Το κόμμα του Βολοντίμιρ Ζελένκσι ξεκαθαρίζει ότι το Ντονμπάς (Ντόνετσκ και Λουχάνσκ) ανήκει στην Ουκρανία. «Δεν είναι εφικτή η ένταξη στο ΝΑΤΟ» παραδέχεται.
Ειδικότερα, η παράταξη «Υπηρέτης του Λαού» ξεκαθαρίζει ότι το Ντονμπάς, το οποίο αποτελείται από τις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ, ανήκει στην Ουκρανία, όπως και η Κριμαία, την οποία έχει προσαρτήσει παράνομα η Ρωσία το καλοκαίρι του 2014.
Παράλληλα, το κόμμα του Ζελένσκι αναγνωρίζει ότι δεν είναι εφικτή η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ υπό τις παρούσες συνθήκες τα επόμενα χρόνια. Επιπλέον, προτείνει μια ειρηνευτική συμφωνία με χώρες - εγγυητές όπως οι ΗΠΑ και η Τουρκία, που θα διασφαλίζει την ασφάλεια της Ουκρανίας.
Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει «η Ρωσία να δηλώσει νομικά ότι αναγνωρίζει την ουκρανική κρατική υπόσταση και εγγυάται ότι δεν θα απειλήσει το κράτος μας».
Τι προτείνει το κόμμα Ζελένσκι για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία
«Δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα. Η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας είναι πέρα από κάθε αμφιβολία.
» Δεν εξετάζουμε ούτε καν θεωρητικά το ενδεχόμενο αναθεώρησης του εδάφους μας ή εγκατάλειψης οποιουδήποτε κομματιού του εδάφους μας. Αυτό είναι απαράδεκτο. Η Ουκρανία μας είναι το Ντονέτσκ, το Λουχάνσκ και η Κριμαία.
» Δεν δεχόμαστε τελεσίγραφα. Δεν εγκαταλείπουμε εδάφη. Αλλά ταυτόχρονα βλέπουμε με νηφαλιότητα την πραγματικότητα. Η Κριμαία, το Ντονέτσκ και το Λουχάνσκ βρίσκονται υπό κατοχή εδώ και 8 χρόνια. Στην υπόλοιπη Ουκρανία διεξάγεται ένας πόλεμος πλήρους κλίμακας. Ακούμε την απαίτηση της Ρωσίας να αναγνωρίσει τη λεγόμενη "DNR" και "LNR", να αναγνωρίσει την κατοχή της Κριμαίας.
» Είναι σαφές ότι δεν θα το κάνουμε αυτό. Αλλά πρέπει να αποφασίσουμε πώς θα ρυθμιστεί η ζωή των ανθρώπων σε αυτά τα εδάφη στο πλαίσιο του ενιαίου κράτους μας. Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος Ζελένσκι, απαντώντας σε ερώτηση Αμερικανού δημοσιογράφου.
» Και για το ΝΑΤΟ και τις εγγυήσεις για την Ουκρανία. Η Συμμαχία δεν είναι έτοιμη να δεχτεί την Ουκρανία τουλάχιστον για τα επόμενα 15 χρόνια και το καθιστά σαφές. Τώρα δεν έχουμε καν την υποστήριξη ενός απόλυτα δίκαιου πολέμου από τη Συμμαχία -μόνο από μεμονωμένα κράτη.
» Καθώς είναι αδύνατο να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ τα επόμενα χρόνια, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μόνο τις γραμμές του Συντάγματος για την πορεία προς τη Συμμαχία για να υπερασπιστούμε τη χώρα μας. Η πορεία είναι πολιτική. Αλλά όχι τα όπλα. Όχι αεροπλάνα. Όχι η κρατική προστασία.
» Αντίθετα, πρέπει να μιλήσουμε για συγκεκριμένα πράγματα. Για μια συγκεκριμένη συμφωνία που μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη ασφάλεια της Ουκρανίας μέχρι το ΝΑΤΟ να είναι έτοιμο να μας δεχτεί. Θα πρέπει να διαφέρει ριζικά από το Μνημόνιο της Βουδαπέστης -να προβλέπει συγκεκριμένα πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά βήματα των κρατών- εγγυητών της ασφάλειας της Ουκρανίας.
» Τέτοια κράτη - εγγυητές μπορεί να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Τουρκία, οι γείτονες της Ουκρανίας. Από την πλευρά της, η Ρωσία πρέπει επίσης να δηλώσει νομικά ότι αναγνωρίζει την ουκρανική κρατική υπόσταση και εγγυάται ότι δεν θα απειλήσει το κράτος μας.
» Είναι σαφές ότι στις σημερινές συνθήκες αυτό ακούγεται παράλογο, δεδομένης της ρωσικής εισβολής. Αλλά οι Ένοπλες Δυνάμεις μας θα αποκρούσουν τον εχθρό και η περαιτέρω ειρηνική ανάπτυξη της Ουκρανίας θα πρέπει να διασφαλιστεί. Τότε θα είναι σημαντικό για τη Ρωσία να υπογράψει τις εγγυήσεις της για την κυριαρχία μας μαζί με άλλους εγγυητές».
Τα βλέμματα πλέον είναι στραμμένα στους ευρωπαίους ηγέτες. Θέλουν να διαχωρίσουν ουσιαστικά τη στάση τους από τη νέα Διοίκηση των ΗΠΑ; Κι αν το αποφασίσουν, μπορούν να το κάνουν;
Εκτός του ότι η ομιλία του στο Μόναχο είχε απαράδεκτα επιθετικό, διδακτικό και συγκαταβατικό τόνο, έδειχνε άγνοια τόσο του παρελθόντος όσο και της επικαιρότητας
13°
