Ο πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι έχει κατορθώσει να επαναφέρει την Ιταλία του στο επίκεντρο των εξελίξεων δείχνοντας παράλληλα τον δρόμο στους Ευρωπαίους.
Πριν μερικές μέρες ο ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι είπε στον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν αυτό που τουλάχιστον κανείς άλλος ηγέτης δεν είχε πει μέχρι στιγμής «Πρέπει να σηκώσεις το τηλέφωνο για να μιλήσεις με τον Πούτιν, μόνο έτσι θα λήξει ο πόλεμος».
Η πιο θαρραλέα τοποθέτηση (γι' αυτό και άλλα πολλά θέματα) διατυπώθηκε από έναν κεντρικό τραπεζίτη, έναν τεχνοκράτη, που ποτέ δεν είχε εκλεγεί σε πολιτικό αξίωμα και που οι συνθήκες στη χώρα του τον ανέδειξαν στον θώκο του πρωθυπουργού. Ο Μάριο Ντράγκι για μια ακόμα φορά έδειξε ότι είναι δεν είναι απλά πολιτικός ή τεχνοκράτης είναι statesman. Αυτός ο χαρακτηρισμός αρμόζει σε έναν άνθρωπο τον οποίο πριν μερικά χρόνια δυνάμεις, δημοσιογράφοι και από τις πλευρές του ελληνικού πολιτικού φάσματος λοιδορούσαν ως το «ιερατείο των Βρυξελλών», έκαναν λόγο για «εκβιασμούς» και «παράνομο κλείσιμο των τραπεζών».
Ο ιταλός πρωθυπουργός συνδυάζει άλλωστε αρετές σπάνιες στο ευρωπαικό γίγνεσθαι: είναι εκ των κορυφαίων οικονομολόγων παγκοσμίως, γνωρίζει απέξω και ανακατωτά τι εστί γραφειοκρατία και διαθέτει το πιο οξύ πολιτικό αισθητήριο στην ήπειρο μας αυτή τη στιγμή: ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει τι να πει και κυρίως τι να κάνει.
Όσον αφορά τον πόλεμο, ο Ντράγκι δεν κρύφτηκε, όπως έκανε- άκομψα -η Άνγκελα Μέρκελ. Υποστήριξε την αποστολή βαρέων όπλων παρά την αντίσταση από μεγάλα τμήματα του κυβερνώντος συνασπισμού του και τους ιστορικά ισχυρούς δεσμούς της χώρας με τη Ρωσία. Μια ιταλική απροθυμία η οποία μπορεί να αναχθεί σε έναν ισχυρό δεσμό που σφυρηλατήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Ιταλία διέθετε το ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα της Ευρώπης.
Ο Ντράγκι όμως δεν ασχολήθηκε με τους ιστορικούς δεσμούς αλλά με την πραγματικότητα η οποία επιτάσσει από την Ευρώπη και τη χώρα του να τερματίσει την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια. Έτσι, χωρίς να χάσει χρόνο, έστειλε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να εξασφαλίσουν νέες συμφωνίες σε χώρες όπως η Αγκόλα, το Κονγκό, η Αλγερία και η Αίγυπτος για να προσπαθήσουν να διασφαλίσουν ότι η Ιταλία δεν θα εξαρτάται ποτέ ξανά τόσο πολύ από έναν μόνο προμηθευτή.
«Προτιμάτε ηρεμία ή τον κλιματισμό ανοιχτό;» απάντησε ο κ. Ντράγκι σε συνέντευξη Τύπου στις 6 Απριλίου όταν ρωτήθηκε για τις συνέπειες της τιμωρίας της Ρωσίας για την επιθετικότητά της. Παρέμεινε αποφασιστικός ακόμη και όταν ο υπουργός Ενέργειας Ρομπέρτο Τσινγκολάνι προειδοποίησε ότι αν σταματήσουν οι ροές, η Ιταλία θα δυσκολευτεί να τα βγάλει πέρα τον επόμενο χειμώνα.
Δεν είναι όμως μόνο η Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση. Μην ξεχνάμε ότι δεν δίστασε να «στήσει καβγά» με τον απολυταρχικό Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. «Με αυτούς τους δικτάτορες, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς στην έκφραση της διαφορετικότητας των απόψεών μας και των οραμάτων που έχουμε για την κοινωνία», είχε δηλώσει κάνοντας πυρ και μανία τον τούρκο πρόεδρο.
Ασφαλώς ο Ντράγκι θα μπορούσε στα 70 και πλέον χρόνια ζωής του να απολαμβάνει την σύνταξη του και τα προνόμια που κέρδισε τόσα χρόνια, όμως επέλεξε τον δύσκολο δρόμο: να αναλάβει τα ηνία μιας χώρας που αλλάζει πρωθυπουργούς «σαν τα πουκάμισα». Χωρίς μισθό από την πρώτη στιγμή. Απολαμβάνοντας τον σεβασμό του κατατεμαχισμένου πολιτικού φάσματος στην Ιταλία, διέσωσε την εμβολιαστική διαδικασία και αντιμετώπισε την ανεπάρκεια του δικαστικού συστήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι τον Μάρτιο του 2021, ο Ντράγκι ενέκρινε τη δέσμευση φορτίου εμβολίων της AstraZeneca που προορίζονταν για την Αυστραλία, επέβαλλε αυστηρούς όρους για τους υγειονομικούς υπαλλήλους ενώ δεν έχασε την ευκαιρία να συγκρουστεί ακόμα και με μέλη του κυβερνητικού συνασπισμού.
Μέχρι στιγμής έχει κατορθώσει να υπερβεί τις εσωτερικές πολιτικές διενέξεις, τοποθετώντας την Ιταλία σε μία σταθερή πορεία εξόδου από την κρίση και στο επίκεντρο των εξελίξεων παγκοσμίως. Οι συχνές αναφορές του Ντράγκι στις ευρωπαϊκές αξίες δεν είναι αυτάρεσκος ευρωπαϊκός ιδεαλισμός. Είναι μια επένδυση στο άυλο ιστορικό κεφάλαιο ισχύος της Ευρώπης. Πέρα και πάνω από τον λουθηρανικό συντηρητισμό της Άνγκελα Μέρκελ που δυστυχώς δεν «έσπασε αυγά» ώστε να πάει η Ευρώπη μπροστά, ο Ντράγκι δείχνει τον δρόμο.
12°
