Tefaf: Η έκθεση Τέχνης, η κλοπή, οι υποψίες για τους «Ροζ Πάνθηρες» και τα μέτρα ασφαλείας
Η έκθεση τέχνης Tefaf στο Μάαστριχτ ήταν πάντα πολύ επιφυλακτική στον έλεγχο των πάμπλουτων επισκεπτών της με τους ανιχνευτές μετάλλων στην είσοδο. Οι έλεγχοι πλέον είναι πιο αυστηροί και θυμίζουν τους αντίστοιχους του αεροδρομίου.
Σύμφωνα με την DW, τα πρόσθετα μέτρα ασφαλείας πάρθηκαν για ένα σοβαρό λόγο. Στην τελευταία έκθεση της Tefaf, τέσσερις ληστές εμφανίστηκαν πολύ κομψά ντυμένοι. Ένας από τους τέσσερις έσπασε με βαριοπούλα μια κοσμηματοθήκη. Ένας συνεργός του κρατούσε τους επισκέπτες υπό την απειλή όπλου σε απόσταση. Στη συνέχεια άρπαξαν ό,τι μπόρεσαν από τη βιτρίνα και εξαφανίστηκαν. Μέχρι σήμερα η αστυνομία δεν έχει ανακοινώσει τίποτα για την αξία των κλοπιμαίων, αλλά τα ολλανδικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για αντικείμενα αξίας 30 εκατομμυρίων ευρώ. Το πιο πολύτιμο κομμάτι ήταν ένα κίτρινο διαμάντι 114 καρατίων. Η αστυνομία υποπτεύεται ότι οι δράστες είναι από τα Βαλκάνια και εικάζει ότι πίσω τους κρύβεται η διαβόητη συμμορία «Ροζ Πάνθηρες».
Αμοιβή σε όσους δώσουν πληροφορίες για τους δράστες
Η ασφαλιστική εταιρεία υποσχέθηκε αμοιβή μισού εκατομμυρίου ευρώ σε όποιον θα μπορούσε να δώσει σημαντικές πληροφορίες που θα οδηγήσουν στη σύλληψη των δραστών. Ωστόσο, αυτό είναι ένα ποσό που δεν εντυπωσιάζει και πολύ στην Tefaf, αν σκεφθεί κανείς ότι μια ελαιογραφία του Έμιλ Νόλντε κοστίζει 1,35 εκατ. ευρώ για να μην αναφέρουμε το «Το τσίρκο – Ο καβαλάρης» του Μαρκ Σαγκάλ που κοστίζει 5,8 εκατομμύρια ευρώ.
Και ανάμεσα στα έργα τέχνης βρίσκεται ξαφνικά το κατάστημα μιας εταιρείας ιδιωτικών αεροπορικών πτήσεων. Δίπλα σε ένα μοντέλο αεροπλάνου, η πινακίδα γράφει: «Πετάξτε από το Λος Άντζελες στη Γενεύη, από το Σάο Πάολο στο Λονδίνο, από το Πεκίνο στο Σαν Φρανσίσκο, από τη Μόσχα στο Σιγκαπούρη...»
Το Μάαστριχτ προσφέρει το πιο ακριβό από τα ακριβά για τους πιο πλούσιους από τους πλούσιους. Η έκθεση είναι γνωστή για την εξαιρετική επιλογή της. Πόσο αυστηρά είναι τα κριτήρια φαίνεται λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης. Όλοι οι έμποροι πρέπει να φύγουν από την αίθουσα και μια μεγάλη ομάδα ειδικών ρίχνει μια τελευταία ματιά στα πιο σημαντικά έργα.
Στο επίκεντρο βρίσκονται πάντα έργα του κλασικού μοντερνισμού, αλλά ο πυρήνας παραμένει τα έργα των παλιών δασκάλων, κυρίως Ολλανδών και Φλαμανδών. Ήσυχες πεδιάδες με τρεχούμενο νερό, πανύψηλα ιστιοφόρα, δάπεδα με πλακάκια που μοιάζουν με σκακιέρα, κομψοί κύριοι με πλουμιστά καπέλα και μεγάλες κοιλιές, πατινάζ εν μέσω της Μικρής Εποχής των Παγετώνων που διήρκεσε στην Ευρώπη από τον 16ο έως τα μέσα του 19ου αιώνα.
Μια εμπειρία που μπορεί να προσφέρει και δυνατές στιγμές σε όσους δεν πηγαίνουν μόνο για να απολαύσουν τα στρείδια που διατίθενται. Όπως για παράδειγμα όποιος έρχεται αντιμέτωπος με ένα έργο του Κινέζου καλλιτέχνη Αι Γουέι Γουέι. Με την πρώτη ματιά το έργο του μοιάζει με έναν κλασικό βενετσιάνικο πολυέλαιο από μουράνο. Κοιτώντας καλύτερα βλέπει κανείς μια κατάμαυρη κατασκευή από αντίγραφα κρανίων και σκελετών. Η ψευδαίσθηση του πανέμορφου κόσμου της τέχνης διαλύεται. Ο θάνατος είναι παρών και στο Μάαστριχτ και υπενθυμίζει ότι οι επισκέπτες θα επιστρέψουν στον πραγματικό κόσμο των πολέμων και των καταστροφών.
Ο ίδιος δεν έχει αλλάξει σημαντικά τις θέσεις του για τα κρισιμότερα ζητήματα· αυτό που έχει αλλάξει είναι πως πλέον αποτελεί τον αδιαμφησβήτητο ιδεολογικό φορέα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται
8°
