Κοσμος

Η ναζιστικοποίηση ενός πολέμου

Ο «Εβραίος» Χίτλερ, ο «ναζί» Ζελένσκι και ένας βάναυσος κατακτητής

Περικλής Δημητρολόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος ναζιστικοποιείται από το Κρεμλίνο με αντισημητικές θεωρίες συνωμοσίας και λεηλασίες πολιτιστικών θησαυρών

Έτσι επιστρέφουν τα φαντάσματα της Ιστορίας – με μια θεωρία συνωμοσίας. Έτσι επέστρεψε και το φάντασμα του Χίτλερ. Με τον συνωμοσιολογικό ισχυρισμό που διατύπωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ότι, αν και ναζί, ο Χίτλερ ήταν εβραϊκής καταγωγής. «Εγώ πιστεύω πως και ο Χίτλερ είχε εβραϊκό αίμα», είπε.

Η θεωρία άρχισε να διακινείται για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’20 στις μπιραρίες της Βαυαρίας και χρωστάει την ύπαρξή της σε μια τρύπα που χάσκει στο γενεαλογικό δέντρο του Χίτλερ: ο πατέρας του ήταν νόθος γιος ενός άγνωστου πατέρα, την ταυτότητα του οποίου δεν αποκάλυψε ποτέ η μητέρα του. Οι ιστορικοί, μεταξύ των οποίων και ο βιογράφος του πατέρα του Χίτλερ, συμφωνούν σήμερα πως δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό.

Τότε από ποιον και γιατί εξακολουθεί να συντηρείται αυτός ο μύθος; Από ένα κάποιο αντισημιτικό περιβάλλον που έχει λόγους να εδραιωθεί η εντύπωση ότι οι Εβραίοι δεν ήταν μόνο τα θύματα αλλά και οι αρχιτέκτονες του Ολοκαυτώματος. Διακινείται και από το Κρεμλίνο που δικαιολογεί την επίθεση στην Ουκρανία με το επιχείρημα πως ο εβραϊκής καταγωγής πρόεδρός της είναι ναζί. ««Εάν ο Χίτλερ ήταν Εβραίος», είπε ο Λαβρόφ στην ιταλική τηλεόραση, «τότε και ο Ζελίνσκι μπορεί να είναι ναζί».

Το φιλοπουτινικό ρεύμα στην Ευρώπη, είτε εκδηλώνεται ανοικτά είτε εκφράζεται περισσότερο υπόγεια, έχει καταπιεί αμάσητη την προπαγάνδα. Πίσω από τον ισχυρισμό πως οι Ουκρανοί είναι ναζί βολεύονται και οι «ούτε – ούτε»: Ναι, δεν είμαστε με τον Πούτιν, αλλά όχι και να είμαστε με τους ναζί των ταγμάτων του Αζόφ. Κι έπειτα, δεν θυμάστε ότι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ουκρανοί ήταν συνεργάτες των ναζί;

Ας παραβλέψει κανείς το γεγονός πως αυτό είναι το πρώτο έθνος-ναζί στην ιστορία που θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητάει την προστασία του ΝΑΤΟ. Και ας μείνει στον τρόπο που ναζιστικοποιείται ένας πόλεμος. Ναζιστικοποίεται όχι μόνο επειδή αυτός που τον έχει προκαλέσει, δηλαδή το Κρεμλίνο, διακινεί αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας ή ισχυρίζεται πως «οι πιο ένθερμοι θιασώτες του αντισημιτισμού είναι Εβραίοι», όπως έκανε ο Λαβρόφ στην ιταλική τηλεόραση. Αλλά και επειδή ο ρωσικός στρατός –ο στρατός ενός καθεστώτος απολυταρχικού χαρακτήρα που εχθρεύεται τις δυτικές δημοκρατίες - εκδηλώνεται ως απάνθρωπος κατακτητής: Οι ρωσικές δυνάμεις εκδικούνται για την αντίσταση που συναντούν εκτελώντας εν ψυχρώ αμάχους όπως συνέβη στην Μπούτσα, κλέβουν αρχαιολογικούς θησαυρούς και λεηλατούν όπως συνέβη με τον χρυσό των Σκυθών στη Μελιτόπολη.

Έτσι φαίνεται πως συμβαίνει. Πρώτα επιστρέφουν τα φαντάσματα της Ιστορίας με θεωρίες συνωμοσίας. Κι έπειτα επιστρέφει ο κανονικός εφιάλτης.