4 Φεβρουαρίου 1945 η Ευρώπη μοιράστηκε σε δύο σφαίρες επιρροής

Η Διάσκεψη της Γιάλτας (με την κωδική ονομασία Αργοναύτης), επίσης γνωστή ως Διάσκεψη της Κριμαίας, που πραγματοποιήθηκε 4-11 Φεβρουαρίου 1945, ήταν η συνάντηση των αρχηγών κυβερνήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να συζητήσουν τη μεταπολεμική αναδιοργάνωση της Γερμανίας και της Ευρώπης. Τα τρία κράτη εκπροσωπήθηκαν από τον πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ, τον πρωθυπουργό Ουίνστον Τσόρτσιλ και τον γενικό γραμματέα Ιωσήφ Στάλιν αντίστοιχα. Η διάσκεψη πραγματοποιήθηκε κοντά στη Γιάλτα στην Κριμαία της Σοβιετικής Ένωσης, εντός των ανακτόρων Λιβάδια, Γιουσούποφ και Βοροντσόφ.

Στόχος της διάσκεψης ήταν η διαμόρφωση μιας μεταπολεμικής ειρήνης που δεν αντιπροσώπευε μόνο μια συλλογική τάξη ασφαλείας αλλά και ένα σχέδιο για την παροχή αυτοδιάθεσης στους απελευθερωμένους λαούς της Ευρώπης. Προοριζόμενη κυρίως να συζητήσει την αποκατάσταση των εθνών της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Ευρώπης, μέσα σε λίγα χρόνια, με τον Ψυχρό Πόλεμο να διχάζει την ήπειρο, η διάσκεψη έγινε αντικείμενο έντονης διαμάχης.

Η Γιάλτα ήταν η δεύτερη από τις τρεις μεγάλες διασκέψεις εν καιρώ πολέμου μεταξύ των τριών μεγάλων χωρών. Είχε προηγηθεί η Διάσκεψη της Τεχεράνης τον Νοέμβριο του 1943 και ακολούθησε η Διάσκεψη του Πότσνταμ τον Ιούλιο του ίδιου έτους, το 1945. Είχε επίσης προηγηθεί μια διάσκεψη στη Μόσχα τον Οκτώβριο του 1944, στην οποία δεν συμμετείχε ο Ρούσβελτ, όπου ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν είχαν μιλήσει για δυτικές και σοβιετικές σφαίρες επιρροής στην Ευρώπη.

Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Γιάλτας, οι Δυτικοί Σύμμαχοι είχαν απελευθερώσει όλη τη Γαλλία και το Βέλγιο και πολεμούσαν στα δυτικά σύνορα της Γερμανίας. Στα ανατολικά, οι σοβιετικές δυνάμεις απείχαν 65 χιλιόμετρα από το Βερολίνο, έχοντας ήδη απωθήσει τους Γερμανούς από την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Δεν υπήρχε πλέον ζήτημα γερμανικής ήττας. Το ζήτημα ήταν η νέα μορφή της μεταπολεμικής Ευρώπης.

Ο Γάλλος ηγέτης στρατηγός Σαρλ ντε Γκωλ δεν προσκλήθηκε ούτε στη Διάσκεψη της Γιάλτας ούτε στο Πότσνταμ, μια διπλωματική προσβολή που αποτέλεσε αφορμή για βαθιά και διαρκή δυσαρέσκεια. Ο Ντε Γκωλ απέδωσε τον αποκλεισμό του από τη Γιάλτα στον μακροχρόνιο προσωπικό ανταγωνισμό του Ρούσβελτ προς το πρόσωπό του, αλλά και οι Σοβιετικοί είχαν αντιταχθεί στη συμμετοχή του.

Η πρωτοβουλία για τη σύγκληση μιας δεύτερης διάσκεψης των «Τριών Μεγάλων» είχε προέλθει από τον Ρούσβελτ, ο οποίος ήλπιζε σε μια συνάντηση πριν από τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 1944, αλλά πίεζε για μια συνάντηση στις αρχές του 1945 σε μια ουδέτερη τοποθεσία στη Μεσόγειο. Προτάθηκαν η Μάλτα, η Κύπρος, η Σικελία, η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ.

