Ο διανοούμενος και αναλυτής Ιβάν Κράστεφ υποστηρίζει ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία ένωσε τον Ουκρανικό λαό και δίχασε τους Ρώσους.
Ο Βούλγαρος αναλυτής Ιβάν Κράστεφ ένας από τους λίγους θεωρητικούς με προέλευση από τις πρώην σοβιετικές χώρες, με παγκόσμια, οικουμενική επιρροή υποστηρίζει εκ νέου ότι ο κ. Πούτιν έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Ζει, όπως είπε, «σε έναν άλλο κόσμο». Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Spiegel o Κράστεφ αναφέρεται στις ιστορικές αναφορές που χρησιμοποιεί συχνά ο Πούτιν, στο γεγονός ότι κατάφερε να ενώσει τους Ουκρανούς όσο κανείς άλλος, στον παραλληλισμό με τον Καντάφι και σε άλλες σημαντικές παραμέτρους που αξίζει να λάβουμε υπόψη μας.
«Ο Πούτιν, προέρχεται από μια συγκεκριμένη γενιά Ρώσων αξιωματικών ασφαλείας, οι οποίοι δεν κατάφεραν ποτέ να συμφιλιωθούν με την ήττα της χώρας τους στον Ψυχρό Πόλεμο. Στα μάτια τους η Σοβιετική Ένωση χάθηκε από τον χάρτη χωρίς να υπάρξει στρατιωτική ήττα. Για αυτούς, η επίθεση στην Ουκρανία είναι ένα λογικό και απαραίτητο σημείο καμπής. Το ιμπεριαλιστικό τραπέζι πρέπει να ξαναστρωθεί. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να γράψουν το μέλλον, αλλά να ξαναγράψουν το παρελθόν. Ο Πούτιν έγινε αιχμάλωτος της ρητορικής του» σημειώνει ο Κράστεφ.
«Πάντα σκέφτεται συνομωσιολογικά»
«Ο Πούτιν είναι ηγέτης μιας πυρηνικής δύναμης για 20 χρόνια. Σκέφτεται με όρους ιστορίας, προδοσίας και εκδίκησης. Για ένα τέτοιο άτομο, η διαφθορά είναι απλώς ένα όργανο εξουσίας. Τα χρήματα μπορεί να ήταν σημαντικά για τον Πούτιν όταν ήταν νεότερος, αλλά δεν είναι πλέον. Δεύτερον, λένε ότι ο Πούτιν είναι ένας κυνικός τζογαδόρος, ένας απατεώνας. Το 2011, ο Πούτιν είπε ότι οι διαδηλώσεις εναντίον του είχαν οργανωθεί από την Αμερικανική Πρεσβεία. Δυτικοί αναλυτές είπαν ότι αυτό ήταν προπαγάνδα, γιατί ήξερε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Κατά τη διάρκεια αυτού του δείπνου, μου έγινε ξεκάθαρο: Το πιστεύει πραγματικά. Κατά την αντίληψή του για την ιστορία, τα πράγματα δεν συμβαίνουν ποτέ αυθόρμητα. Εάν οι άνθρωποι διαδηλώνουν, δεν ρωτάει: Γιατί είναι έξω στους δρόμους; Ρωτάει: Ποιος τους έστειλε; Αν διαβάσετε το δοκίμιό του από τον περασμένο Ιούλιο, στο οποίο έγραφε ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι ένας ενιαίος λαός και δεν θα δεχόταν ποτέ μια αντι-ρωσική Ουκρανία, θα ανακαλύψετε ακριβώς ποιες είναι οι προθέσεις του. Και τρίτον, λένε ότι ο Πούτιν είναι κάποιος εξαιρετικά τακτικιστής» σημειώνει ο Κράστεφ.
