Ρόμπερτ Χάνσεν: Ο κατά συρροή δολοφόνος γυναικών στην Αλάσκα

Στην Αλάσκα έχουν διαπραχθεί κατά καιρούς πολλά εγκλήματα, κυρίως από άτομα που κατέφυγαν εκεί για να αποφύγουν τον νόμο ή να δημιουργήσουν μια νέα ταυτότητα. Η περίπτωση του Ρόμπερτ Χάνσεν και των εγκλημάτων του είναι μια χαρακτηριστική υπόθεση, σαν από βιβλίο για κατά συρροή δολοφόνους. Ο πράκτορας του FBI Τζον Ντάγκλας συνέβαλε καθοριστικά στη διαλεύκανσή της σκιαγραφώντας με εντυπωσιακές λεπτομέρειες το προφίλ του δολοφόνου.

Ο Ρόμπερτ Χάνσεν ήταν γεννημένος στις 15 Φεβρουαρίου 1939 στην Αϊόβα των ΗΠΑ και ο πατέρας του ήταν Δανός μετανάστης που είχε αρτοποιείο. Ήταν επίσης πολύ αυστηρός στην επιβολή πειθαρχίας. Η παιδική ηλικία του Χάνσεν δεν ήταν εύκολη. Δούλευε από μικρός πολλές ώρες στον οικογενειακό φούρνο. Αν και ήταν αριστερόχειρας, η πατρική πειθαρχία επέβαλε να χρησιμοποιεί το δεξί του χέρι. Αυτή  η βίαιη αλλαγή είχε ως αποτέλεσμα ο Χάνσεν να τραυλίζει στην υπόλοιπη ζωή του. Ως έφηβος ήταν υπερβολικά ντροπαλός και γινόταν αντικείμενο χλευασμού από τους συνομηλίκους του επειδή είχε ακμή και επειδή τραύλιζε. Τα αγόρια στο σχολείο τον κορόιδευαν και τα κορίτσια που του άρεσαν τον απέρριπταν. Ως κοινωνικός παρίας, περνούσε πολύ χρόνο μόνος. Με τον καιρό έγινε ενθουσιώδης κυνηγός και διοχέτευε την οργή του και τις φαντασιώσεις εκδίκησης στο κυνήγι και στην καταδίωξη ζώων.

Όταν ήταν 18 ετών ο Χάνσεν εντάχθηκε στην Εφεδρεία του Στρατού των ΗΠΑ ελπίζοντας να αφήσει πίσω του τη δυστυχία των σχολικών χρόνων του. Τον πρώτο χρόνο φάνηκε να τα καταφέρνει. Έγινε βοηθός εκπαιδευτή στην Ποκαχόντας της Αϊόβα και μάλιστα παντρεύτηκε μια κοπέλα που γνώρισε εκεί. Αλλά ο Χάνσεν εξακολουθούσε να νιώθει ότι τον κακομεταχειρίζονταν και ζητούσε εκδίκηση. Το 1960, σε ηλικία 21 ετών, έπεισε έναν νεαρό να τον βοηθήσει να κάψει ένα γκαράζ σχολικών λεωφορείων. Όταν αργότερα το αγόρι ομολόγησε, ο Χάνσεν συνελήφθη. Η γυναίκα του τον χώρισε αφήνοντάς τον μόνο και έγκλειστο. Αν και αφέθηκε ελεύθερος μόλις 20 μήνες μετά την τριετή ποινή του για εμπρησμό, αργότερα φυλακίστηκε και άλλες φορές για μικροκλοπές. Αλλά κατάφερε να ξαναπαντρευτεί μια άλλη ντόπια κοπέλα. Τελικά ο Χάνσεν έκρινε ότι έπρεπε να φύγει από τα μέρη του και το 1967 μετακόμισε στο Άνκορατζ της Αλάσκας, το οποίο ήταν όσο πιο μακριά γινόταν από τη ζωή του στην Αϊόβα. Μετακόμισε σε μια μικρή κοινότητα, απέκτησε δύο παιδιά με τη γυναίκα του και είχε μια ήσυχη ζωή. Ήταν αγαπητός και άνοιξε ένα μικρό αρτοποιείο.

Όμως ενώ οι κάτοικοι της πόλης έβλεπαν την εικόνα του χαρούμενου οικογενειάρχη, αρτοποιού και έμπειρου κυνηγού, αγνοούσαν τις σκοτεινές πλευρές του. Το 1972 συνελήφθη δύο φορές: μία για την απαγωγή και απόπειρα βιασμού μιας νοικοκυράς και μια για τον βιασμό μιας πόρνης. Οι αρχές δεν γνώριζαν ότι ο Ρόμπερτ Χάνσεν, ενθαρρυμένος ίσως από την ικανότητά του να αποφυλακίζεται σύντομα, είχε αρχίσει να δολοφονεί γυναίκες από το 1973. Συνελήφθη ξανά το 1976 και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια για την κλοπή ενός αλυσοπρίονου. Ωστόσο, άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος, ενώ συνέχιζε να βασανίζει πόρνες που τις ανάγκαζε να ικανοποιούν τις διεστραμμένες φαντασιώσεις του.

