Μέριμπεθ Τίνινγκ: Η διαβόητη μητέρα δολοφόνος

Πολλά τραγικά περιστατικά με θύματα μικρά παιδιά στις ΗΠΑ έγιναν παγκοσμίως γνωστά στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης που ζούμε. Όταν η Σούζαν Σμιθ το 1994 έκανε έκκληση στον απαγωγέα των αγοριών της να τα φέρει πίσω σώα, η εικόνα της μεταδιδόταν σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπήρχαν όμως και πολλές άλλες υποθέσεις στις ΗΠΑ με ανεξήγητους θανάτους πολλών παιδιών στην ίδια οικογένεια που άργησαν πολύ να εξιχνιασθούν και να οδηγήσουν στη δολοφόνο μητέρα. Όπως η υπόθεση της Μέριμπεθ Τίνινγκ που συνελήφθη το 1986 σε ηλικία 43 ετών για τη δολοφονία της 4 μηνών κόρης της, Τάμι Λυν, αφού είχαν πεθάνει τα 8 προηγούμενα παιδιά της σε διάστημα 14 χρόνων.

Γιατροί και νοσοκόμοι στα επείγοντα του νοσοκομείου στην πόλη που ζούσε, βόρεια της Ν. Υόρκης, γνώριζαν καλά τη Μέριμπεθ. Συνήθως έμπαινε τρέχοντας, υστερική και σαστισμένη, κρατώντας στην αγκαλιά της ένα από τα μωρά της, είτε νεκρό είτε ετοιμοθάνατο. Πολλοί ένιωθαν λύπη και οίκτο, άλλοι την απεχθάνονταν. Κι αυτό γιατί από το 1972 -που είχε πεθάνει η κόρη της, Τζένιφερ, μέχρι το 1985 που είχε βρεθεί νεκρή στο σπίτι η 4 μηνών, Τάμι Λυν- και τα εννιά παιδιά της είχαν πεθάνει ξαφνικά χωρίς καμιά λογική εξήγηση και κανείς δεν ήξερε γιατί. 

Η Μέριμπεθ φιλοδοξούσε να σπουδάσει μετά το λύκειο, αλλά δεν τα κατάφερε. Εργάστηκε σε μια σειρά από χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας χωρίς σπουδαίο μέλλον. Τελικά έγινε βοηθός νοσοκόμου, όπου εκτελούσε ικανοποιητικά τα καθήκοντά της. Το 1965 παντρεύτηκε τον Τζο Τίνινγκ, έναν ήσυχο άνθρωπο με καλή δουλειά, που είχε γνωρίσει δύο χρόνια πριν σε ένα ραντεβού στα τυφλά. Το 1974, που ο γάμος τους είχε προβλήματα, ο Τζο παραλίγο να πεθάνει από δηλητηρίαση με βαρβιτουρικά που η Μάριμπεθ είχε πάρει από μια φίλη με επιληπτικό παιδί και τα είχε βάλει στον χυμό του. Ο Τζο δεν θέλησε την ποινική της δίωξη και οι σχέσεις του ζευγαριού φάνηκαν να βελτιώνονται

Το 1971 η Μέριμπεθ και ο Τζο, μετά από έξι χρόνια γάμου, ζούσαν σ’ ένα μικρό σπίτι βόρεια της Νέας Υόρκης με τα δυο όμορφα παιδιά τους, την 4χρονη Μπάρμπαρα και τον 2χρονο Τζόζεφ. Τον Δεκέμβριο η Μέριμπεθ γέννησε το τρίτο παιδί της οικογένειας, την Τζένιφερ, αλλά δυσυχώς το μωρό δεν έφυγε ποτέ από το μαιευτήριο: διαγνώσθηκε με μηνιγγίτιδα και πέθανε μέσα σε 8 ημέρες. Μετά από δύο βδομάδες πέθανε και ο γιος τους, ο Τζόζεφ, από καρδιακή ανακοπή όπως είπαν οι γιατροί. Σε έξι βδομάδες έχασαν και το τρίτο παιδί τους, τη Μπάρμπαρα, από το Σύνδρομο Ράι - μια σπάνια εγκεφαλική νόσο. Τότε οι Τίνινγκ μετακόμισαν σε άλλη γειτονιά της πόλης τους, ελπίζοντας ότι η αλλαγή θα τους έκανε καλό.

Μετά από δύο χρόνια, όταν η Μέριμπεθ ήταν 30 ετών, γέννησε το τέταρτο παιδί της, ένα υγιές αγοράκι, τον Τίμοθι. Τότε, η τραγωδία χτύπησε ξανά τους Τίνινγκ: τρεις βδομάδες μετά τη γέννησή του, ο Τίμοθι ήταν νεκρός από Σύνδρομο Αιφνίδιου Βρεφικού Θανάτου (SIDS), όπως διέγνωσαν οι γιατροί.

