Ουκρανία - Από τον έναν πόλεμο στον άλλον: Η ιστορία ενός Αφγανού πρόσφυγα στην Ουκρανία που διέφυγε τώρα στην Πολωνία για να γλιτώσει από τη ρωσική εισβολή.
Αφού εγκατέλειψε το Αφγανιστάν, πριν από έναν χρόνο, ο Άτζμαλ Ραχμάνι πίστευε ότι βρήκε ασφαλές λιμάνι στην Ουκρανία, προτού να χρειαστεί για άλλη μια φορά να φύγει, αυτή τη φορά για την Πολωνία, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, για να γλιτώσει από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς.
«Έφυγα για να γλιτώσω από έναν πόλεμο και να που ένας άλλος πόλεμος ξεκίνησε. Πραγματικά είμαι άτυχος», διαπιστώνει με πικρία ο Αφγανός πρόσφυγας που είναι γύρω στα σαράντα λίγο μετά την άφιξή του στην Πολωνία μαζί με την σύζυγό του Μίνα, τον 11χρονο γιο τους Όμαρ και την 7χρονη κόρη τους Μάρουα, η οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ το λούτρινο μπεζ σκυλάκι της.
Στον μεθοριακό σταθμό της Μεντίκα στην Πολωνία, όπου έφτασε από την Ουκρανία, η οικογένεια αυτή από το Αφγανιστάν περιμένει μαζί με άλλους πρόσφυγες τα λεωφορεία που θα τους μεταφέρουν σε κέντρο υποδοχής στη γειτονική πόλη Πρζέμισλ.
Πέραν των Ουκρανών, μεταξύ των προσφύγων βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι άλλων εθνικοτήτων, φοιτητές ή εργαζόμενοι που ζουν στην Ουκρανία, πολίτες του Αφγανιστάν, της ΛΔ Κονγκό, του Μαρόκου, της Ινδίας, του Ισημερινού ή του Νεπάλ.
«Εργαζόμουνα για δέκα χρόνια για το NATO στο διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ», διηγείται ο Ραχμάνι, ο οποίος κατάγεται από την αφγανική πρωτεύουσα.
Αυτός αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα του τέσσερις μήνες πριν από την αποχώρηση των Αμερικανών επειδή αισθανόταν ότι απειλείται.
«Δεχόμουν τηλεφωνήματα στα οποία με απειλούσαν ότι θα σκοτώσουν τα παιδιά μου. Είπα γι'αυτά στη δουλειά μου, αλλά κανένας δεν ήθελε να με ακούσει, κανένας δεν ήθελε να με βοηθήσει, να μου δώσει μια βίζα», λέει.
Αυτός έφυγε με την οικογένειά του στην Ουκρανία, τη μόνη χώρα που ήθελε να τον υποδεχθεί, και εγκαταστάθηκε στην Οδησσό, την πόλη - λιμάνι στη Μαύρη Θάλασσα.
«Είχα καλή ζωή στο Αφγανιστάν, σπίτι, αυτοκίνητο, καλό μισθό. Τα πούλησα όλα, τα έχασα όλα. Επέλεξα να φύγω για τα παιδιά μου, για την οικογένειά μου, για την εκπαίδευσή τους», συνεχίζει.
Πριν από λίγες μέρες, όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, αναγκάστηκε ξανά να τα αφήσει όλα πίσω του. Μαζί με την οικογένειά του διένυσε 1.110 χιλιόμετρα από την Οδησσό ως τα σύνορα της Πολωνίας. Τα τελευταία τριάντα χιλιόμετρα τα έκαναν με τα πόδια, επειδή ο δρόμος ήταν εντελώς αποκλεισμένος από τα αυτοκίνητα.
«Όταν φτάσαμε έκανε υπερβολικό κρύο, πήρα μια κουβέρτα για την κόρη μου. Λίγα λεπτά αργότερα, αυτή αισθανόταν πάρα πολύ άσχημα και η μητέρα της άρχισε να κλαίει», λέει.
Ήρθε ασθενοφόρο και η αστυνομία στα ουκρανικά σύνορα άφησε να περάσει όλη η οικογένεια.
«Ήμασταν τυχεροί, περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι βρισκόντουσαν στα σύνορα», προσθέτει. «Όλος ο κόσμος περίμενε όρθιος, με μωρά, βαλίτσες, περιμένοντας καθένας τη σειρά του. Και να που εμείς περάσαμε μπροστά».
Σχεδόν 213.000 άνθρωποι από την Ουκρανία έχουν περάσει στην Πολωνία από την Πέμπτη που ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, σύμφωνα με ανακοίνωση την Κυριακή το απόγευμα της συνοριοφυλακής της Πολωνίας.
Μόνον το Σάββατο, αυτή κατέγραψε 77.300 αφίξεις προσφύγων και την Κυριακή ως τις 16:00 ώρα Ελλάδος, άλλες 53.000.
Πόλεμος στην Ουκρανία: Ενθαρρυντικές οι πρώτες ώρες στην Πολωνία
Πλέον ο Άτζμαλ Ραχμάνι και η οικογένειά του, όπως και όλοι όσοι δεν έχουν πολωνική βίζα, έχει προθεσμία δεκαπέντε ημερών για να υποβάλει επίσημο αίτημα για τακτοποίηση της κατάστασής τους, εξηγεί ο Τόμας Πιέτρζακ, ένας νομικός της πολωνικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Ocalenie, που ασχολείται με τους πρόσφυγες.
«Η διορία αυτή είναι εξωπραγματική, λαμβάνοντας υπόψη τον αυξανόμενο αριθμό προσφύγων», προσθέτει.
«Η Πολωνία θα πρέπει να τροποποιήσει πολύ γρήγορα τη νομοθεσία της πάνω στο ζήτημα αυτό», σημειώνει.
Ο Ραχμάνι δεν κρύβει ότι ανησυχεί για το μέλλον του, αλλά οι πρώτες ώρες στην Πολωνία ήταν ενθαρρυντικές: «Μας υποδέχθηκαν πολύ καλά, ο κόσμος είναι καλοσυνάτος και χαμογελαστός. Μας έδωσαν σοκολάτες για τα παιδιά μας, μια καλή δόση ενέργειας για το μέλλον».
Οι Έλληνες βουλευτές συνομίλησαν με τοπικούς αξιωματούχους και εκπροσώπους της ελληνικής ομογένειας, κατανοώντας τις καθημερινές προκλήσεις της ουκρανικής κοινωνίας
12°
