Kara Skrubis: Η μπαλαρίνα με το πρόσθετο πόδι, η μάχη με τον καρκίνο και το πάθος για τον χορό
Μαθήματα θέλησης δίνει η 21χρονη Kara Skrubis, μία νεαρή μπαλαρίνα με πάθος για τον χορό, που μετά τη μάχη της με τον καρκίνο των οστών και την απώλεια του ενός ποδιού της, επέστρεψε στη σχολή της και χορεύει πλέον με πρόσθετο μέλος.
Η Kara Skrubis ξεκίνησε το μπαλέτο στα τρία της χρόνια. Τον Οκτώβριο του 2019, η Skrubis ξύπνησε ένα πρωί με πολύ πόνο στο αριστερό της γόνατο. Ως 18χρονη πρωτοετής φοιτήτρια και σπουδάστρια χορού στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, ήταν αγχωμένη για τον πιθανό τραυματισμό της. Ωστόσο, μετά από μια επίσκεψη σε γιατρό, εκείνος την καθησύχασε, ο πόνος ξεπεράστηκε και κατάφερε να ολοκληρώσει ομαλά το εξάμηνο. Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς, όταν ο πόνος της συνεχίστηκε, η Kara Skrubis αποφάσισε να επισκεφθεί έναν ορθοπεδικό γιατρό. Σε ακτινογραφία που έκανε αποκάλυψε ότι το εξόγκωμα ήταν στην πραγματικότητα όγκος και τον Ιανουάριο του 2020, η νεαρή μπαλαρίνα διαγνώστηκε με έναν κοινό καρκίνο των οστών που ονομάζεται οστεοσάρκωμα.
Ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες λίγο μετά τη διάγνωσή της και στη συνέχεια οι γιατροί της είπαν είτε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση διάσωσης των άκρων για την αφαίρεση του όγκου, είτε να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό. «Η χημειοθεραπεία επιβάρυνε πολύ το σώμα μου και, φυσικά, ο ακρωτηριασμός άλλαξε πολύ τη ζωή μου. Αλλά ήθελα απλώς να φύγει ο όγκος. Δεν ήθελα να κάνω άλλη θεραπεία», εξηγεί. Η Skrubis ακρωτηρίασε το αριστερό της πόδι πάνω από το γόνατο τον Απρίλιο του 2020. Ολοκλήρωσε τη θεραπεία - συνολικά εννέα μήνες χημειοθεραπείας και οκτώ μήνες ανοσοθεραπείας - και της τοποθετήθηκε προσθετικό μέλος τον επόμενο Σεπτέμβριο.
Η Kara Skrubis βλέπει τον ακρωτηριασμό της ως θετική έκβαση και παραδέχεται ότι η θέληση για ζωή είναι πιο δυνατή από οποιαδήποτε δυσκολία. «Δεν εγκατέλειψα ποτέ την πίστη ότι θα μπορούσα να χορέψω ξανά», εξηγεί. «Το μπαλέτο είναι κατά κάποιο τρόπο ο τρόπος μου να αγκαλιάσω την αναπηρία μου, δείχνοντας ότι δεν φοβάμαι να κάνω ό,τι θέλω. Ελπίζω η ιστορία μου να δώσει θάρρος και σε άλλα παιδιά, που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες».
Πλέον επέστρεψε στο μπαλέτο που τόσο αγαπά, με ακόμη περισσότερο πάθος, δείχνοντας σε όλους ότι όταν κάτι το αγαπάς, δεν μπορεί τίποτα να σε κρατήσει μακριά του.
14°
