Νέα έκθεση αναφέρει ότι ο πρώην επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας Βενέδικτος γνώριζε για παιδεραστές ιερείς κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Μόναχο.
Ο πρώην πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’ γνώριζε για τους ιερείς που κακοποιούσαν παιδιά όταν ήταν αρχιεπίσκοπος του Μονάχου, από το 1977 έως το 1981 σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στην αρχιεπισκοπή και η οποία ολοκληρώθηκε την Πέμπτη, καταρρίπτοντας τις επί μακρόν διαψεύσεις του ποντίφικα.
Ο Βενέδικτος «κατηγορείται» μεταξύ άλλων για την υπόθεση του ιερωμένου ονόματι «Peter H.» ο οποίος μετατέθηκε από τη έδρα του στην περιφέρεια του Ράτσινγκερ και στην ουσία ετέθη υπό την προστασία του, αν και τον βάραιναν κατηγορίες για δεκάδες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και εφήβων μεταξύ 1973 και 1996.
Παράλληλα οι «Νew Υork Τimes» είχαν αποκαλύψει στο παρελθόν ότι «γνωστοί αμερικανοί ιερείς αλλά και ο Ράτσινγκερ συνέβαλαν- προτού εκλεγεί πάπας- μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών της Αγίας Εδρας Ταρτσίζιο Μπερτόνε, στη συγκάλυψη ενοχοποιητικών στοιχείων σε βάρος ιερέα που κατηγορήθηκε για παρενόχληση 200 ανηλίκων που μάλιστα έπασχαν από κώφωση». Η συγκεκριμένη περίπτωση αφορά τον ιερέα Λόρενς Μάρφι, ο οποίος εργάστηκε σε καθολικό σχολείο για κωφάλαλα παιδιά, στην Πολιτεία του Ουισκόνσιν, από το 1950 ως το 1977. Οι «Νew Υork Τimes» γράφουν ότι το 1996 ο τότε καρδινάλιος Ράτσινγκερ- πρόεδρος της επιτροπής για την ορθότητα της πίστεως- επέλεξε να μην απαντήσει σε γράμματα που του είχαν αποσταλεί προσωπικά από τον καθολικό αρχιεπίσκοπο της πόλης του Μιλγουόκι, στα οποία γινόταν αναφορά στις ενέργειες του εν λόγω ιερέα.
Το πολυσέλιδο πόρισμα καταγράφει τουλάχιστον 497 θύματα σεξουαλικής κακοποίησης με δράστες καθολικούς κληρικούς της Επισκοπής Μονάχου και Φράιζινγκ. Επιρρίπτει και στον τέως Καρδινάλιο, Φρίντριχ Βέτερ, ευθύνες για την διαχείριση 21 περιπτώσεις, ενώ επιρρίπτει «αδράνεια» σε δύο περιπτώσεις και στο σημερινό καρδινάλιο Μονάχου και Φράιζινγκ Ράινχαρντ Μαρξ, ο οποίος έδωσε και την εντολή της νομικής έρευνας. 1Ο καρδινάλις Μαρξ προσέφερε το περασμένο καλοκαίρι στο Βατικανό την παραίτησή του, αλλά δεν έγινε δεκτή από τον Πάπα.
Τι ανέφεραν οι ερευνητές
«Τον είχαν ενημερώσει για τα γεγονότα», δήλωσε ο συνήγορος Μάρτιν Πους, μέλος της επιτροπής που ανακοίνωσε τα ευρήματα.
«Πιστεύουμε ότι μπορεί να κατηγορηθεί για παραβάσεις σε τέσσερις περιπτώσεις», ανέφερε ο Πους. «Δύο από αυτές αφορούσαν περιπτώσεις κακοποιήσεων στη διάρκεια της θητείας του και τιμωρήθηκαν από το κράτος. Και στις δυο περιπτώσεις οι θύτες δεν καθαιρέθηκαν».
«Ενώ ήταν αρχιεπίσκοπος, υπήρξαν περιστατικά κακοποίησης», τόνισε ο Πους, αναφερόμενος στον Βενέδικτο ως Καρδινάλιο Γιόζεφ Ράτζινγκερ, δηλαδή με το όνομα και τον τίτλο που έφερε εκείνη την εποχή. «Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ιερείες συνέχισαν τη δουλειά τους ατιμώρητοι. Η Εκκλησία δεν έκανε τίποτα».
«Υποστηρίζει ότι δεν γνώριζε συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά πιστεύουμε ότι αυτό δεν ισχύει, σύμφωνα με τα όσα ξέρουμε», κατέληξε ο Πους.
Ο Ράτσινγκερ διαδέχθηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο στις 19 Απριλίου του 2005. Η ενθρόνισή του έγινε στις 24 Απριλίου του 2005. Ακολούθησε την ιεροσύνη το 1951 και από τότε καθιερώθηκε ως ένας αξιόλογος θεολόγος ο οποίος έγινε και καθηγητης Πανεπιστημίου το 1958.Μετά από μια μακροχρόνια καριέρα ως ακαδημαϊκός, έγινε Αρχιεπίσκοπος Μονάχου και Φράϊζινγκ και Καρδινάλιος το 1977. Το 1981, μετακόμισε στην Ρώμη και από το 2002 έως την ενθρόνισή του, ήταν Πρύτανης του Κολεγίου των Καρδιναλίων δήλαδή, πρώτος ανάμεσα σε όλους του Καρδινάλιους. Πριν γίνει Πάπας θεωρείτο μεγάλη μορφή στο Βατικανό και με μεγάλη επιρροή σε όλα τα κέντρα αποφάσεων. Η περίοδος των τεσσεράμισι ετών κατά την οποία ο Πάπας ήταν αρχιεπίσκοπος Μονάχου είναι από εκείνες που έχουν μελετηθεί λιγότερο. Ομως, το ότι τότε «ευθυνόταν» για 1.713 ιερείς και 2,2 εκατομμύρια καθολικούς ήταν ένα είδος πρόβας για το αξίωμα του Πάπα, πνευματικού ηγέτη περισσότερων από ένα δισεκατομμύριο καθολικών ανά τον κόσμο.
Ειδικοί σε θέματα Βατικανού λένε ότι δεν υπάρχουν πολλές αποδείξεις για το ότι ο Πάπας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη διερεύνηση περισσότερων από 200 «προβληματικών ιερέων» στην αρχιεπισκοπή του, οι οποίοι είτε είχαν πρόβλημα αλκοολισμού ή μοιχείας ή, όπως έγινε προσφάτως γνωστό, κατηγορούνταν για παιδεραστία. «Το φυσικό περιβάλλον του Ράτσινγκερ ήταν το πανεπιστήμιο», λέει ο Τζον Αλεν της εφημερίδας Τhe Νationαl Catholic Reporter, «πρώτος από όλους ο ίδιος παραδεχόταν ότι ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο για την πνευματική ζωή και λιγότερο για τα γρανάζια της γραφειοκρατίας».
6°