Ο Στάλιν, επιμένοντας ότι οι γιατροί του ήταν αντίθετοι σε κάθε μακρινό ταξίδι, απέρριψε αυτές τις επιλογές. Αντ' αυτού πρότεινε να συναντηθούν στο θέρετρο της Γιάλτας στη Μαύρη Θάλασσα, στην Κριμαία. Ο φόβος του Στάλιν για τις πτήσεις ήταν επίσης ένας παράγοντας που συνέβαλε στην απόφαση. Παρ' όλα αυτά, ο Στάλιν ανέθεσε επίσημα στον Ρούσβελτ ως "οικοδεσπότη" της σύσκεψης και όλες οι συνεδριάσεις της ολομέλειας έπρεπε να διεξαχθούν στο κατάλυμα των ΗΠΑ στο Παλάτι της Λιβαδειάς, ενώ ο Ρούσβελτ καθόταν πάντοτε κεντρικά στις ομαδικές φωτογραφίες, τις οποίες είχε τραβήξει ο επίσημος φωτογράφος του.

Ο ρόλος της Πολωνίας, ο πόλεμος στην Ιαπωνία και η Μογγολία

Κάθε ένας από τους τρεις ηγέτες είχε τη δική του ατζέντα για τη μεταπολεμική Γερμανία και την απελευθερωμένη Ευρώπη. Ο Ρούσβελτ ήθελε τη σοβιετική υποστήριξη στον πόλεμο του Ειρηνικού κατά της Ιαπωνίας, ειδικά για τη σχεδιαζόμενη εισβολή στην Ιαπωνία (Επιχείρηση "Καταιγίδα του Αυγούστου"), καθώς και τη σοβιετική συμμετοχή στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Τσώρτσιλ πίεζε για ελεύθερες εκλογές και δημοκρατικές κυβερνήσεις στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, συγκεκριμένα στην Πολωνία. Ο Στάλιν απαιτούσε μια σοβιετική σφαίρα πολιτικής επιρροής στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη ως ουσιαστική πτυχή της στρατηγικής εθνικής ασφάλειας των Σοβιετικών, και η θέση του στη διάσκεψη θεωρήθηκε από τον ίδιο τόσο ισχυρή ώστε να μπορεί να υπαγορεύσει τους όρους. Σύμφωνα με το μέλος της αμερικανικής αντιπροσωπείας και μελλοντικό υπουργό Εξωτερικών James F. Byrnes, «το ζήτημα δεν ήταν τι θα αφήναμε τους Ρώσους να κάνουν, αλλά τι θα μπορούσαμε να πείσουμε τους Ρώσους να κάνουν».

Η Πολωνία ήταν το πρώτο θέμα στη σοβιετική ατζέντα. Ο Στάλιν δήλωσε: «Για τη σοβιετική κυβέρνηση, το ζήτημα της Πολωνίας ήταν ζήτημα τιμής και ασφάλειας», επειδή η Πολωνία είχε χρησιμεύσει ως ιστορικός διάδρομος για τις δυνάμεις που επιχειρούσαν να εισβάλουν στη Ρωσία. Επιπλέον, ο Στάλιν δήλωσε σχετικά με την ιστορία ότι «επειδή οι Ρώσοι είχαν αμαρτήσει πολύ εναντίον της Πολωνίας, η σοβιετική κυβέρνηση προσπαθούσε να εξιλεωθεί για αυτές τις αμαρτίες».

Ο Στάλιν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η Πολωνία πρέπει να είναι ισχυρή» και ότι «η Σοβιετική Ένωση ενδιαφέρεται για τη δημιουργία μιας ισχυρής, ελεύθερης και ανεξάρτητης Πολωνίας». Κατά συνέπεια, ο Στάλιν όρισε ότι τα αιτήματα της πολωνικής εξόριστης κυβέρνησης δεν ήταν διαπραγματεύσιμα και ότι οι Σοβιετικοί θα κρατούσαν τα εδάφη της ανατολικής Πολωνίας που είχαν προσαρτήσει το 1939, ενώ η Πολωνία θα αποζημιωνόταν γι' αυτό με την επέκταση των δυτικών συνόρων της σε βάρος της Γερμανίας. Σε αντίθεση με την προηγούμενη δηλωμένη θέση του, ο Στάλιν υποσχέθηκε ελεύθερες εκλογές στην Πολωνία, παρά την ύπαρξη μιας προσωρινής κυβέρνησης υπό σοβιετική αιγίδα που είχε πρόσφατα εγκατασταθεί από τον ίδιο στα πολωνικά εδάφη που είχαν καταληφθεί από τον Κόκκινο Στρατό.

