλων που αφορούν καταγγελίες για διαφθορά».
Ειδικότερα, «αυτό είναι αξιοθρήνητο», δήλωσε στο Politico ο René Repasi, Γερμανός ευρωβουλευτής της ομάδας S&D, τονίζοντας ότι ο κίνδυνος το προσωπικό να πραγματοποιεί πληρωμένα ταξίδια από εταιρείες «προκαλεί ατυχείς αμφιβολίες για την αμεροληψία» της Επιτροπής.
Η αυστηροποίηση των κανόνων για τα ταξίδια
Τον περασμένο μήνα, η Επιτροπή αυστηροποίησε τους δικούς της κανόνες σχετικά με τα έξοδα ταξιδιού, αφού το Politico αποκάλυψε ότι ο πρώην επικεφαλής μεταφορών της ΕΕ Henrik Hololei υπέγραψε τις δικές του δωρεάν πτήσεις στο Κατάρ. Όπως επισημαίνει το Politico, οι αξιωματούχοι δεν μπορούν πλέον να αποδέχονται χορηγούμενα ταξίδια ή διαμονή, εκτός αν πληρώνονται από πανεπιστήμια, κυβερνήσεις της ΕΕ και μεγάλους διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη ή η G20.
«Δεν ξέρω πώς σκέφτηκαν ποτέ ότι αυτό ήταν μια καλή ιδέα», δήλωσε ο Daniel Freund, Γερμανός βουλευτής των Πρασίνων, ο οποίος είναι ομιλητής σε θέματα διαφάνειας και ακεραιότητας στις Βρυξέλλες. «Είναι καιρός η υπόθεση Hololei οδηγήσει τώρα σε αλλαγές στην πρακτική της Επιτροπής».
Μάλιστα, σύμφωνα με το Politico, οι εσωτερικοί κανόνες του Κοινοβουλίου σχετικά με τα ταξίδια είναι σαφέστατοι: Οι ευρωβουλευτές πρέπει να δηλώνουν δημόσια τα ταξίδια και τη διαμονή τους μέχρι το τέλος του μήνα που ακολουθεί κάθε ταξίδι.
Την ίδια ώρα, η Επίτροπος Ανταγωνισμού Margrethe Vestager δήλωσε ότι το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ θα «εξετάσει» τις αποστολές στις οποίες το προσωπικό δέχθηκε ταξίδια από δικηγορικά γραφεία και βιομηχανικούς ομίλους πέρυσι. «Πρέπει να εξακριβώσουμε τα γεγονότα», δήλωσε μετά την εβδομαδιαία συνεδρίαση της Επιτροπής στο Στρασβούργο.
«Νομίζω ότι είναι πραγματικά σημαντικό να μην καταπνίξουμε το έργο μας, διότι κάθε αποστολή είναι δικαιολογημένη», δήλωσε η Vestager. «Δεν ταξιδεύουμε για αναψυχή όταν ταξιδεύουμε για δουλειά», πρόσθεσε. «Φυσικά, θα το εξετάσουμε για να δούμε αν τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά, όπως θα έπρεπε».
Πάντως, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Politico, αρκετοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι αναγκάστηκαν να αποσυρθούν από συνέδρια ή να συμμετάσχουν εξ αποστάσεως και όχι αυτοπροσώπως λόγω του περιορισμένου προϋπολογισμού της Επιτροπής.
Το ταξίδι του Σαρλ Μισέλ με ιδιωτικό αεροσκάφος στην Κίνα
Στο «στόχαστρο» δημοσιευμάτων βρέθηκε το ταξίδι που έκανε και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ο οποίος, πριν από μια εβδομάδα, μίλησε σε βελγικά μέσα ενημέρωσης, απαντώντας στις επικρίσεις για τα έξοδα σε σχέση με τα ταξίδια του στο εξωτερικό.
«Η χρήση ιδιωτικού αεροπλάνου είναι πάντα μια επιλογή έσχατης ανάγκης», ανέφερε ο κ. Μισέλ στο τηλεοπτικό δίκτυο RTL. Παράλληλα, όσον αφορά στο κόστος για τη μετάβαση στην Κίνα, το οποίο σύμφωνα με τα στοιχεία ανέρχεται στα 460.000 ευρώ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, απάντησε ότι «για κάθε ένα από τα ταξίδια μπορούν να κοινοποιηθούν πολύ ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τους λόγους (των επιλογών)». Προσέθεσε επίσης ότι η αποστολή στην Κίνα ήταν «απολύτως απαραίτητη» και κατέστησε δυνατή «την αναβίωση του διαλόγου για τα ανθρώπινα δικαιώματα». Σε ερώτηση για το εάν μπορούσε να ταξιδέψει με αεροπλάνο της γραμμής, ο Σαρλ Μισέλ απάντησε: «Όχι».
«Λυπάμαι που ο τρόπος που παρουσιάζεται απομακρύνει την προσοχή από το θεμελιώδες ζήτημα: ποια θέση θέλουν οι άνθρωποι για την ΕΕ στον κόσμο;» συμπλήρωσε. Ερωτηθείς για τη διαφορά στις δαπάνες με την πρόεδρο της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ο κ. Μισέλ σημειώνει ότι «η τάξη μεγέθους είναι παρόμοια».
Τα βλέμματα πλέον είναι στραμμένα στους ευρωπαίους ηγέτες. Θέλουν να διαχωρίσουν ουσιαστικά τη στάση τους από τη νέα Διοίκηση των ΗΠΑ; Κι αν το αποφασίσουν, μπορούν να το κάνουν;
Εκτός του ότι η ομιλία του στο Μόναχο είχε απαράδεκτα επιθετικό, διδακτικό και συγκαταβατικό τόνο, έδειχνε άγνοια τόσο του παρελθόντος όσο και της επικαιρότητας
13°
