Κοσμος

Γιατί υποστηρίζω την Ουκρανία

Πίστη στο Δίκαιο, μίσος για τον φασισμό — αλλά και αγάπη για τα μικρά πράγματα της ζωής

kyriakos_1.jpg
Κυριάκος Αθανασιάδης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
«Au café» (Gerard, 1935, λεπτ.)
«Au café» (Gerard, 1935, λεπτ.)

Τι είναι πολυτιμότερο για τον καθένα μας στη ζωή του, και τι διακυβεύεται σήμερα στα χαρακώματα της Ευρώπης

Τι θέλω περισσότερο από τη ζωή μου; Λοιπόν, θέλω τα Σαββάτα το μεσημέρι να μπορούμε πάντα να πηγαίνουμε με τους φίλους μας για κρασί και μεζέδες στο καφενείο εδώ στη γειτονιά, και τις Κυριακές τα πρωινά να αράζω με την εφημερίδα και με το βιβλίο μου στον καναπέ — και με κάτι νόστιμο από δίπλα, π.χ. μισό ταψάκι πάστα φλώρα. Μάλιστα, αυτά τα δύο είναι και ο ορισμός του πλούτου για μένα. Για να τα έχεις, πρέπει να μπορείς ήδη να πληρώνεις το νοίκι σου και τους λογαριασμούς, και τέλος πάντων να σου περισσεύουν δυο δραχμές για το καφενείο, την κυριακάτικη και το βιβλίο — και για την πάστα φλώρα: γιατί όλα αυτά είναι λούσα, είναι πράγματα που τα κάνουν ή τα έχουν οι πλούσιοι. Πλούτος δεν είναι το Rolex. Πλούτος είναι να σε παίρνει να πληρώνεις αυτά που θες. Ακόμη πιο πολύ: αυτά τα δύο —το καφενείο, η κυριακάτικη— προϋποθέτουν να είσαι υγιής, κατά το δυνατόν ευτυχής, ήσυχος με τον σύντροφό σου, εντάξει απέναντι στους φίλους σου, χωρίς ντέρτια, πένθη και βάσανα. Ναι, τα ψάχνω καλά αυτά. Ξέρω και γνωρίζω.

Λοιπόν, γι’ αυτό υποστηρίζω την Ουκρανία. Για πάρτη μου.

Μα, θα πεις, και το Δίκαιο; Και το Καλό; Και όλα αυτά τα όμορφα πρόσωπα; Και οι εκατομμύρια θυσίες; Και οι ωραίοι νεκροί; Και το μίσος απέναντι στο Κακό που εδώ εκπροσωπείται από τον Πούτιν και το σκοτεινό βασίλειό του;

Ναι, βέβαια, εννοείται. Πάνω απ’ όλα το δίκιο και κάτω από όλα και από όλους ο Πούτιν — και όλοι οι φασίστες, που αργά ή γρήγορα τσακίζονται κάτω από το λασπωμένο άρβυλο της όμορφα και υπέροχα και ανελέητα αιμοχαρούς Δημοκρατίας κάνοντάς μας όλους να πούμε με ηδονή και γλείφοντας τα χείλια: «Αχχχ…»

Αλλά μην κοροϊδευόμαστε κιόλας.

Θέλω να νικήσει η Ουκρανία για όλους τους προφανείς λόγους (το αντίθετο θέλουν άνθρωποι που θα σου λέρωναν το χέρι αν καταδεχόσουν να τους κάνεις χειραψία, κάτι σταλίνες, κάτι ορίτζιναλ εθνίκια και κάτι εθνίκια αριστερών καταβολών), αλλά βασικά για το καφενείο και την κυριακάτικη.

Δεν πιστεύω σε έννοιες όπως η ανιδιοτέλεια και άλλα τέτοια πλουμιστά. Ακόμη και οι ανώνυμες δωρεές για να σωθούν τα γατάκια τής τάδε ξένης χώρας ΔΕΝ είναι ανώνυμες από έναν τουλάχιστο άνθρωπο: από τον δωρητή, από τον χορηγό τους. Ό,τι καλό κάνουμε το κάνουμε για να ωφεληθούμε πρώτοι-πρώτοι εμείς οι ίδιοι. Για να αισθανθούμε καλύτερα, για να περηφανευτούμε, για να πάρουμε τα πάνω μας, για να πούμε στον εαυτό μας, «Μα πόσο μάγκας είσαι, ρε φίλε».

Ναι, είναι καλό να σιχαίνεσαι τον φασισμό, τον μιλιταρισμό, την κτηνωδία, τους φονιάδες βρεφών και βιαστές δεκάχρονων κοριτσιών, και όλο αυτό το λούμπεν σκυλολόι. Το να μισείς με όλο σου το είναι τα ορκ και τον ορκισμό, το να τα μισείς απροϋπόθετα, οριζοντίως και καθέτως, χωρίς μου-σου-του, χωρίς «ναι αλλά οι άλλοι», είναι ίδιον ανθρωπισμού, αυταξία: αλλιώς είσαι σαν και δαύτα. Μα άλλο τόσο καλό είναι να ξέρεις πως, ΧΩΡΙΣ τα ορκ, ο κόσμος ζει καλά, ζει αρμονικά, μπορεί να τεμπελιάσει όμορφα και όσο γουστάρει, και εντέλει μπορεί να πάει με τους φίλους του το Σαββάτο το μεσημέρι στο καφενείο για να σκάσει στο φαΐ και στα γέλια, και την άλλη μέρα το πρωί να κατεβεί με τη σαγιονάρα στο περίπτερο, να πάρει την «Κ» και να γυρίσει σπίτι του ν’ αράξει στον καναπέ με σκυλιά-γατιά-καναρίνια-ιγκουάνες δίπλα του, και μ’ ένα αστυνομικό από κοντά, και να κάθεται να κοιτάει το μισοκατεβασμένο παντζούρι, χωρίς καν να μπει στον κόπο να σκίσει το σελοφάν της εφημερίδας.

Γιατί αυτό είναι η ειρήνη.

Και η ειρήνη μπορεί μεν να κερδίζεται στον καιρό της, αλλά τον καιρό τον φέρνουμε εμείς, και τον φέρνουμε με τα όπλα. Τι όπλα; Ό,τι μπορεί να σφίξει στο χέρι του κανείς: ο Ουκρανός το τουφέκι, εμείς ό,τι μάς επιτρέπει το φιλότιμό μας, η συνείδησή μας, η έγνοια και το στέρξιμό μας στο Δίκιο.

Αν δεν νικηθεί ο εχθρός, αν δεν ισοπεδωθεί, ο επόμενος στόχος του θα είμαστε εμείς. Και το καφενείο. Και η κυριακάτικη. Ο πλούτος μας.

ΥΓ. Ευχαριστούμε για τις θυσίες σας, ήρωες Ουκρανοί. Καμία δεν θα πάει χαμένη. Είστε το κινούν αίτιον της Ελευθερίας.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.