Μέσα σε ενάμιση χρόνο, οι Τίνινγκ είχαν θάψει 4 παιδιά. Πολλές γειτόνισσες πρόσφεραν τη συμπόνια και την υποστήριξή τους στη μητέρα που τόσο σκληρά είχε χτυπήσει η μοίρα. Ενάμιση χρόνο αργότερα, η Μέριμπεθ γέννησε ξανά, ένα αγόρι που οι Τίνινγκ ονόμασαν Νέιθαν. Στους πέντε μήνες, η Μέριμπεθ εμφανίστηκε στα επείγοντα περιστατικά του τοπικού νοσοκομείου κρατώντας στην αγκαλιά της τον Νέιθαν μελανιασμένο και αναίσθητο. Το παιδί κατέληξε και ο θάνατος αποδόθηκε σε οξύ πνευμονικό οίδημα. Η Μέριμπεθ είχε χάσει 5 παιδιά μέσα σε 3 χρόνια.

Μερικοί γιατροί πίστευαν ότι τα παιδιά είχαν πεθάνει από κάποια μυστηριώδη γενετική διαταραχή, κάτι που αποκαλούσαν «φονικό γονίδιο». Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν, η Μέριμπεθ δεν απέκτησε κανένα παιδί, έτσι οι Τίνινγκ υιοθέτησαν ένα αγοράκι που ονόμασαν Μάικλ. Η Μέριμπεθ ήθελε ένα παιδί γιατί, όπως εξήγησε σε φίλους, «είμαι γυναίκα και μια γυναίκα πρέπει να αποκτά παιδιά». Και συνέχισε να αποκτά δικά της παιδιά. Γέννησε το 6ο παιδί της, τη Μαίρη Φράνσις, που πέθανε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο - ο θάνατος αποδόθηκε στο Σύνδρομο Αιφνιδίου Βρεφικού Θανάτου. Τον Νοέμβριο του 1979 γεννήθηκε ο Τζόναθαν Τίνινγκ. Πέντε μήνες αργότερα πέθανε και αυτό το βρέφος. Ο θάνατος αποδόθηκε σε καρδιακή ανακοπή. Ο Τζόναθαν ήταν το 7ο παιδί της οικογένειας που πέθαινε. Αλλά ο Μάικλ, ο υιοθετημένος γιος, ήταν ακόμη ζωντανός σε ηλικία 2,5 ετών. Αυτός δεν είχε πληγεί από την «κατάρα της οικογένειας Τίνινγκ». Ώσπου στις 2 Μαρτίου 1981, η Μέριμπεθ τον πήγε νεκρό στα επείγοντα του νοσοκομείου. Ο θάνατός του δεν μπορούσε να αποδοθεί σε κάτι γενετικό, αφού ο Μάικλ δεν ήταν βιολογικό παιδί των Τίνινγκ.

Μετά τον θάνατο του Μάικλ, πολλοί γείτονες και γατροί κάλεσαν στην «Τηλεφωνική Γραμμή για Παιδική Κακοποίηση» και ζητούσαν να γίνει έρευνα για τη Μέριμπεθ Τίνινγκ. Αλλά ο θάνατος του Μάικλ αποδιδόταν σε φυσικά αίτια -«οξεία πνευμονία»- αποκλείοντας κάθε υποψία ανθρωποκτονίας. Για να αποφύγουν τις υποψίες των γειτότων τους, οι Τίνινγκ μετακόμισαν ξανά.

Τέσσερα χρόνια πέρασαν και τότε, απροσδόκητα, σε ηλικία 42 ετών, η Μέριμπεθ έμεινε ξανά έγκυος. Στις 22 Αυγούστου 1985 γεννήθηκε το 9ο παιδί των Τίνινγκ, η Τάμι Λυν. Αλλά λίγο πριν τα Χριστούγεννα η Τάμι Λυν ήταν νεκρή.

Ο Αρχηγός της τοπικής Αστυνομίας επικοινώνησε με τον Επικεφαλής Ιατροδικαστή της Νέας Υόρκης (τον φημισμένο δρ. Μάικλ Μπάντεν) και τον ρώτησε αν είναι πιθανό 9 παιδιά της ίδιας οικογένειας να πεθάνουν από φυσικά αίτια. Ο Ιατροδικαστής αποφάνθηκε ότι δεν είναι και ζήτησε να μελετήσει τους ιατρικούς φακέλους των παιδιών. Όπως είδε, όλοι οι θάνατοι αποδίδονταν σε γενετική πάθηση.

