Πέθανε η μεγάλη συγγραφέας και δημοσιογράφος Τζόαν Ντίντιον

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών η μεγάλη δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζόαν γνωστή για τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια της και το στίγμα που άφησε στην λεγόμενη σχολή της «Νέας Δημοσιογραφίας» µαζί µε τον Νόρµαν Μέιλερ, τον Τοµ Γουλφ και τον Γκάε Ταλέσε. 

Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της είναι η γλώσσα, οι παραδοξότητες, οι ανακρίβειες και οι ψευδαισθήσεις που περιέχει. «Στα μυθιστορήματά της υπάρχουν ίχνη του λογοτεχνικού κριτικού με τον ίδιο τρόπο που τα τελευταία δοκίμιά της απηχούν τους μυθιστοριογράφους του 19ου αιώνα – την πανταχού παρούσα, ηθική φωνή», γράφει ο συγγραφέας της βιογραφίας της Τρέισι Ντόφερτυ στην εισαγωγή του. Η Ντίντιον μιλά υποκειµενικά για τα γεγονότα, όπως ένας µυθιστοριογράφος, επεκτείνει την εµπειρία στην περιοχή των ντοκουµέντων και των συναφών εµπειριών άλλων και γράφει µε απόλυτη ακρίβεια και λιτότητα που θυµίζει Έρνεστ Χεµινγκγουέι (ο οποίος την επηρέασε σε όλο της το έργο) στις καλύτερες στιγµές του. 

Η Τζόαν Ντίντιον γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1934 στην Καλιφόρνια. Η οικογένειά της ήταν εύπορη αλλά νομαδική – ο πατέρας της εργαζόταν στην Πολεμική Αεροπορία και καθότι αναμενόταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αναγκάζονταν να μετακινούνται συνεχώς. Η εκπαίδευσή της ήταν, για τον ίδιο λόγο, αποσπασματική. Πάλι καλά δηλαδή που η μητέρα της τής χάρισε ένα σημειωματάριο, «με τη συνετή προτροπή να σταματήσω την γκρίνια και να μάθω να διασκεδάζω τον εαυτό μου καταγράφοντας τις σκέψεις μου», λέει.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’40 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Καλιφόρνια. Παραδόξως, η ίδια έκανε τα πρώτα της συγγραφικά βήματα στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Run, River» πέρασε απαρατήρητο. Υστερα ήρθαν τα περιοδικά: πρώτα το «Mademoiselle», μετά η «Vogue» και πολλά ακόμη. Η καριέρα της απογειώθηκε. O τότε φίλος της τής συνέστησε τον δημοσιογράφο του «Τime» Tζον-Γκρέγκορι Νταν ως «τον τύπο που πρέπει να παντρευτείς». Το έπραξε το 1964, λίγο πριν από τα 30ά της γενέθλια.

Το 1966 υιοθέτησαν με τον Τζον ένα κορίτσι, το οποίο βάφτισαν Κουιντάνα Ρου (Quintana Roο), από την ομώνυμη Πολιτεία του Μεξικού – τη φώναζαν «Q». Το 1971 μετακόμισαν από το Χόλιγουντ στο Μαλιμπού. Από εκεί παρακολούθησε την ανάδυση της αντικουλτούρας της Καλιφόρνιας γράφοντας για τη ζωή των χίπις στο Χέιτ Ασμπερι του Σαν Φρανσίσκο, τις δολοφονίες του Μάνσον, αλλά και τον εμφύλιο πόλεμο στο Ελ Σαλβαδόρ.

Ζούσαν και έγραφαν σε μια μποέμ έπαυλη δίπλα στον ωκεανό, με παγόνια να σουλατσάρουν απέξω και δεκάδες διασημότητες μέσα (Γκορ Βιντάλ, Μάρτιν Σκορσέζε, Στίβεν Σπίλμπεργκ, Τζάνις Τσόπλιν, Γουόρεν Μπίτι κ.ά.). 

