Νόμο για την προστασία των μοντέλων «από την εκμετάλλευση» προωθεί η Νέα Υόρκη

Η Πολιτεία της Νέας Υόρκης επιδιώκει να θεσπίσει νόμο για την προστασία των εργαζομένων στη μόδα και δη των μοντέλων που πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης από παράγοντες της βιομηχανίας σε συναισθηματικό, οικονομικό και σωματικό επίπεδο. 

Το Fashion Workers Act, είναι το προτεινόμενο νομοσχέδιο για τη θέσπιση εργασιακών μέτρων προστασίας για μοντέλα μέχρι μακιγιέρ. Εισήχθη για πρώτη φορά σε συζήτηση την Άνοιξη του 2022 και αναμένεται να δοθούν περισσότερες λεπτομέρειες για όσα ορίζει τον Ιανουάριο του 2023, οπότε και ξεκινά η νομοθετική συνεδρίαση. Η συγκυρία είναι ιδιαιτέρως σημαντική, αφού την ίδια περίπου χρονική περίοδο θα ξεκινήσουν οι δίκες των Χάρβεϊ Γουάινστιν και Ντάνι Μάστερσον για βιασμό. Την ίδια ώρα, η πολιτική δίκη του Κέβιν Σπέισι για σεξουαλική κακοποίηση ξεκίνησε την Πέμπτη στο Μανχάταν.

Όπως αναφέρει ο Guardian, η αυξανόμενη προσοχή στα δικαιώματα των μοντέλων υποδηλώνει ότι το κίνημα MeToo επεκτείνεται πέρα ​​από τον κόσμο της ψυχαγωγίας και σε άλλες βιομηχανίες να δημιουργήσουν το έδαφος για κατάχρηση. «Πραγματικά είναι απόρροια υπεράσπισης από την πλευρά των επιζώντων σεξουαλικής κακοποίησης», δήλωσε ο γερουσιαστής της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Μπραντ Χόιλμαν, ο οποίος υποστηρίζει το νομοσχέδιο και πρόσθεσε: «Αυτή η ομάδα των επιζώντων, οι περισσότερες από τις οποίες είναι νεότερες γυναίκες, έχουν συσπειρωθεί και βοήθησαν στη συγγραφή αυτού του νομοσχεδίου, έτσι ώστε η επόμενη γενιά των δημιουργικών και των εργαζομένων στη μόδα να μην αντέξει το ίδιο».

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο για τα μοντέλα και τους εργαζόμενους στη μόδα

Σύμφωνα με τον νόμο για τους εργαζόμενους στη βιομηχανία της μόδας, οι εταιρείες διαχείρισης θα πρέπει να αποζημιώνουν τα μοντέλα εντός 45 ημερών από την ολοκλήρωση μιας εργασίας και να τους παρέχουν αντίγραφα των συμβάσεων εργασίας τους. 

Η Artist Management Association και η American Association of Advertising Agencies (AAAA) υποστηρίζει ότι ο νόμος θα μπορούσε να έχει επιζήμιες οικονομικές επιπτώσεις. Η AAAA σημειώνει ότι τα πρακτορεία λειτουργούν ως «μεσάζοντες» μεταξύ αυτών που εκπροσωπούν και των μεγάλων επιχειρήσεων: εάν αυτές οι επωνυμίες δεν πληρώσουν τη διαχείριση εγκαίρως, τότε οι εταιρείες θα πρέπει να καλύψουν τις αμοιβές των πελατών τους. 

Το μοντέλο Carré Otis είπε ότι έχει βιώσει την εκμετάλλευση που συνοδεύει την εξάρτηση από τους πράκτορες. Τον Αύγουστο του 2021, η Otis υπέβαλε μήνυση ισχυριζόμενη ότι ο Gérald Marie, ο πρώην προϊστάμενος του πρακτορείου μοντέλων, τη βίασε επανειλημμένα στο σπίτι του στο Παρίσι όταν ήταν 17 ετών. «Όταν έφτασα στο Παρίσι της Γαλλίας, μου πήραν το διαβατήριο. Δεν είχα τη δυνατότητα να φύγω πραγματικά και βρισκόμουν σε ένα ακόμη ευάλωτο μέρος, επειδή δεν είχα οικονομικά να με βοηθήσουν να φύγω. Ήμουν εντελώς υπόχρεη στον ατζέντη μου, ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα γνωστός δράστης εκείνη την εποχή».

Η Sara Ziff, ιδρύτρια και εκτελεστική διευθύντρια της Model Alliance, περιέγραψε πώς τα κορίτσια και οι νέες γυναίκες στη βιομηχανία αντιμετωπίζουν έναν «εξωγήινο κόσμο», όπου η οικονομική δύναμη των πρακτορείων μπορεί να ελέγξει σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής τους. Συχνά, ο μόνος τρόπος που μπορούν να φάνε ή να έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν οτιδήποτε είναι να πάνε σε αυτά τα δείπνα με επιχειρηματίες. «Φανταστείτε ότι είστε μια νεαρή μετανάστρια που έχει υπογράψει με ένα πρακτορείο μοντέλων στη Νέα Υόρκη: όταν το πρακτορείο χορηγεί τη βίζα εργασίας σας, επιτρέπεται να εργάζεστε μόνο μέσω του πρακτορείου. Δεν μπορείτε να κάνετε κράτηση για άλλες θέσεις εργασίας και, ωστόσο, το πρακτορείο ισχυρίζεται ότι δεν έχει καμία υποχρέωση να σας κάνει κράτηση για θέσεις εργασίας».