Το 1983, πάνω από μια δεκαετία αφότου ο Χάνσεν μετακόμισε στο Άνκορατζ, μια 17χρονη κοπέλα βρέθηκε να τρέχει γυμνή μέσα στην πόλη έχοντας χειροπέδες. Αφού την παρέλαβε ένας οδηγός, η κοπέλα κατέθεσε στην αστυνομία ότι είχε κρατηθεί όμηρος από έναν άνδρα που της είχε βάλει χειροπέδες στο αυτοκίνητό του, την κρατούσε υπό την απειλή όπλου και την πήγε στο σπίτι του, όπου την είχε αλυσοδέσει από τον λαιμό. Ο άνδρας τη βίασε και τη βασάνισε επανειλημμένα, και στη συνέχεια είχε επιχειρήσει να την επιβιβάσει σε ένα μικρό αεροπλάνο και να την μεταφέρει στο εξοχικό του, στην κοιλάδα Ματανούσκα-Σουσίτνα, περίπου 35 μίλια βόρεια του Άνκορατζ. Ενώ ο άνδρας ετοίμαζε το αεροπλάνο για απογείωση, η κοπέλα κατάφερε να δραπετεύσει αφήνοντας πίσω τα παπούτσια της ως αποδεικτικά στοιχεία.

Ο Ρόμπερτ Χάνσεν ταίριαζε απόλυτα με την περιγραφή του απαγωγέα. Η κοπέλα περιέγραψε ακόμη και το τραύλισμά του και αναγνώρισε το αεροπλάνο του. Αλλά η αστυνομία ήταν απρόθυμη να τον συλλάβει. Ο Χάνσεν είχε μεν προβλήματα με τον νόμο, αλλά ήταν ο ντόπιος αρτοποιός και πολύ δημοφιλής στην κοινότητα. Ο Χάνσεν παραδέχτηκε ότι γνώριζε την κοπέλα, αλλά ισχυρίστηκε ότι επιχειρούσε να τον παγιδέψει επειδή αρνήθηκε να της δώσει το ποσό που του ζητούσε εκβιαστικά. Όταν ανέφερε στους αστυνομικούς το ισχυρό του άλλοθι -που του παρείχε ένας φίλος του- αφέθηκε ελεύθερος.

Στο μεταξύ, η Πολιτειακή Αστυνομία της Αλάσκας ήταν πεπεισμένη ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος κυκλοφορούσε ελεύθερος. Πολλές πόρνες και χορεύτριες είχαν εξαφανιστεί κι οι αστυνομικοί είχαν αρχίσει να βρίσκουν πτώματα. Όταν δύο πτώματα ανακαλύφθηκαν στην κοιλάδα Ματανούσκα-Σουσίτνα, μαζί με κάλυκες, ο Χάνσεν ήταν ο κύριος ύποπτος. Όμως η αστυνομία χρειαζόταν αποδείξεις. Αυτό οδήγησε στην εμπλοκή του FBI, συμπεριλαμβανομένου του πράκτορα Τζον Ντάγκλας που είχε πλέον συνταξιοδοτηθεί. Ο Τζον Ντάγκλας ήταν πρωτοπόρος στον τομέα του εγκληματικού προφίλ (η ιστορία του καταγράφεται στη σειρά “Mindhunter” του Netflix). Ο Ντάγκλας σκιαγράφησε το ψυχολογικό προφίλ του δολοφόνου με βάση τις λεπτομέρειες της υπόθεσης και τα τραύματα που προκλήθηκαν στα πτώματα που είχαν ανασυρθεί. Θεώρησε ότι ο δολοφόνος ήταν ένας έμπειρος κυνηγός με χαμηλή αυτοεκτίμηση και ιστορικό απόρριψης από γυναίκες -και ότι πιθανότατα τραύλιζε!

Αν και ο Ρόμπερτ Χάνσεν είχε ξεφύγει αρκετές φορές στο παρελθόν, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ταίριαζε ακριβώς στο προφίλ. Επιπλέον, είχε ένα μικρό αεροπλάνο και εξοχικό στην κοιλάδα Ματανούσκα-Σουσίτνα. Η αστυνομία έλαβε σύντομα ένταλμα έρευνας για το αεροπλάνο, το αυτοκίνητο και τα σπίτια του Χάνσεν. Τα ευρήματα συγκλόνισαν. Η φρίκη που είχαν υποστεί τα θύματα του Ρόμπερτ Χάνσεν ήταν τόσο αποτρόπαια που φαινόταν απίστευτη.

