Κοσμος

Ο Δεκαπενταύγουστος στην Ινδία και οι εορτασμοί για την Ανεξαρτησία

Σαν σήμερα εγκρίθηκε ο Νόμος Ινδικής Ανεξαρτησίας 1947 μεταφέροντας τη νομοθετική κυριαρχία στην Ινδική Συντακτική Συνέλευση.

62222-137653.jpg
A.V. Team
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η Εθνική σημαία της Ινδίας υψώνεται από τον πρωθυπουργό της Ινδίας στο Κόκκινο Οχυρό στις 15 Αυγούστου
Η Εθνική σημαία της Ινδίας υψώνεται από τον πρωθυπουργό της Ινδίας στο Κόκκινο Οχυρό στις 15 Αυγούστου © Amarjeet Kumar Singh/Anadolu Agency via Getty Images

15 Αυγούστου: Οι Ινδοί γιορτάζουν την ανεξαρτητοποίησή τους από τη Βρετανία.

Ο πρωθυπουργός της Ινδίας υψώνει κάθε Δεκαπενταύγουστο την εθνική σημαία της Ινδίας στο Κόκκινο Οχυρό του Δελχί, την κατοικία του Μογγόλου αυτοκράτορα για περίπου 200 χρόνια, μέχρι το 1857. Η Ημέρα Ανεξαρτησίας είναι εθνική αργία που σηματοδοτεί το τέλος του βρετανικού Raj, τον Νόμο της Ινδικής Ανεξαρτησίας με τον οποίον το 1947 μεταβιβάστηκε η νομοθετική κυριαρχία στην Ινδική Συντακτική Συνέλευση. Αν και ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ΄(πατέρας της Ελισάβετ Β’) παρέμεινε αρχηγός κράτους της Ινδίας μέχρι τη μετάβαση της χώρας σε δημοκρατικό συνταγματικό καθεστώς, το 1947 την ηγεσία παρέλαβε το Κόμμα του Κογκρέσου. Η ανεξαρτησία συνέπεσε με τη διαίρεση της Ινδίας, από την οποία αποσχίστηκε το μουσουλμανικό Πακιστάν: 15 εκατομμύρια άτομα μετανάστευσαν εξαιτίας της θρησκευτικής βίας. Στις 15 Αυγούστου 1947, ο πρώτος πρωθυπουργός της Ινδίας Τζαβαχαρλάλ Νεχρού ύψωσε την ινδική σημαία στην πύλη Λαχόρι του Κόκκινου Οχυρού, μετά από έναν αιώνα βρετανικού Raj.

Aν και κατά τον 19ο αιώνα σημειώθηκαν εξεγέρσεις εναντίον των Βρετανών και εμφύλιες διαμάχες, το κίνημα της ανεξαρτησίας πήρε σχήμα και μορφή μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο υπηρέτησαν περίπου ένα εκατομμύριο Ινδοί. Η «παθητική αντίσταση» του Μαχάτμα Γκάντι είχε σκοπό πρώτα την ενοποίηση των Ινδών ―που χωρίζονταν σε κάστες και σε θρησκευτικές ομάδες εχθρικές μεταξύ τους― και στη συνέχεια την ανεξαρτητοποίηση: ο δρόμος αποδείχτηκε δύσβατος, κυρίως λόγω του μουσουλμανικού εθνικισμού και του σκληρού ταξικού συστήματος, αλλά το 1950, οι Ινδοί κατάφεραν να θεσπίσουν κοσμικό και δημοκρατικό σύνταγμα. Στη συνέχεια, παρά τις εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις ―κυρίως μεταξύ μουσουλμάνων και Σιχ― και παρά την κινεζική επιθετικότητα στον βορρά, η Ινδία προχώρησε οικονομικά και κοινωνικά. Στη δεκαετία του 1990 η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αστικής μεσαίας τάξης: η χώρα έγινε μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες με αυξανόμενη γεωπολιτική επιρροή. Παραλλήλως όμως, η φτώχεια εμμένει, τόσο στην ύπαιθρο όσο και στις πόλεις, όπως και η θρησκευτική βία και η βία που σχετίζεται με τις κάστες. Στα προβλήματα της Ινδίας προστίθενται οι εξεγέρσεις των μαοϊστών Ναξαλιτών, τα αυτονομιστικά κινήματα στο Τζαμού, στο Κασμίρ και στις βορειοανατολικές περιοχές, ενώ οι εδαφικές διαμάχες με την Κίνα και το Πακιστάν δεν έχουν επιλυθεί.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.