Οι Ντίντιονς (έτσι αποκαλούσαν το ζεύγος οι φίλοι τους) άρχισαν να τροφοδοτούν το Χόλιγουντ και με σενάρια ταινιών, όπως το «Πανικός στο Νιντλ Παρκ» (με τον Αλ Πατσίνο στον πρώτο του ρόλο) και το «Ένα αστέρι γεννιέται» (με την Μπάρμπρα Στρέιζαντ)

Στη συλλογή άρθρων, ρεπορτάζ και δοκιμίων της «Τhe White Album» (1979) έγραψε για τους φόνους που διέπραξαν ο Μάνσον και η 40μελής οικογένειά του (ανάμεσά στις κατακρεουργημένες σορούς και αυτή της 26χρονης Σάρον Τέιτ, συζύγου του Πολάνσκι που βρισκόταν στον όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης της)

Το βράδυ της 30ής Δεκεµβρίου 2003 ο σύζυγος της κατά τη διάρκεια του δείπνου υπέστη αναπάντεχα οξύ καρδιακό επεισόδιο που τον άφησε στον τόπο. Το ζευγάρι είχε πριν από λίγο επιστρέψει από το νοσοκοµείο όπου η κόρη τους νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας λόγω πνευµονίας και σηπτικού σοκ.

«Η χρονιά της μαγικής σκέψης», το οποίο έγραψε σε 88 μέρες ένα σπαρακτικό χρονικό της απώλειας (οι ψυχίατροι το συνιστούν έκτοτε σε όσους αναρρώνουν από πένθος), ίσως το πιο γνωστό βιβλίο της, υποψήφιο για Πούλιτζερ. «Ηταν σαν να κάθομαι στη γραφομηχανή αιμορραγώντας», έχει πει. Η πληγή άργησε να κλείσει. 

«Είχα αναπτύξει την αίσθηση ότι το ίδιο το νόημα ενυπάρχει στο ρυθμό των λέξεων και των προτάσεων και των παραγράφων, μια τεχνική για να κρατώ τις όποιες σκέψεις και πεποιθήσεις μου κρυμμένες κάτω από ένα γυαλιστερό επίχρισμα, ολοένα και πιο απροσπέλαστο. Ο τρόπος που γράφω είναι η ταυτότητά μου, όσα είμαι ή όσα έχω γίνει», γράφει στη «Χρονιά της μαγικής σκέψης».

Το 2009, η Ντίντιον τιμήθηκε ως επίτιμη διδάκτωρ φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Το Πανεπιστήμιο του Yale της απέμεινε την ίδια τιμή το 2011. Στις 3 Iουλίου 2013, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την Ντίντιον ως ένας από τους παραλήπτες του Εθνικού Μετάλλιου Τεχνών και των Ανθρωπιστικών επιστημών, το οποίο απονεμήθηκε από τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. 

Στα 83 της αφέθηκε στον φακό ενός φωτογράφου μόδας για να γίνει πρόσωπο της γαλλικής συλλογής Celine, εξακολουθεί να μη βγάζει τα μεγάλα μαύρα γυαλιά της παρακολουθώντας την επικαιρότητα με οξυμμένες αισθήσεις.

Η Ντίντιον αποτέλεσε κεντρικό θέμα του πολυσυζητημένου, πρόσφατου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Joan Didion: The Center Will Not Hold» του Γκρίφιν Νταν. Εξομολογητικό life-story στο οποίο η πολυσχιδής συγγραφέας αφηγείται τις διαδρομές της, ενώ μιλά και για τις απώλειες του συζύγου της, του συγγραφέα Τζον Γκρέγκορι Νταν, και της κόρης της, Κουιντάνα.

 

Ακολουθήστε την Athens Voice στο Google News κι ενημερωθείτε πρώτοι για όλες τις ειδήσεις 

ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ: Live updates - Τι πρέπει να ξέρουμε για τον κορωνοϊό- Συνεχής ενημέρωση εδώ