Τι Μπους, τι Γκορ, τι Τραμπ, τι Κλίντον...

Θα ήσασταν απολύτως δικαιολογημένες και δικαιολογημένοι εάν έχετε την εντύπωση ότι ο επικείμενος περιορισμός των αμβλώσεων στις ΗΠΑ είναι έργο της χριστιανικής δεξιάς, η οποία στεγάζεται αποκλειστικά κάτω από την «μεγάλη τέντα» του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Όμως, οι Ρεπουμπλικανοί εδώ και δεκαετίες είναι μειοψηφικό κόμμα: η μόνη φορά σε 8 εκλογικές αναμετρήσεις, από το 1988, που Ρεπουμπλικανός υποψήφιος πρόεδρος κέρδισε περισσότερους ψήφους από τον Δημοκρατικό υποψήφιο ήταν το 2004. 

Πρέπει, λοιπόν, κανείς να αναρωτηθεί πως προέκυψε η συντηρητική πλειοψηφία του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ («ΑΔΗΠΑ»), η οποία, από ό,τι φαίνεται, σε λίγες μέρες θα ανακοινώσει την ακύρωση της απόφασης Roe v. Wade του ΑΔΗΠΑ, από τον Ιανουάριο 1973, που κατέστησε τις αμβλώσεις ομοσπονδιακό δικαίωμα των Αμερικανίδων. Η απάντηση είναι ότι η συντηρητική πλειοψηφία του ΑΔΗΠΑ και η διακινδύνευση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των Αμερικανίδων αποτελούν αποκλειστικά προϊόν της πολιτικής ανεπάρκειας και της ιδεολογικής τύφλωσης της αριστερής πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος.

Και εξηγώ:

Από τους 6 συντηρητικούς δικαστές του ΑΔΗΠΑ που υπηρετούν σήμερα, οι 2 διορίσθηκαν από τον Τζωρτζ Μπους (το 2005 και 2006) και οι 3 από τον Ντόναλντ Τραμπ (το 2017, 2018 και 2020). Εάν θυμάστε, η εκλογή του Τζωρτζ Μπους το 2000 εξελίχθηκε σε μια ανεπανάληπτη συνταγματική κρίση γιατί δεν αναδείχθηκε καθαρός νικητής στην πολιτεία της Φλόριντα λόγω της μικρής διαφοράς των δύο υποψηφίων στις καταμετρημένες ψήφους και των προβλημάτων που προέκυψαν στα συστήματα ψηφοφορίας που χρησιμοποιούσε η Φλόριντα. Τελικά, ο Μπους κέρδισε την Φλόριντα, και την προεδρία, για 537 ψήφους. Από τα περίπου 6 εκατομμύρια καταμετρημένων ψήφων εκείνης της εκλογικής αναμέτρησης.

Δείτε τώρα το πάνω μέρος του πίνακα για το πως επετεύχθη η νίκη του Μπους. Πάνω από 97 χιλιάδες «προοδευτικοί» ψηφοφόροι του Δημοκρατικού Κόμματος ψήφισαν τον Ραλφ Νέιντερ, έναν πασίγνωστο υποστηρικτή των δικαιωμάτων του καταναλωτή, που αποφάσισε να κατέβει στις προεδρικές εκλογές του 2000 γιατί θεώρησε ότι ο Αλ Γκορ ήταν πολύ «συντηρητικός». Την ίδια γνώμη για τον Γκορ είχε και η αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος, όχι μόνο γιατί ο Γκορ, πρώην γερουσιαστής από το Τενεσί, πολιτεία του Νότου, ανήκε στη «δεξιά πτέρυγα» του κόμματος αλλά και γιατί η σύζυγος του αποτελούσε για χρόνια κόκκινο πανί: η Τίπερ Γκορ ηγήθηκε κίνησης γυναικών στη δεκαετία του ’90 που έκανε – επιτυχημένη – εκστρατεία για την αναγραφή προειδοποίησης στο εξώφυλλο άλμπουμ μουσικής ροκ και χιπ χοπ ότι περιέχουν «άσεμνους στίχους» (explicit lyrics).

