Κοσμος

Η ανάλυση του Economist για τη Βρετανία: Γιατί η δουλειά του πρωθυπουργού έγινε τόσο δύσκολη;

Πώς η Ντάουνινγκ Στριτ μοιάζει πια με ηλεκτρική καρέκλα

62224-137655.jpg
Newsroom
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
boris-johnson-uk

Ο Economist για τις συχνές αλλαγές πρωθυπουργών στη Βρετανία 

Ούτε δύο μήνες δεν πέρασαν από τότε που τα μέλη του Συντηρητικού κόμματος επέλεξαν τη Λιζ Τρας για να αντικαταστήσει τον Μπόρις Τζόνσον στην πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου. Σήμερα οι Τόρις καλούνται ξανά να επιλέξουν τον διάδοχο του Τρας που με την παραίτησή της χθες κατοχύρωσε τον τίτλο της πιο σύντομης θητείας ως πρωθυπουργός στην βρετανική ιστορία. Με φόντο το γεγονός αυτό το βρετανικό περιοδικό Economist προσφέρει την δική του εκτίμηση γιατί η δουλειά του πρωθυπουργού στη χώρα έχει γίνει τόσο δύσκολη.

Το περιοδικό πιάνει το νήμα από τις αρχές του 20ου αιώνα, τότε που το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η πιο ισχυρή χώρα του κόσμου. Κι όμως. Ο πρωθυπουργός της, τότε, ο Άρθουρ Μπάλφουρ, περνούσε τον περισσότερο χρόνο της ημέρας στο 180.000 εκταρίων κτήμα του στη Σκωτία. Οι μέρες του κυλούσαν με γκολφ στο ιδιωτικό του γήπεδο, ενώ μετά το δείπνο έπαιζε παιχνίδια και αφιερωνόταν στο άλλο μεγάλο του πάθος που ήταν οι φιλοσοφικές συζητήσεις. Ακόμη κι αυτές ωστόσο δεν είχαν καμία σχέση με την πολιτική. Ο Μπάλφουρ δεν ήταν μόνο μύστης της φιλοσοφίας. Όπως είχε εξομολογηθεί στην αδελφή του, «το μυαλό μου δεν πηγαίνει καθόλου στην πολιτική». Επιπλέον, δεν διάβαζε εφημερίδες έχοντας την πεποίθηση πως «πως τίποτε δεν έχει και πολλή σημασία, ενώ τα περισσότερα πράγματα δεν έχουν καμία απολύτως». 

Από τότε, παρατηρεί o Economist, πολλά έχουν αλλάξει. Οι Βρετανοί πρωθυπουργοί εκτελούν ένα ευρύτερο φάσμα καθηκόντων απ' ό,τι όλοι οι άλλοι ηγέτες του κόσμου. Είναι επικεφαλής κυβερνήσεων, αφεντικά κομμάτων, υπεύθυνοι για τη συγκέντρωση κεφαλαίων, απεσταλμένοι σε ξένες χώρες, σύμβουλοι, τοπικοί βουλευτές που μπορούν να μαυριστούν από τους ψηφοφόρους τους και πολλά άλλα. 

Κανένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει καλά όλες αυτές τις δουλειές, και όλοι είναι βέβαιο ότι θα αποτύχουν απελπιστικά σε κάποια - αρκεί να θυμηθεί την επίσκεψη της κ. Μέι στα πυρακτωμένα ερείπια του πύργου Γκρένφελ όπου φαινόταν να μην έχει ίχνος ενσυναίσθησης και την καθυστερημένη αρχική αντίδραση του κ. Τζόνσον στην πανδημία. Οι εβδομαδιαίες ερωτήσεις του πρωθυπουργού, αν και δεν είναι η μόνη τακτική δοκιμασία που αντιμετωπίζει ο ηγέτης ενός έθνους, είναι σχεδόν σίγουρα η πιο απαιτητική στον κόσμο. Ο Τόνι Μπλερ περιέγραψε τη δοκιμασία ως «την πιο νευρική, αποπροσανατολιστική, αποπροσανατολιστική, που τρώει τα νύχια, που κινεί το έντερο, που εμπνέει τρόμο, που εξαντλεί το θάρρος στην πρωθυπουργική μου ζωή».

Όλες αυτές οι δουλειές γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Οι βουλευτές δεν πειθαρχούν όσο άλλοτε. Η κ. Μέι ηττήθηκε 33 φορές κατά τη διάρκεια της άθλιας πρωθυπουργίας της και ο Μπόρις Τζόνσον ανακαλύπτει ότι η συνήθεια της απειθαρχίας ήρθε για να μείνει μαζί με το Brexit. Ο Τύπος γίνεται πιο άγριος, καθώς το διαδίκτυο συντομεύει τους χρόνους ανταπόκρισης και οξύνει τον ανταγωνισμό, σημειώνει ακόμη ο Economist. Ποιος είναι ο επόμενος λοιπόν που θα καθήσει σε αυτήν την «ηλεκτρική καρέκλα»; 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.