Τα ρώσικα τρολ και το κομμένο κείμενο

Χθες έγινε κάτι πολύ όμορφο στο Facebook. Μερικές ΧΙΛΙΑΔΕΣ άνθρωποι αναδημοσίευσαν ένα κείμενο που κόπηκε από την πλατφόρμα χωρίς απολύτως κανέναν λόγο: απλώς και ΜΟΝΟ επειδή δέχτηκε συντονισμένη επίθεση «αναφορών» από φιλορώσους — έναν διαδικτυακό στρατό που κάνει τον δικό του πρόστυχο πόλεμο προπαγάνδας στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης από την πρώτη ημέρα της εισβολής.

Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που επί δύο και περισσότερα χρόνια διέδιδαν κάθε είδους αντιεπιστημονικές, θανατηφόρες, ιοβόλες «γνώμες», μουγκανητά και τσιρίδες, για «μπόλια», για «ανεξάρτητες έρευνες», για «κατασκευασμένους ιούς», για κάθε πιθανή και απίθανη γελοιότητα, στέλνοντας σωρηδόν στα νοσοκομεία, στις Εντατικές και εντέλει στον τάφο χιλιάδες ανθρώπους —που ακριβώς και μόνο εξαιτίας τους δεν εμβολιάστηκαν—, ροκανίζοντας τα θεμέλια της οικονομίας μας, καταστρέφοντας μικρές επιχειρήσεις, και σπρώχνοντας στη φτώχεια άγνωστο αριθμό συμπατριωτών μας.

Αυτός ο πόλεμος δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα, βέβαια, και δεν γίνεται μόνο εδώ και δυο-τρία χρόνια με την πανδημία. Αντιθέτως, κρατά πάνω από μια δεκαπενταετία τώρα, έχει πλήξει κυρίως τις ΗΠΑ —κόντεψε να τις διαλύσει—, ενώ έπαιξε έναν υπόγειο, άθλιο ρόλο και στο Brexit — για να μη μιλήσουμε, πάλι, για τα Κίτρινα Γιλέκα, για τις φωνές εναντίον των εκτρώσεων κλπ. κλπ. (Και για να μη μιλήσουμε και για τους δικούς μας Αγανακτισμένους: αν είχαμε τότε τόσους χρήστες στα ΜΚΔ όσους έχουμε σήμερα, οι ναζί θα έμπαιναν στη Βουλή — και δεν εννοώ με τις εκλογές). Το ρωσικό εργοστάσιο των bots και των γλοιωδών κομισαρίων δουλεύει υπερωρίες, δουλεύει μεθοδικά, και έχει συμμάχους του στον αντιευρωπαϊκό του πόλεμο ένα σωρό ηλιθίους που αισθάνονται μιαν άγρια χαρά ψηλά στα μπατζάκια τους, και μια ζέστα στην κοιλιά, όποτε σκέφτονται «αντισυστημικά», αντιδημοκρατικά και αντιδυτικά, ήτοι χρυσαυγίτικα. Ναι, τα έχουμε ξαναπεί.

Αυτά όλα, παρά ταύτα, δεν μας νοιάζουν ΣΗΜΕΡΑ, κι ας εξακολουθούν να ισχύουν. (Και θα ’ρθουν και ακόμη χειρότερες μέρες με τον ψηφιακό στρατό του Πούτιν: όσο θα στριμώχνεται η αρκούδα, τόσο θα δαγκάνουν και θα σκούζουν τα αρκουδάκια). Και δεν μας νοιάζουν γιατί πραγματικά απολαύσαμε αυτό που έγινε με την ποταμηδόν αναδημοσίευση του εν λόγω κειμένου. Άνθρωποι που δεν ήξεραν καν τον Δημήτρη Τριανταφυλλίδη και όσα γράφει καθημερινά, ή τα βιβλία που μεταφράζει, ή τα βιβλία που γράφει, ή τα βιβλία που εκδίδει (ακάματος εργάτης του λόγου, μεταφραστής ολκής, με γνώστη του ρωσικού χώρου όσο πιθανότατα κανείς άλλος στην Ελλάδα), του συμπαραστάθηκαν γενναία, με τον μόνο τρόπο που μπορούσαν.

Όμως το κακό δεν σταμάτησε στο κατέβασμα του κειμένου. Η εταιρία έκρινε πως ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης είναι… επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, και τον απέκλεισε για έναν (!) μήνα από το Facebook. Κάτι πραγματικά αδιανόητο. Διαβάζουμε πως η εταιρεία Teleperformance Greece που κάνει content moderate για λογαριασμό του Facebook στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια φιμώνει συστηματικά τις φωνές εναντίον του Πούτιν στην Ελλάδα… Μας φαίνεται εντελώς τρελό, και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε.

Νά όμως που ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης εξοβελίστηκε για έναν ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΝΑ μόνο και μόνο επειδή, με ευκαιρία την προχθεσινή μαύρη επέτειο, έγραψε για τον μεγάλο λιμό του 1933 στην Ουκρανία, έναν τεχνητό λιμό που σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους: ένα από τα μεγαλύτερα σταλινικά, και όχι μόνο, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας — και ειδικά κατά της πολύπαθης Ουκρανίας.