Ο Ρούσβελτ ήθελε οι Σοβιετικοί να εισέλθουν μαζί με τους Συμμάχους στον πόλεμο του Ειρηνικού κατά της Ιαπωνίας, κάτι που ήλπιζε ότι θα τερμάτιζε τον πόλεμο νωρίτερα και θα μείωνε τις αμερικανικές απώλειες.

Μια σοβιετική προϋπόθεση για την κήρυξη πολέμου κατά της Ιαπωνίας ήταν η επίσημη αναγνώριση από τους Αμερικανούς της ανεξαρτησίας της Μογγολίας από την Κίνα (η Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας ήταν σοβιετικό δορυφορικό κράτος από το 1924 έως τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο). Οι Σοβιετικοί ήθελαν επίσης την αναγνώριση των σοβιετικών συμφερόντων στον κινεζικό Ανατολικό Σιδηρόδρομο και το Πορτ Άρθουρ, χωρίς όμως να ζητούν από τους Κινέζους να μισθώσουν. Αυτοί οι όροι συμφωνήθηκαν χωρίς την κινεζική συμμετοχή.

Οι Σοβιετικοί ήθελαν την επιστροφή της Νότιας Σαχαλίνης, η οποία είχε αφαιρεθεί από τη Ρωσία από την Ιαπωνία στον Ρωσοϊαπωνικό Πόλεμο του 1905, και την παραχώρηση των Κουρίλων Νήσων από την Ιαπωνία, τα οποία εγκρίθηκαν από τον Τρούμαν.

Σε αντάλλαγμα, ο Στάλιν υποσχέθηκε ότι η Σοβιετική Ένωση θα έμπαινε στον πόλεμο του Ειρηνικού τρεις μήνες μετά την ήττα της Γερμανίας. Αργότερα, στο Πότσνταμ, ο Στάλιν υποσχέθηκε στον Τρούμαν να σεβαστεί την εθνική ενότητα της Κορέας, η οποία θα καταλαμβανόταν εν μέρει από σοβιετικά στρατεύματα.

Επιπλέον, οι Σοβιετικοί συμφώνησαν να ενταχθούν στα Ηνωμένα Έθνη λόγω μιας μυστικής συνεννόησης για μια φόρμουλα ψηφοφορίας με δικαίωμα βέτο για τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η οποία εξασφάλιζε ότι κάθε χώρα θα μπορούσε να μπλοκάρει ανεπιθύμητες αποφάσεις.

Ο σοβιετικός στρατός είχε καταλάβει πλήρως την Πολωνία και κατείχε μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης με στρατιωτική ισχύ τρεις φορές μεγαλύτερη από τις συμμαχικές δυνάμεις στη Δύση. Η Διακήρυξη της Απελευθερωμένης Ευρώπης έκανε ελάχιστα για να διαλύσει τις συμφωνίες για τις σφαίρες επιρροής, οι οποίες είχαν ενσωματωθεί στις συμφωνίες ανακωχής.

Οι τρεις ζώνες διάσπασης της Γερμανίας

Και οι τρεις ηγέτες επικύρωσαν τη συμφωνία της Ευρωπαϊκής Συμβουλευτικής Επιτροπής που καθόριζε τα όρια των μεταπολεμικών ζωνών κατοχής για τη Γερμανία με τρεις ζώνες κατοχής, μία για κάθε έναν από τους τρεις κύριους Συμμάχους. Συμφώνησαν επίσης να παραχωρήσουν στη Γαλλία μια ζώνη κατοχής που θα διαχωριζόταν από τις ζώνες των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά ο Ντε Γκωλ διατήρησε την αρχή της άρνησης να δεχθεί ότι η γαλλική ζώνη θα καθοριζόταν από τα όρια που καθορίστηκαν ερήμην του. Έτσι διέταξε τις γαλλικές δυνάμεις να καταλάβουν τη Στουτγάρδη επιπλέον των εδαφών που είχαν συμφωνηθεί προηγουμένως ότι αποτελούσαν τη γαλλική ζώνη κατοχής.