Το προηγούμενο του Καντάφι
«Λέγεται ότι ο Πούτιν παρακολούθησε το τέλος του Καντάφι στην τηλεόραση για αρκετές ώρες. Και ότι η απόφασή του να ξαναπάρει τη θέση του προέδρου από τον Μεντβέντεφ, δεν ήταν μέρος του σχεδίου, ήταν μια αντίδραση σε αυτό, επειδή δεν ήθελε να έχει το ίδιο τέλος με τον Καντάφι, που εκτελέστηκε από τους δικούς του ανθρώπους. Είναι δυνατό να διαπραγματευτείς με κυνικούς, υπολογιστικούς ανθρώπους, γιατί γνωρίζουν ότι και αυτοί μπορούν να ωφεληθούν. Αλλά ο Πούτιν φαίνεται να έχει αλλάξει καθώς μεγαλώνει, ίσως ακόμη και κατά τη διάρκεια της απομόνωσής του στον COVID. Είναι σε αποστολή και η αποφυγή κινδύνου δεν είναι πλέον επιλογή. Αυτό μπορεί να ακούγεται πολύ ψυχολογικό, αλλά είναι μέρος της τελευταίας σοβιετικής γενιάς. Η δουλειά του ως πράκτορας της KGB ήταν η υπεράσπιση και η προστασία της Σοβιετικής Ένωσης. Αλλά αυτός και οι συνάδελφοί του πράκτορες δεν μπόρεσαν να το προστατέψουν. Η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μέσα σε μια νύχτα χωρίς πόλεμο, χωρίς εισβολή. Ο Πούτιν και η KGB δεν κατάλαβαν τι συνέβη. Απέτυχαν. Νομίζω ότι έχει έντονο αίσθημα ενοχής» τονίζει ο βούλγαρος αναλυτής με έμφαση.
Σημαντικές είναι και οι παρατηρήσεις του για τις δυναμικές που έφερε ο πόλεμος στην εθνική συνείδηση των Ουκρανών, όπως λέει ο Κραστεφ «Ο Πούτιν βλέπει τον εαυτό του ως τον πατέρα του ρωσικού έθνους. Ίσως είναι, ίσως όχι, αλλά ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: ο Πούτιν έγινε άθελά του ο πατέρας του ουκρανικού έθνους. Ήταν η προσάρτηση της Κριμαίας και του Ντονμπάς που δημιούργησε αρχικά μια ουκρανική ταυτότητα, η οποία έχει τις ρίζες της σε δύο αρχές: την αντίθεση στη Ρωσία και την αντίθεση στον Πούτιν. Τώρα, βρίσκεται σε μια κατάσταση που ξέρουμε από τη ρωσική λογοτεχνία, όταν ο πατέρας λέει στον γιο του: Σε δημιούργησα, αλλά τώρα πρέπει να σε σκοτώσω. Την ίδια στιγμή, ο Πούτιν καταστρέφει ακριβώς αυτή τη ρωσική ταυτότητα για την οποία μιλά συνεχώς. Το 2014, η μεγάλη πλειοψηφία των Ρώσων υποστήριξε την προσάρτηση της Κριμαίας. Αλλά ήταν απλώς μέλη του κοινού, που χειροκροτούσαν καθώς κοιτούσαν. Τώρα, οι Ρώσοι στρατιώτες δεν πεθαίνουν απλώς, αλλά σκοτώνουν επίσης εκείνους που ο ίδιος ο Πούτιν είπε ότι ήταν αδέρφια τους. Και ο πληθυσμός υποφέρει από τις κυρώσεις».
Πως θα καταλήξει ο πόλεμος;
«Υπάρχει μια μελέτη του Χάρβαρντ για τα αποτελέσματα των ασύμμετρων πολέμων. Στα τέλη του 19ου αιώνα, σχεδόν πάντα κέρδιζε η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη. Στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, η στρατιωτικά ασθενέστερη πλευρά κέρδισε το 55 τοις εκατό των πολέμων. Σκέφτηκε κανείς ότι το Αφγανιστάν θα μπορούσε να διώξει τις ΗΠΑ; Δεν νομίζω ότι οι Ουκρανοί μπορούν να αντέξουν μακροπρόθεσμα, αλλά πιστεύω επίσης ότι μια μακροχρόνια κατοχή της Ουκρανίας είναι αδύνατη – λόγω των αναμενόμενων εξεγέρσεων και επίσης λόγω του οικονομικού κόστους μιας τέτοιας κατοχής . Αυτό είναι το τρομερό παράδοξο αυτού του πολέμου για τον Πούτιν: Το μόνο πράγμα που έμαθε ο κόσμος τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί δεν είναι ένας ενιαίος λαός» λέει ο Κράστεφ.
18°
