Τι κάνουν οι ρώσικοι πύραυλοι σε μια στάση λεωφορείου

Ειλικρινά, δεν ήθελα να δω τις φωτογραφίες από το τυφλό ρωσικό χτύπημα σήμερα στο Μικολάιβ. Δεν είναι κάτι που το επιδιώκω, δεν το κάνω ποτέ μου, και μόνο όταν οι τέτοιες εικόνες πέφτουν μπροστά μου με την ορμή της πραγματικότητας υποκύπτω

Αλλά δεν ήθελα να τις δω, ειλικρινά.

Δεν ήθελα να δω τον άντρα με το γαλάζιο μπλουζάκι που έπεσε πάνω στο μαύρο αυτοκίνητο, με τα αίματα στην πλάτη, τη σύντροφό του πεσμένη επάνω του, και το σκυλί του νεκρό μισό μέτρο πιο εκεί.

Δεν ήθελα να δω τον άλλο άντρα στο πάρκο, με το καρό πουκάμισο. Κι αυτός με διαλυμένη πλάτη. Το μπαστούνι του πεσμένο λίγο πιο πέρα.

Δεν ήθελα να δω τη γυναίκα που έπεσε ανάσκελα με την ανοιγμένη κοιλιά και τα κομμένα πόδια.

Δεν ήθελα να δω το κορίτσι που ψυχορραγεί, με τους γιατρούς σκυμμένους δίπλα της να προσπαθούν να τη φέρουν πίσω από το χάος

Δεν ήθελα να δω την κοπέλα με το ωραίο κοντό φουστάνι και το τσαντάκι στο χέρι, τσακισμένη από τα σράπνελ.

Δεν ήθελα να δω τον άσπρο σκυλάκο με το λουρί του να σέρνεται μέσα στο αίμα του.

Δεν ήθελα να δω τι κάνουν οι ρώσικοι πύραυλοι σε μια στάση λεωφορείου, σε ένα πάρκο, μια Παρασκευή πρωί στο Μικολάιβ, τι είναι σε θέση να κάνουν αυτές οι οβίδες διασποράς στη ζωή και στον πολιτισμό του ανθρώπου.

Τι ήθελα να δω;

Ήθελα να δω, ας πούμε, τι λένε οι ηθικές δυνάμεις του τόπου για τη φωτογράφιση του ζεύγους Ζελένσκι για τη Vogue — μα τι ήταν κι αυτό, σα δε ντρέπονται πια να ποζάρουν στον φακό της Λίμποβιτς τη στιγμή που όλοι εμείς, ο κοσμάκης, πληρώνουμε το τίμημα των κυρώσεων στη Ρωσία για έναν πόλεμο που δεν διαλέξαμε μόνοι μας, έναν πόλεμο ξένο; Αγανακτεί κανείς μ’ αυτά τα τερτίπια. Και με τον κύριο Πούτιν να μην είσαι, ε όσο να πεις καταλαβαίνεις πως ένα δίκιο θα το ’χει. Τον προκαλούν.

Όχι, όχι, δεν ήθελα να δω τα διαμελισμένα κορμιά και τα αίματα, ήθελα να παρακολουθήσω τη συζήτηση για το ποσοστό της αύξησης στην τιμή του πετρελαίου τον χειμώνα, που, ω! της συμφοράς μας, θα κρυώσει ο κώλος μας ημών των χρηστών Ευρωπαίων. Τι τραγωδία κι αυτή που μέλλεται να μας πλήξει, ωιμένα, τι κακό μέγα.

Winter is coming. Κι αυτοί οι Ουκρανοί, πια, και τα σκυλιά τους — τι θέλουν και κομματιάζονται έτσι;