Όταν παιδιά με γενετική πάθηση πεθαίνουν, έχουν συμπτώματα, αρρωσταίνουν και πεθαίνουν αργά, «σαν ανεμιστήρας που βαθμιαία σταματάει να λειτουργεί, ο φυσικός θάνατος είναι μια διαδικασία, δεν είναι κάτι απρόσμενο και ξαφνικό», είπε ο δρ. Μπάντεν. Και επιπλέον, το υιοθετημένο αγόρι είχε πεθάνει με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα των άλλων παιδιών. Άρα το συμπέρασμα ότι όλοι οι θάνατοι οφείλονταν σε γενετική πάθηση ήταν εντελώς εσφαλμένο.

Κάτι άλλο που πρόσεξε ο δρ. Μπάντεν μελετώντας τους φακέλους ήταν πως, όταν πέθαιναν τα παιδιά, το μόνο άτομο μαζί τους ήταν η μητέρα. Ο Νέιθαν πέθανε μέσα στο αυτοκίνητο, ενώ η Μέριμπεθ τον πήγαινε στο νοσοκομείο. Πολλά από τα μωρά ήταν μελανιασμένα όταν τα παραλάμβαναν οι γιατροί - ενώ βρέφη που πεθαίνουν από SIDS φαίνονται απολύτως υγιή. Όταν ένα βρέφος που προηγουμένως ήταν υγιές, μελανιάζει και πεθαίνει, σημαίνει ότι κάτι εμποδίζει την ικανότητά του να αναπνεύσει, κάτι του προκαλεί ασφυξία. Ο δρ. Μπάντεν είπε στην αστυνομία ότι όλα τα μωρά της οικογένειας Τίνινγκ πέθαναν από ασφυξία που προκλήθηκε με ανθρωποκτόνο πρόθεση.

Μετά από 14 χρόνια και 9 θανάτους, η αστυνομία είχε πλέον τα στοιχεία εναντίον της Μέριμπεθ Τίνινγκ. Κλήθηκε για  ανάκριση κατά την οποία ισχυριζόταν ότι ήταν αθώα και επέμενε ότι δεν είχε σκοτώσει εκείνη τα παιδιά. Όταν όμως ήρθε αντιμέτωπη με τις επιστημονικές αποδείξεις που είχε στα χέρια της η αστυνομία, ομολόγησε ότι ήταν εκείνη που είχε δολοφονήσει τα παιδιά της.

Στη Μέριμπεθ Τίνινγκ άρεσε η προσοχή και η συμπόνοια που εισέπραττε από τον κόσμο λόγω της απώλειας των παιδιών της. Είναι ένα παράδειγμα της διαταραχής «Μινχάουζεν δι' αντιπροσώπου», κατά την οποία ένας γονιός χρησιμοποιεί ή βλάπτει ένα παιδί για να τραβήξει την προσοχή. Σε μερικές περιπτώσεις το παιδί πεθαίνει. Στην περίπτωση της Μέριμπεθ πέθαναν 9 παιδιά. 

Το 1987 το δικαστήριο καταδίκασε τη Μέριμπεθ Τίνινγκ σε ισόβια κάθειρξη, με αποφυλάκιση υπό όρους στα 20 χρόνια. Έξι αιτήσεις για την αποφυλάκισή της απορρίφθηκαν επειδή οι δικαστές έκριναν ότι δεν είχε δείξει μεταμέλεια για τα εγκλήματά της. Τον Αύγουστο του 2018, σε ηλικία 76 ετών, η Μέριμπεθ Τίνινγκ αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Ο σύζυγός της, που ποτέ δεν πίστεψε την ενοχή της, την στήριζε σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής της και ήταν παρών και στην αποφυλάκισή της. Όπως ακριβώς και ο σύζυγος της Γουανέτα Χόιτ που είχε δολοφονήσει τα 5 βρέφη της.

Πολλά βιβλία γράφτηκαν για την υπόθεση Μέριμπεθ Τίνινγκ («Μαμά δολοφόνος», «Από την Κούνια στο Μνήμα: Οι σύντομοι βίοι και οι παράξενοι θάνατοι των εννέα παιδιών της Μέριμπεθ Τίνινγκ»), ενώ ο δρ. Μάικλ Μπάντεν εξετάζει τα ευρήματά του για τα εγκλήματα της Τίνινγκ στο βιβλίο του «Εξομολογήσεις ενός Ιατροδικαστή». 

Στην τηλεόραση, η υπόθεσή της παρουσιάστηκε σε πολλές ταινίες του HBO, του Investigation Discovery και στη σειρά «Deadly Women».