Η Ουάσιγκτον προέτρεψε τη Ρωσία να αποδεχτεί τη συγκεκριμένη πρόταση, η οποία φαίνεται πως προβλέπει την ανταλλαγή κρατουμένων μεταξύ των δύο χωρών.
Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου για θέματα Εθνικής Ασφάλειας, Τζον Κίρμπι έκανε λόγο για μια σοβαρή πρόταση, χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, αν και το BBC έφερε στην επιφάνεια περισσότερα στοιχεία γύρω από την προσφορά των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον φέρεται να προσφέρει έναν Ρώσο διακινητή όπλων στη Μόσχα. Ο λόγος για τον Βίκτορ Μπουτ, που είναι γνωστός και ως «ο έμπορος του θανάτου» και ο οποίος εκτίει ποινή φυλάκισης 25 ετών στις ΗΠΑ.
Όπως αναφέρει το BBC, επικαλούμενο αμερικανικές πηγές, ο Μπουτ θα μπορούσε να μεταφερθεί από την Ουάσιγκτον στις ρωσικές αρχές με αντάλλαγμα την Γκράινερ, καθώς και τον άλλοτε πεζοναύτη των ΗΠΑ, Πολ Γουίλαν.
Ο Γουίλαν, ο οποίος έχει αμερικανικό, βρετανικό, καναδικό και ιρλανδικό διαβατήριο, καταδικάστηκε το 2020 σε 16 χρόνια φυλάκιση στη Ρωσία, αφού καταδικάστηκε για κατασκοπεία.
Την ίδια ώρα η αμερικανική ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης, εξέφρασε την απογοήτευσή της, αλλά όχι την έκπληξή της «δεδομένων των όσων γνωρίζουμε για την διαδικασία»: «Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την BG με κάθε τρόπο που μπορούμε και παραμένουμε σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, καθώς εργάζονται για να την φέρουν στο σπίτι. Η γενναιότητα που δείχνει η Μπρίτνεϊ μπροστά σε αυτές τις αφάνταστες συνθήκες, είναι απόδειξη για το ποια είναι και την δύναμή που διαθέτει».
Βίκτορ Μπουτ: O άνθρωπος που έγινε η ζωή του ταινία
Η ταινία «Lord of War» του 2005 με τον Νίκολας Κέιτζ βασιζόταν σε έναν μεγάλο βαθμό στον Μπουτ, πρώην αξιωματικό της σοβιετικής πολεμικής αεροπορίας που έγινε γνωστός επειδή, όπως λέγεται, πουλούσε όπλα για εμφυλίους πολέμους στη Νότια Αμετική, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Μεταξύ των πελατών του λέγεται πως ήταν ο Τσαρλς Τέιλορ της Λιβερίας, ο Λίβυος ηγέτης Μουαμάρ Καντάφι και οι δύο πλευρές του εμφυλίου πολέμου της Αγκόλας.
Ο Μπουτ συνελήφθη τον Μάρτιο 2008 στην Μπανγκόκ έπειτα από μια κινηματογραφική επιχείρηση, κατά τη διάρκεια της οποίας αμερικανοί πράκτορες παρουσιάσθηκαν ως στελέχη των FARC (Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κολομβίας), στις οποίες πουλούσε όπλα εδώ και πολλά χρόνια. Ένας συνεργάτης του αποδείχθηκε καθοριστικός για τη σύλληψη του μεγαλεμπόρου αφού λειτουργούσε ως μεσάζων με τους φερόμενους ως αντάρτες FARC. Τα όπλα θα μεταφέρονταν στην Κολομβία αεροπορικώς και θα ρίχνονταν με αλεξίπτωτα στις περιοχές των Κολομβιανων. Όταν έφτασε η ώρα ο Μπουτ να συναντηθεί με έναν από τους αρχηγούς της οργάνωσης, συνελήφθη στο λόμπι ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στη Μπανγκόκ.
Το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών είχε χαρακτηρίσει τότε τη σύλληψη «παράνομη», «στερείται κάθε λογικής εξήγησης» και υπαγορεύθηκε από μια «άνευ προηγουμένου πίεση» από την Ουάσινγκτον προς τις αρχές της Ταϊλάνδης. Έπειτα από δύο χρόνια σκληρής δικαστικής διαμάχης, ο Μπουτ εκδόθηκε στις ΗΠΑ όπου το 2012 καταδικάστηκε από δικαστήριο της Νέας Υόρκης σε 25 κάθειρξης.
Λίγο μάλιστα πριν την ανακοίνωση της ετυμηγορίας, ο πρώην πιλότος του Κόκκινου Στρατού με το παχύ μουστάκι, ντυμένος με την πράσινη στολή του κρατουμένου, δήλωσε με θεατρική φωνή ότι είναι αθώος. «Δεν είμαι ένοχος, δεν είχα ποτέ την πρόθεση να σκοτώσω οποιονδήποτε, δεν είχα ποτέ την πρόθεση να πουλήσω όπλα σε οποιονδήποτε, ο Θεός ξέρει την αλήθεια» δήλωσε.
Πέρα από τις κατηγορίες που οδήγησαν στην καταδίκη του, σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Ντάγκλας Φάραχ, συγγραφέα του βιβλίου «Εμπορος του Θανάτου» (2007), ο πρώην αξιωματικός της σοβιετικής πολεμικής αεροπορίας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον δύο πράγματα: τα τεράστια αποθέματα όπλων και πυρομαχικών που έγιναν διαθέσιμα μετά την πτώση του καθεστώτος και τις διασυνδέσεις στο στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Με αυτά τα όπλα δημιούργησε ένα δίκτυο διακίνησης χρησιμοποιώντας, σύμφωνα με έγγραφα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έναν ιδιωτικό στόλο παλαιών αεροσκαφών τύπου Αντόνοφ.
Έτσι λοιπόν, μετέφερε όπλα από χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ σε χώρες υπό καθεστώς εμπάργκο όπλων, όπως η Ανγκόλα, η Λιβερία και η Σιέρα Λεόνε. Σε αυτές τις εμπόλεμες ζώνες οι ένοπλες ομάδες χρηματοδοτούσαν τον εξοπλισμό τους πουλώντας διαμάντια, πετρέλαιο, ή άλλο φυσικό πλούτο.