Στο Άνκορατζ ο Χάνσεν ήταν ένας αξιοσέβαστος ιδιοκτήτης επιχείρησης, γνωστός για την ικανότητά του ως κυνηγός με τόξο. Το γραφείο στο σπίτι του ήταν διακοσμημένο με τρόπαια κυνηγιού και ζώα αναρτημένα στους τοίχους. Αλλά αυτό που κανείς δεν ήξερε ήταν ότι για πάνω από μια δεκαετία, ο κυνηγός μάζευε επίσης “τρόπαια” από άλλου είδους φόνους. Ο Χάνσεν στόχευε κυρίως πόρνες και χορεύτριες από το Άνκορατζ. Τις απήγαγε και τις πήγαινε με το αμάξι του, ή πιλοτάροντας το ιδιωτικό του αεροπλάνο, στο εξοχικό του σε μακρινό δάσος της Αλάσκας. Αν οι γυναίκες δεν διαμαρτύρονταν, τις βίαζε και τις έφερνε πίσω στην πόλη, όπου τις άφηνε ελεύθερες με τον όρο να μη μιλήσουν.

Όσες όμως δεν συνεργάστηκαν είχαν μια πραγματικά εφιαλτική μοίρα. Στο δάσος, στην αγαπημένη του τοποθεσία κατά μήκος του ποταμού Κνικ, άφηνε τις γυναίκες ελεύθερες. Αρχικά ίσως ήλπιζαν ότι είχαν μια ευκαιρία να ξεφύγουν. Έπειτα, καθώς έτρεχαν να σωθούν, τις έβρισκε και χωρίς να βιάζεται τις κυνηγούσε σαν άγρια ζώα.

Οπλισμένος με ένα κυνηγετικό μαχαίρι και ένα τουφέκι, βασάνιζε τις γυναίκες με το κυνηγητό που κρατούσε ώρες ή μερικές φορές μέρες. 

Ερευνώντας το σπίτι του Ρόμπερτ Χάνσεν, η αστυνομία βρήκε έναν αεροπορικό χάρτη της περιοχής κρυμμένο στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Με μικροσκοπικά “Χ” είχαν σημειωθεί οι τόποι δολοφονίας και ταφής των θυμάτων του. Μερικά από τα “Χ” ταίριαζαν με τα σημεία όπου η αστυνομία είχε βρει πτώματα. Υπήρχαν συνολικά 24 "Χ". Επιπλέον, στο ψυχολογικό του προφίλ του δολοφόνου, ο Τζον Ντάγκλας είχε προβλέψει ότι ο δολοφόνος θα φύλαγε αναμνηστικά από τα θήραμά του. Στο υπόγειο του σπιτιού του Χάνσεν, η αστυνομία βρήκε σε κρυψώνα ένα κολιέ που ανήκε σε ένα από τα θύματα.

Ο Χάνσεν ομολόγησε ότι δολοφόνησε 17 γυναίκες και βίασε άλλες 30 σε διάστημα 12 ετών. Καταδικάστηκε σε 461 χρόνια συν ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή το 1984. Φυλακίστηκε στο Σούαρντ της Αλάσκας, όπου πέθανε το 2014.

Η ιστορία των φρικτών δολοφονιών επί 12 χρόνια του Χάνσεν ήταν το θέμα της ταινίας “Frozen Ground” (2013) με πρωταγωνιστή τον Τζον Κιούζακ ως Ρόμπερτ Χάνσεν και τον Νίκολας Κέιτζ ως τον αστυνομικό που ερευνά τις δολοφονίες, ενώ η ταινία “Naked Fear” (2007) είναι εμπνευσμένη από αυτήν.

Πολλά επεισόδια τηλεοπτικών σειρών (“Criminal Minds”, “Law and Order”, “FBI Files”, “Crime Stories”, “Crime and Investigation”, “Dexter” κ.ά.) καθώς και πολλά podcast αληθινού εγκλήματος έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση.

Ως μέρος της συμφωνίας με την Εισαγγελία, ο Χάνσεν κατηγορήθηκε μόνο για τέσσερις από τους 17 φόνους που ομολόγησε. Πολλοί πιστεύουν ότι σκότωσε περισσότερες από 20 γυναίκες. Σε αντάλλαγμα για τη μειωμένη ποινή, ο Ρόμπερτ Χάνσεν συμφώνησε να βοηθήσει την αστυνομία στον εντοπισμό των υπολοίπων σορών που είχε σημειώσει με “Χ” στον χάρτη του. Δυστυχώς, πέντε από τα πτώματα δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.