Αποσύρθηκε μόνο όταν απειλήθηκε με την αναστολή των βασικών αμερικανικών οικονομικών προμηθειών. Ο Τσόρτσιλ στη Γιάλτα υποστήριξε τότε ότι οι Γάλλοι έπρεπε επίσης να είναι πλήρες μέλος του προτεινόμενου Συμμαχικού Συμβουλίου Ελέγχου για τη Γερμανία. Ο Στάλιν αντιστάθηκε σ' αυτό μέχρι που ο Ρούσβελτ υποστήριξε τη θέση του Τσόρτσιλ, αλλά ο Στάλιν εξακολουθούσε να παραμένει ανένδοτος ότι οι Γάλλοι δεν έπρεπε να γίνουν δεκτοί ως πλήρη μέλη της Συμμαχικής Επιτροπής Αποζημιώσεων που θα συσταθεί στη Μόσχα και υποχώρησε μόνο στη Διάσκεψη του Πότσνταμ.

Επίσης, οι Τρεις Μεγάλοι συμφώνησαν ότι όλες οι αρχικές κυβερνήσεις θα αποκατασταθούν στις χώρες που δέχθηκαν την εισβολή, με εξαίρεση τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία και την Πολωνία, της οποίας η εξόριστη κυβέρνηση είχε επίσης αποκλειστεί από τον Στάλιν, και ότι όλοι οι άμαχοι θα επαναπατριστούν.

