Ηλίας Μόσιαλος: H συγκλονιστική ιστορία του νεότερου μαύρου καθηγητή στο Κέιμπριτζ

Την ιστορία του Τζέισον Αρντάι του νεότερου μαύρου καθηγητή που διορίστηκε ποτέ στο Κέιμπριτζ, περιέγραψε μέσω Facebook ο Ηλίας Μόσιαλος.

Η ανάρτηση του Ηλία Μόσιαλου για το κατόρθωμα του Τζέισον Αρντάι:

«Γεννήθηκε στο Νότιο Λονδίνο, και στα 3 του διαγνώστηκε με αδυναμίες και διαταραχές που τον κατέτασσαν στο φάσμα του αυτισμού. Ένα μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας το πέρασε με λογοθεραπευτές. Μέχρι τα 11 δεν μπορούσε να μιλήσει καθαρά, και σχεδόν μέχρι τα 18 του δεν μπορούσε να γράψει ή να διαβάσει.

Η οικογένειά του το θεωρούσε σχεδόν δεδομένο πως θα χρειαζόταν υποστηρικτικούς μηχανισμούς όλη του τη ζωή. Αποδείχθηκε πως οι προσδοκίες μπορούσαν να καταρριφθούν.

Μετά το βασικό πτυχίο, απέκτησε Μεταπτυχιακό στη Διδασκαλία και τη Μάθηση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και μετέπειτα έκανε το διδακτορικό του στην Εκπαίδευση. Εργάστηκε ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ και κατόπιν έγινε Καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και ασχολείται ερευνητικά κυρίως, και μεταξύ άλλων, με τις εκπαιδευτικές ανισότητες. Σήμερα ο Jason Arday, στα 37 του, είναι ο νεότερος μαύρος καθηγητής που διορίστηκε ποτέ στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Ο ίδιος δήλωσε πως αυτό άλλαξε τη ζωή του, φωτίζοντας την ταλαιπωρία μέχρι να φτάσει εκεί και πως ελπίζει πως από αυτή τη θέση θα μπορέσει να αναδείξει αυτή την πλευρά της εκπαιδευτικής ατζέντας σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.

Είχε σχολιάσει παλιότερα για το ερευνητικό του έργο πως επικεντρώνεται στις ανισότητες "για να ανοίξουμε περισσότερες πόρτες, σε περισσότερους ανθρώπους, από τα πιο μειονεκτικά υπόβαθρα. Για να μπορέσουμε να εκδημοκρατίσουμε πραγματικά την εκπαίδευση".

Ένας νέος άνθρωπος από αυτή τη θέση δεν θα καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο. Όμως ο κόσμος έχει πολλά να αναθεωρήσει βλέποντας την πορεία αυτού του νέου ανθρώπου.

Και πιο ειδικά ίσως να έχει νόημα να σταθούμε μια στιγμή στην ιστορία του Τζέησον. Και να αναρωτηθούμε πόσα από όλα αυτά θα είχε πετύχει αν ζούσε στην Ελλάδα.

Μάλλον καλύτερα ακόμα, ας μάθουμε και εμείς στην Ελλάδα κάτι από αυτή την ιστορία. Ας σκεφτούμε σοβαρά τι πρέπει να κάνουμε ως πολιτεία, κοινωνία και ενεργοί πολίτες για να μειώνονται συνέχεια οι ανισότητες κάθε μορφής».

Ο Αρντάι λέει ότι οι διαμορφωτικές στιγμές της ζωής του περιλαμβάνουν την παρακολούθηση της απελευθέρωσης του Νέλσον Μαντέλα από τη φυλακή στην τηλεόραση και τον συμβολικό θρίαμβο της Νότιας Αφρικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι του 1995. Ασχολείται τελευταία με σχέση της νευροδιαφοροποίηση και τους μαύρους μαθητές, συναργαζόμενος με τη Δρ Chantelle Lewis από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Το Κέιμπριτζ κάνει ήδη σημαντικές αλλαγές και έχει επιτύχει κάποια αξιοσημείωτα επιτεύγματα στην προσπάθειά του να διαφοροποιήσει το τοπίο», λέει ο ίδιος. «Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν - εδώ και σε ολόκληρο τον τομέα. Το πανεπιστήμιο διαθέτει καταπληκτικούς ανθρώπους και πόρους- η πρόκληση είναι πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτό το κεφάλαιο για να βελτιώσουμε τα πράγματα για όλους και όχι μόνο για λίγους. Το να το κάνουμε αυτό σωστά είναι τέχνη - απαιτεί πραγματική διπλωματία και όλοι πρέπει να αισθάνονται εμπνευσμένοι για να συνεργαστούν. Αν θέλουμε να κάνουμε την εκπαίδευση πιο περιεκτική, τα καλύτερα εργαλεία που έχουμε είναι η αλληλεγγύη, η κατανόηση και η αγάπη».