Έτσι, λοιπόν, στο βωμό της ιδεολογικής καθαρότητας, η αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος το 2000 ψήφισε Νέιντερ – που ήταν «κανονικός αριστερός».  Με αποτέλεσμα την επικράτηση του Μπους στην Φλόριντα, την εισβολή στο Ιράκ το 2003, την καταστροφή της Νέας Ορλεάνης μετά τον τυφώνα Κατρίνα και, φυσικά, τον διορισμό των συντηρητικών Τζων Ρόμπερτς και Σάμιουελ Αλίτο στο ΑΔΗΠΑ. Άλμα στο 2016.  Το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος, μέχρι τον Ιούνιο, αποτελεί αντικείμενο σκληρής μάχης μεταξύ της Χίλαρι Κλίντον και του Μπέρνι Σάντερς. 

Ο «Μπέρνι», μέχρι το 2008, ήταν ανεξάρτητος γερουσιαστής από την πολιτεία του Βερμόντ, ο οποίος εκλεγόταν ως σοσιαλιστής. Η Κλίντον ήταν η «υποψήφια του κατεστημένου», που κατηγορείτο από την αριστερή πτέρυγα ότι δίνει ομιλίες σε τράπεζες της Γουόλ Στρητ και ότι υποστηρίζεται από τους εκατομμυριούχους δωρητές του κόμματος. Την άνοιξη του 2016 κυκλοφορούν φήμες ότι η εθνική επιτροπή του κόμματος έχει δώσει στα κρυφά οδηγίες στον μηχανισμό του κόμματος σε όλη τη χώρα να υποστηρίξουν τη Χίλαρι, σαν την υποψήφια με τις περισσότερες πιθανότητες εκλογής τον Νοέμβριο.  Οι οπαδοί του «Μπέρνι» εξαγριώνονται, κατηγορούν την εθνική επιτροπή του κόμματος για υποκρισία και άδικες πρακτικές και ορκίζονται «εκδίκηση».

Δείτε τώρα το κάτω μέρος του πίνακα. Ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές του 2016 κερδίζοντας τρεις μεγάλες, βιομηχανικές πολιτείες του Βορρά:  Πενσιλβάνια, Γουισκόνσιν και Μίσιγκαν.  Η διαφορά του από τη Χίλαρι ήταν από 10 χιλιάδες ψήφους (Μίσιγκαν) έως 44 χιλιάδες ψήφους (Πενσιλβάνια). Ο αριθμός των καταγεγραμμένων μελών του Δημοκρατικού Κόμματος που ψήφισαν Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές και Τραμπ τον Νοέμβριο είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των ψήφων με τις οποίες ο Τραμπ κέρδισε τις τρεις πολιτείες.

Ο αριθμός των καταγεγραμμένων μελών του Δημοκρατικού Κόμματος που ψήφισαν Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές και την υποψήφια του Κόμματος των Πρασίνων Τζιλ Στάιν τον Νοέμβριο είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των ψήφων με τις οποίες ο Τραμπ κέρδισε τις τρεις πολιτείες. Αποτέλεσμα: εκλέγεται ο Τραμπ, όλοι ψάχνουν να βρουν Ρώσους πράκτορες πίσω από τη νίκη του (που υπήρξαν, βέβαια, αλλά το αποτέλεσμα δεν το διαμόρφωσαν αυτοί) και ο Τραμπ διορίζει τρεις νέους δικαστές στο ΑΔΗΠΑ.

Ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον, που ήταν ίσως ο σημαντικότερος πολιτικός ηγέτης που έβγαλε ποτέ η Αμερική, έλεγε ότι ο πρώτος κανόνας της πολιτικής είναι να ξέρει κανείς να μετράει.  Εννοούσε: ψήφους. Και επειδή, όσοι ενδιαφέρεστε, θα ακούσετε και θα διαβάσετε τα πλείστα όσα τις επόμενες μέρες σχετικά με το ποιος ευθύνεται και τι σημαίνει η επικείμενη οπισθοχώρηση των γυναικείων αναπαραγωγικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, θυμηθείτε τον πίνακα με τις ψήφους στη Φλόριντα το 2000 και στις 3 πολιτείες του Βορρά το 2016, που εξηγούν την εκλογή, με μειοψηφία, των δύο προέδρων που διόρισαν τα 5 από τα 6 συντηρητικά μέλη του ΑΔΗΠΑ.

Τι Γκορ, τι Μπους. Τι Χίλαρι, τι Τραμπ. Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας. Τα αποτελέσματα της πολιτικής μυωπίας και ιδεολογικής καθαρότητας είναι πάντα προβλέψιμα...