Σαν σήμερα 4 Φεβρουαρίου

Γεγονότα

211 - Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος πεθαίνει στο Εβόρακο (σημερινό Γιορκ, Αγγλία) ενώ προετοιμαζόταν να ηγηθεί μίας εκστρατείας εναντίον των Καληδονίων. Αφήνει την αυτοκρατορία υπό τον έλεγχο των δύο αντιμαχόμενων γιων του.
960 - Η στέψη του Τσάο Κουάνγκγιν ως αυτοκράτορας της Κίνας με το όνομα Τάιτσου σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου της δυναστείας των Σονγκ, η οποία θα διαρκέσει περισσότερο από τρεις αιώνες.
1169 - Ισχυρός σεισμός χτυπά την ανατολική ακτή της Σικελίας, και ιδιαίτερα την Κατάνια, προκαλώντας το θάνατο περίπου 15.000 κατοίκων.
1758 - Ιδρύεται η πόλη Μακαπά στη Βραζιλία.
1789 - Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον εκλέγεται ομόφωνα από το Εκλεκτορικό Κολέγιο ως ο πρώτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
1794 - Καταργείται η δουλεία σε όλα τα εδάφη της Γαλλικής Πρώτης Δημοκρατίας. Θα επανεισαχθεί στις γαλλικές Δυτικές Ινδίες το 1802.
1797 - Σεισμός χτυπά στον Ισημερινό, προκαλώντας το θάνατο σε περίπου 40.000 άτομα.
1820 - Το πολεμικό ναυτικό της Χιλής υπό τη διοίκηση του λόρδου Κόχραν καταλαμβάνει τη Βαλδίβια με μόλις 300 άνδρες και 2 πλοία.
1859 - Ανακαλύπτεται στην Αίγυπτο ο Σιναϊτικός Κώδικας.
1861 - Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: στο Μοντγκόμερι (Αλαμπάμα), αντιπρόσωποι από έξι αποσχισθείσες πολιτείες των ΗΠΑ συναντώνται και σχηματίζουν τις Συνομόσπονδες Πολιτείες της Αμερικής.
1932 - Δεύτερος Σινοϊαπωνικός Πόλεμος: οι Ιάπωνες καταλαμβάνουν τη Χαρμπίν στη Μαντζουρία.
1943 - Εκτελείται από τους Γερμανούς στην Καισαριανή ο Κώστας Περρίκος, αρχηγός της ΠΕΑΝ.
1945 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: αρχίζει η Διάσκεψη της Γιάλτας μεταξύ των "Τριών Μεγάλων" (Ουίνστον Τσώρτσιλ, Φραγκλίνου Ρούζβελτ και Ιωσήφ Στάλιν) στο μέγαρο της Λιβάντια στην Κριμαία.
1948 - Η Κεϋλάνη (που αργότερα μετανομάστηκε σε Σρι Λάνκα) γίνεται ανεξάρτητη εντός της Κοινοπολιτείας των Εθνών.
1966 - Αεροσκάφος της All Nippon Airways συντρίβεται στον κόλπο του Τόκιο, σκοτώνοντας 133 άτομα.
1974 - Βόμβα του IRA εκρήγνυται σε λεωφορείο με Βρετανούς στρατιώτες σκοτώνοντας 11 απ' αυτούς.
1992 - Ο Ούγκο Τσάβες με το MBR-200 πραγματοποιεί απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου Κάρλος Άντρες Πέρες, με 18 νεκρούς και 60 τραυματίες.
2000 - Βγαίνει στα καταστήματα το ηλεκτρονικό παιχνίδι The Sims που θα πουλήσει πάνω από 6,3 εκατομμύρια αντίγραφα στις Η.Π.Α. και 58 εκατομμύρια στον υπόλοιπο κόσμο.
2000 - Ο Βόλφγκαγκ Σύσελ αναλαμβάνει καγκελάριος της Αυστρίας παρά την ήττα του κόμματός του στις εκλογές.
2003 - Το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο της Γιουγκοσλαβίας δημιουργεί την κοινοπολιτεία Σερβίας και Μαυροβουνίου.
2004 - Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ ιδρύει το Facebook.
2005 - Ο Πασκάλ Γιοαντιμνατζί αναλαμβάνει Πρωθυπουργός του Τσαντ.
2016 - Πανελλαδική απεργία στην Ελλάδα λόγω του ασφαλιστικού. Κλειστά μέχρι και τα βενζινάδικα και οι καφετέριες.
2018 - Συλλαλητήριο υπέρ της μη χρήσης του όρου Μακεδονία στην ονομασία της ΠΓΔΜ, στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών. Συμμετείχαν 140.000 πολίτες σύμφωνα και την ΕΛ.ΑΣ. και 1.500.000 πολίτες σύμφωνα με τους διοργανωτές.