Νιώθω μεγάλη ντροπή γι’ αυτό. Αν νιώθω και φόβο; Φυσικά! Όπως λέει άλλος φίλος: «Να θυμάστε πως η φεϊσμπουκική φίμωση του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη δεν έγινε για να συνετίσει εκείνον, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν ανεδαφική προσδοκία από μεριάς εκείνων που τον φίμωσαν, αυτόν τον έναν. Έγινε για να προειδοποιηθούμε εμείς που τον ακολουθούμε και έχουμε διάδραση μαζί του. Και φυσικά είμαστε πολύ λιγότερο προβεβλημένοι από κείνον, και κανείς δεν θα μας αναζητήσει ή θα ξεσηκώσει τον χαμό εάν μια μέρα τιμωρηθούμε επειδή στηρίζουμε τον ουκρανικό αγώνα. Οι δημόσιες εκτελέσεις συντελούνται παραδειγματικά για να τις δει ένα ακροατήριο και να συλλογιστεί για τη δική του μοίρα. Συντελούνται για τους μάρτυρες της άσκησης της εξουσίας, εν προκειμένω της ασυδοσίας, έναντι της οποίας ο πληττόμενος δεν διαθέτει καμία έννομη ή έγκαιρη καταφυγή. Το κακό θριαμβεύει, μην έχετε αυταπάτες, δεν παρεμβαίνουν τίποτα υπερβατικές δυνάμεις αυτόματης δικαιοσύνης για ν’ αποκαταστήσουν την ηθική τάξη ή να μας προστατεύσουν απ’ την αυθαιρεσία».

Καλά κάνουμε και φοβόμαστε όσοι φοβόμαστε. (Και πια δεν μιλώ για τα ΜΚΔ, αλλά για την πραγματική ζωή). Και ακόμη καλύτερα κάνουμε που δεν θα σταματήσουμε Ο,ΤΙ και να γίνει.

* * *

Νά άλλη μία φορά το κείμενο που κόπηκε:

Στην είσοδο του πάρκου-μνημείου στο Κιέβο, υπάρχει το γλυπτό ενός εξαιρετικά λεπτού κοριτσιού με πολύ λυπημένο βλέμμα που κρατά στα χέρια της μια χούφτα στάχια σιταριού. Πίσω από την πλάτη της υπάρχει το Candle of Remembrance, ένα μνημείο με λεπτομέρειες που θυμίζουν αυθεντικά κεντήματα που μπορούν να βρεθούν στις παραδοσιακές ουκρανικές φορεσιές. Πρόκειται για ένα μνημείο που μνημονεύει ένα ιστορικό γεγονός γνωστό ως Holodomor. Τι είναι το Holodomor;

Μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ουκρανία ήταν ανεξάρτητο κράτος, αλλά το 1919 η Σοβιετική Ένωση το «ρούφηξε» στην κοινότητα των σοβιετικών κρατών. Οι Ουκρανοί, οι οποίοι ακόμη και τότε θεωρούσαν τους εαυτούς τους λαό της Κεντρικής Ευρώπης, όπως οι Πολωνοί, και όχι Ανατολικοευρωπαίους, όπως οι Ρώσοι, προσπάθησαν να επαναφέρουν την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.

Το 1932, μη θέλοντας να χάσει τον έλεγχο της κύριας σιταποθήκης της Ευρώπης, ο Στάλιν κατέφυγε σε μία από τις πιο ειδεχθείς μορφές τρόμου εναντίον ενός έθνους. Στη διαδικασία της εθνικοποίησης, αφαίρεσε τη γη που παράγει σιτηρά από τους Ουκρανούς αγρότες, αλλά και όλη την υπόλοιπη γεωργική παραγωγή, δημιουργώντας έτσι έναν τεχνητό λιμό. Στόχος ήταν να «μάθουν στους Ουκρανούς να είναι έξυπνοι» ώστε να μην αντιτίθενται πλέον στην επίσημη Μόσχα. Έτσι οι άνθρωποι που παρήγαν τα περισσότερα σιτηρά στην Ευρώπη έμειναν χωρίς ψίχουλο ψωμί. Η κορυφή του Χολοντόμορ ήταν την άνοιξη του 1933. Στην Ουκρανία εκείνη την εποχή, 17 άνθρωποι πέθαιναν από πείνα κάθε λεπτό, περισσότεροι από 1.000 κάθε ώρα, και σχεδόν 24.500 κάθε μέρα! Οι άνθρωποι κυριολεκτικά πέθαιναν από την πείνα στους δρόμους.

Ο Στάλιν εγκατέστησε τον ρωσικό πληθυσμό στα άδεια ουκρανικά χωριά. Κατά την επόμενη απογραφή υπήρξε μεγάλη έλλειψη πληθυσμού. Ως εκ τούτου, η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε την απογραφή, κατέστρεψε τα έγγραφα της απογραφής και οι απογραφείς πυροβολήθηκαν ή στάλθηκαν στα γκουλάγκ, προκειμένου να αποκρύψουν εντελώς την αλήθεια.

Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο Χίτλερ των Ουκρανών ήταν ο Στάλιν. Το Ολοκαύτωμά τους ήταν το Holodomor. Για αυτούς, το φασιστικό Βερολίνο ήταν η Σοβιετική Μόσχα, και τα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους ήταν τα Σοβιέτ.

Σήμερα, 28 χώρες σε όλο τον κόσμο αναγνωρίζουν το Holodomor ως γενοκτονία εναντίον των Ουκρανών, για την οποία δεν μπορούσε κάποιος να μάθει στο σχολείο, επειδή σχεδόν όλα τα στοιχεία καταστράφηκαν, τα θύματα συγκαλύφθηκαν για δεκαετίες, οι επιζώντες σιώπησαν με το ζόρι.

Το Χολοντόμορ εκείνη την εποχή έσπασε την ουκρανική αντίσταση, αλλά έκανε αιώνια την επιθυμία για ανεξαρτησία της Ουκρανίας από τη Ρωσία.