Πόλεμος στην Ουκρανία: Τι μάθαμε για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τη Ρωσία, την Ουκρανία και την Ελλάδα μετά από έναν χρόνο πολέμου.
Σήμερα κλείνει ένας χρόνος από τη μέρα που ο Βλαδίμηρος Πούτιν πίστεψε την προπαγάνδα του καθεστώτος του και ξεκίνησε να ισοπεδώσει την Ουκρανία και να εξαφανίσει τους Ουκρανούς. Και μπορεί ο ίδιος να μην κατάφερε πολλά, αλλά εμείς σίγουρα γίναμε σοφότεροι αφού μάθαμε ότι:
Ο πολυδιαφημισμένος «σκακιστής» Πούτιν στην πραγματικότητα είναι ένας μέτριος ταβλαδόρος που η κακή ζαριά τον πιάνει απροετοίμαστο. Λογικό αν κανείς σκεφτεί ότι έχουμε να κάνουμε με έναν καγκεμπίτη ο οποίος κατάφερε να επικρατήσει όχι εξαιτίας κάποιας ιδιαίτερης ευφυΐας αλλά επειδή απλώς ήταν πιο αδίστακτος από τους αντιπάλους του, τους οποίους εξόντωσε κυριολεκτικώς.
Η Ρωσία είναι μια πανίσχυρη στρατιωτική δύναμη που δεν φοβάται κανέναν, με εξαίρεση τις περιπτώσεις στις οποίες υπάρχει αντίπαλος.
Η «ηγέτιδα της Ευρώπης» Γερμανία (πιστή στην παράδοσή της να πηγαίνει ευθεία εμπρός, ακόμα κι όταν ευθεία εμπρός είναι ένας τοίχος και ταυτοχρόνως υποκύπτοντας στις οικονομικές ανάγκες υψηλόβαθμων μελών της ηγεσίας της), ελάχιστα απείχε από το να αυτοπροσαρτηθεί στη Ρωσία.
Ο προοδευτικός κόΖμος της χώρας μπορεί να απεχθάνεται τον ιμπεριαλισμό αλλά δεν ξεχνά ότι ιμπεριαλιστές είναι μόνον οι δυτικοί. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις εισβολών δεν ξεχωρίζει θύτη και θύμα. Είναι πάντα «με τον Άνθρωπο».
Ανάμεσα σε μια δημοκρατία που θέλει να ανήκει στην Ευρώπη και δημιουργεί τις συνθήκες για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μια δικτατορία στην οποία οι αντιφρονούντες εκτελούνται και οι ομοφυλόφιλοι φυλακίζονται, οι Έλληνες αριστεροί αρνούνται να διαλέξουν πλευρά. Ακόμα κι όταν με βαριά καρδιά καταδικάζουν την εισβολή δεν ξεχνούν να περιγράψουν το πόσο προκλητικό είναι το μίνι που φορούσε η Ουκρανία.
Είναι τεράστιο λάθος (από επιχειρηματικής απόψεως) να πουλάς ουκρανικές σημαίες σε ελληνική «Συναυλία για την Ειρήνη». Κι επειδή οι σημαίες της Ρωσίας θα ήταν κάρφωμα, η καλύτερη λύση είναι σημαίες του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ (σε περίπτωση που το κοινό δεν τις έχει φέρει από το σπίτι).
Όσο πιο πολύ δηλώνεις τον θαυμασμό σου για την εθνική αντίσταση τόσο πιο πιθανό είναι να θυμώνεις με τους Ουκρανούς που αντιστέκονται και «εξαιτίας τους δεν τελειώνει ο πόλεμος»
Μπορείς να βγάλεις τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» από τη Ρωσία αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τη Ρωσία από τον κνίτη.
Το να συστήνεσαι ως γεωπολιτικός αναλυτής, να προβλέπεις ρωσική επικράτηση εντός λίγων ημερών και να περιγράφεις «Ουκρανούς να υποδέχονται τους Ρώσους στρατιώτες με λουλούδια» δεν αλλάζει σε τίποτα την επιθυμία πολλών δημοσιογράφων να συνεχίζουν να σε καλούν στις «ενημερωτικές» εκπομπές τους.
Οι φαν του δικτάτορα Πούτιν δεν πτοούνται από τις παταγώδεις αποτυχίες του. Ο θαυμασμός τους γι αυτόν είναι ψυχολογική ανάγκη και καμία σχέση δεν έχει με τη λογική. Άλλωστε για τις αποτυχίες φταίνε οι εχθροί της Ρωσίας/Ορθοδοξίας/Ετεροφυλοφιλίας των οποίων την παρέμβαση περιέργως ο μεγαλοφυής Βλαδίμηρος δεν κατάφερε να προβλέψει πιθανόν επειδή τον είχαν ματιάσει.
Όλοι οι ναζί σε όλο τον κόσμο υποστηρίζουν τον Πούτιν και την εισβολή του αλλά, για τους περισσότερους συντρόφους, ναζί είναι οι Ουκρανοί. Γενικώς κατά βάθος ναζί (και φανερά φασίστας) είναι όποιος συντάσσεται με τη Δύση την οποία οι ναζί (και οι φασίστες) σιχαίνονται.
Φονιάδες των λαών είναι μόνο οι Αμερικάνοι. Ο Ρώσοι απλώς κάνουν πονόψυχες ευθανασίες στους κατοίκους των γειτονικών τους χωρών.
Οι υπερπατριώτες συμπολίτες που δικαιολογούν τον αναθεωρητισμό (όπως ονομάζεται στα κυριλέ η επεκτατική και γενοκτονική διάθεση) της Ρωσίας είναι οι καλύτεροι συνήγοροι του αναθεωρητισμού της Τουρκίας διατηρώντας έτσι την παράδοση των υπερπατριωτών που στην πραγματικότητα δρουν σε βάρος των χωρών τους.
Πολλοί Έλληνες δεν αγαπούν τίποτα περισσότερο από την Ελευθερία και τους λαούς που πολεμούν γι’ αυτή, μέχρι να ανέβει το ρεύμα και να ακριβύνει το σουβλάκι. Και μπράβο τους.
10°