Γεννήσεις

1495 - Φραγκίσκος Β΄ Σφόρτσα, δούκας του Μιλάνου
1815 - Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Έλληνας πολιτικός
1851 - Καρλ Μπεργκ, Γερμανός βιομήχανος
1856 - Ρόμπερτ Ντικ Γουίλσον, Αμερικανός γλωσσολόγος
1871 - Φρίντριχ Έμπερτ, Γερμανός πολιτικός
1872 - Γκότσε Ντέλτσεφ, Βούλγαρος επαναστάτης
1873 - Ετιέν Ντεμαρτό, Καναδός αθλητής
1881 - Φερνάν Λεζέ, Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης
1889 - Ουόλτερ Κάτλετ, Αμερικανός ηθοποιός
1892 - Αντρές Νιν, Ισπανός επαναστάτης
1897 - Λούντβιχ Έρχαρντ, Γερμανός πολιτικός
1900 - Ζακ Πρεβέρ, Γάλλος ποιητής
1902 - Τσαρλς Λίντμπεργκ, Αμερικανός πιλότος
1906 - Ντίτριχ Μπονχέφερ, Γερμανός θεολόγος
1906 - Κλάιντ Τόμπω, Αμερικανός αστρονόμος
1912 - Μπάιρον Νέλσον, Αμερικανός γκόλφερ
1913 - Ρόζα Παρκς, Αμερικανίδα ακτιβίστρια
1915 - Ρέι Έβανς, Αμερικανός τραγουδοποιός
1917 - Γιώργος Σικελιώτης, Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης
1921 - Μπέττυ Φρίνταν, Αμερικανίδα φεμινίστρια
1923 - Ντόναλντ Νίκολ, Άγγλος βυζαντινολόγος
1931 - Ισαμπέλ Περόν, Αργεντινή πολιτικός
1940 - Τζωρτζ Ρομέρο, Αμερικανός σκηνοθέτης
1941 - Όπυ Ζούνη, Ελληνίδα ζωγράφος
1941 - Σερμπάν Καντακουζηνός, Ρουμάνος ηθοποιός
1941 - Λαϊσένια Καράζε, πρωθυπουργός των νησιών Φίτζι
1943 - Σβετλάνα Μπαμπάνινα, Ρωσίδα κολυμβήτρια
1947 - Λάκης Γκλέζος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1948 - Alice Cooper, Αμερικανός τραγουδιστής
1948 - Ραμ Μπαράν Γιαντάβ, πρόεδρος του Νεπάλ
1951 - Γιώργος Παπαδάκης, Έλληνας παρουσιαστής
1972 - Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
1973 - Ναταλία Δραγούμη, Ελληνίδα ηθοποιός
1978 - Ντάνα Γκαρσία, Κολομβιανή ηθοποιός
1979 - Τζιόρτζιο Πάντανο, Ιταλός οδηγός αγώνων
1981 - Τζέισον Καπόνο, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
1982 - Κρις Σέιμπιν, Αμερικανός παλαιστής
1990 - Κατερίνα Στεφανίδη, Ελληνίδα αθλήτρια στο άλμα επί κοντώ
2000 - Γιώργος Αντζουλάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής

Θάνατοι

211 - Σεπτίμιος Σεβήρος, Ρωμαίος αυτοκράτορας
708 - Πάπας Σισίνιος
1461 - Όουεν Τυδώρ, Ουαλός ευγενής
1508 - Κόνραντ Κέλτις, Γερμανός λόγιος
1615 - Τζανμπαττίστα ντελα Πόρτα, Ιταλός λόγιος
1843 - Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Έλληνας στρατάρχης
1905 - Λουί-Ερνέστ Μπαριά, Γάλλος γλύπτης
1925 - Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ, Γερμανός αρχαιολόγος
1928 - Χέντρικ Λόρεντς, Ολλανδός φυσικός
1936 - Βίλχελμ Γκούστλοφ, Γερμανός ναζιστής
1940 - Νικολάι Γιεζόφ, Σοβιετικός αξιωματούχος της μυστικής αστυνομίας
1943 - Κώστας Περρίκος, Έλληνας στρατιωτικός και αντιστασιακός
1947 - Λουίτζι Ρούσολο, Ιταλός ζωγράφος και συνθέτης
1968 - Νιλ Κάσαντι, Αμερικανός συγγραφέας
1984 - Μιχαήλ Μυριδάκης, Έλληνας πολιτικός
1991 - Ελένη Σκούρα, Ελληνίδα πολιτικός
1995 - Πατρίσια Χάισμιθ, Αμερικανίδα συγγραφέας
1997 - Αντώνης Παραράς, Έλληνας τηλεοπτικός παρουσιαστής
2000 - Αχιλλέας Ι. Παπαλουκάς, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός
2001 - Ιάννης Ξενάκης, Έλληνας συνθέτης
2003 - Μπενγιουσέφ Μπενχεντά, Αλγερινός πολιτικός
2006 - Μπέττυ Φρίνταν, Αμερικανίδα φεμινίστρια
2009 - Αλέκα Παΐζη, Ελληνίδα ηθοποιός
2010 - Κώστας Αξελός, Έλληνας φιλόσοφος
2011 - Παύλος Σαρλής, Έλληνας πολιτικός
2011 - Μαρσιάλ Σελεστέν, πρωθυπουργός της Αϊτής
2012 - Φλόρενς Γκριν, Αγγλίδα βετεράνος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
2013 - Παναγιώτης Κατερίνης, Έλληνας αντιστασιακός και πολιτικός
2021 - Παύλος Σάμιος Έλληνας ζωγράφος