Κοσμος

Γαλλία: Η Αριστερά εναντίον του εαυτού της

Η πρώην υπουργός δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά, εκπρόσωπος της αριστεράς antifa, ανακοινώνει, μόλις τέσσερις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, ότι «σκέφτεται» να θέσει υποψηφιότητα

Σώτη Τριανταφύλλου
Σώτη Τριανταφύλλου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Κριστιάν Τομπιρά
Κριστιάν Τομπιρά © EPA/STEPHANIE LECOCQ

Κριστιάν Τομπιρά: Σχόλιο για την ανακοίνωσή της ότι «σκέφτεται» να θέσει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας.

Aπό την Κριστιάν Τομπιρά δεν λείπει η γοητεία: η πρώην υπουργός είναι πολύ δημοφιλής στη Γαλλία. Αλλά τα κριτήρια μού φαίνονται επιφανειακά και λανθασμένα: κατάγεται από τη Γουιάνα, άρα είναι «μαύρη»∙ είναι γυναίκα (οι Γάλλοι επιθυμούν την ανάδειξη γυναικών∙ θεωρούν ότι έχουν μείνει πίσω σχετικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες)∙ ήταν παντρεμένη με αυτονομιστή της Γουιάνας και τρομοκράτη (αυτό σε μερικούς κύκλους θεωρείται πλεονέκτημα)∙ ένας από τους γιους της έχει συλληφθεί επανειλημμένως για βανδαλισμούς σε διαδηλώσεις (κι αυτό υπέρ της θεωρείται)∙ νομοθέτησε υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων (στην πραγματικότητα, το αίτημα έτυχε στη βάρδια της)∙ ως υπουργός ελάφρυνε όλες τις ποινές∙ παραιτήθηκε από την κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ όταν άρχισε να γίνεται λόγος για την αφαίρεση της γαλλικής ιθαγένειας από τους τζιχαντιστές (η οποία δεν εφαρμόστηκε). Σήμερα, ενώ η γαλλική αριστερά είναι κατατεμαχισμένη ―στην Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, στους Οικολόγους του Γιανίκ Ζαντό, στους Σοσιαλιστές που εκπροσωπούνται από τη δήμαρχο του Παρισιού Ανν Ινταλγκό, στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης του Αρνό Μοντεμπούρ και στους κομμουνιστές που κατεβάζουν στις εκλογές τον Φαμπιέν Ρουσέλ― η Τομπιρά απειλεί την ίδια την παράταξη με μια πρόσθετη επιλογή για τους αριστερούς ψηφοφόρους. 

Christiane Taubira "envisage" d'être candidate à la présidentielle 2022

Όλα αυτά τα πρόσωπα διακρίνει κάποια φαιδρότητα∙ έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν ελπίδα στις προεδρικές εκλογές: ο Μελανσόν και ο Ζαντό δεν ήταν πάντοτε φαιδροί∙ τους παρέσυρε ο αριστερός εθνικισμός, ο λαϊκισμός και η ισλαμοφιλία ― οι υπόλοιποι ήταν φαιδροί εξαρχής. Αλλά η μεγαλύτερη απάτη είναι η Τομπιρά, η ρηχότητα της οποίας ίσως αποκαλύπτεται επιτέλους: αναρτώντας στο YouTube βιντεάκι όπου μας ανακοινώνει, με βαρυσήμαντο τρόπο, ότι «σκέφτεται» να κατέβει υποψήφια στις προεδρικές, χάλασε τα Χριστούγεννα των ομοϊδεατών της. Αναρωτιέμαι αν είναι κουτή ―πιστεύει πραγματικά ότι έχει πιθανότητες;― ή αν, για άγνωστους λόγους, επιδιώκει να καταστρέψει εντελώς την εκλογική τύχη της γαλλικής αριστεράς. Στο βίντεο αναφέρει ότι οι υποψήφιοι είναι όλοι «άξιοι» αλλά ότι «βλέπει το αδιέξοδο». Και βλέποντας το αδιέξοδο, το επιδεινώνει: αντί να στηρίξει κάποιον από αυτούς τους άξιους, ζητάει την ψήφο των Γάλλων εναντίον τους ―προσθέτοντας ότι δεν είναι ακόμα σίγουρη∙ ότι θα σιγουρευτεί στα μέσα Ιανουαρίου και θα μας ενημερώσει. (Δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα. Δεν είναι.)

Κι ενώ γλιτώσαμε από την φονταμενταλίστρια οικολόγο Σαντρίν Ρουσό που ήθελε κι αυτή να γίνει πρόεδρος της Γαλλίας και να μας επιβάλει στρατιωτικό νόμο φεμινιστικο-οικο-τρομοκρατικού τύπου, προέκυψε άλλη φονταμενταλίστρια του ίδιου είδους με αντιαποικιακή ρητορική παρότι η αποικιοκρατία έχει πάρει τέλος από το 1961. Στο μεταξύ, η Ανν Ινταλγκό, το εκλογικό κέρδος της οποίας στις δημοσκοπήσεις κυμαίνεται γύρω στο 5%, δεν έχει προς το παρόν την εξυπνάδα και την αξιοπρέπεια να αποσυρθεί στηρίζοντας είτε τον Γιανίκ Ζαντό, είτε τον Μελανσόν. Αντ’ αυτού, η Ινταλγκό ζητάει προκριματικές στον χώρο της αριστεράς προκειμένου να αναδειχθεί ένας και μοναδικός υποψήφιος: αλλά, δεν υπάρχει χρόνος για κάτι τέτοιο∙ κι αν υπήρχε, δεν θα αναδεικνυόταν η Ινταλγκό.

Έτσι όπως τα έχουν καταφέρει στη γαλλική αριστερά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Μελανσόν και ο Ζαντό παίρνουν από 8,5% των ψήφων ο καθένας, ενώ ο Ρουσέλ κυμαίνεται γύρω στο 2% και ο Μοντεμπούρ, ο πιο ασυνάρτητος όλων, γύρω στο 2,5%. Μια βαθύτερη ανάλυση της υποχώρησης της γαλλικής αριστεράς θα περιελάμβανε τα προβλήματα της σύντηξής της με τον ισλαμισμό, καθώς και τον αντιευρωπαϊσμό της, τη νεφελώδη στάση της στην πανδημία (οριακά αντιεμβολιαστική και σίγουρα εναντίον του πιστοποιητικού υγείας) και την αναίσχυντη κολακεία της στα Κίτρινα Γιλέκα. Η αριστερά έχει καταντήσει χωρίς πολιτικό χρώμα: στηρίζει όποιον αντιστέκεται στην εξουσία και στους νόμους. Αλλά αυτά τα έχουμε συζητήσει ήδη πολλές φορές. Σήμερα στη Γαλλία παρατηρούμε μια ανωμαλία: μια αριστερά χωρίς αριστερές αρχές ―κοσμικότητα, οικουμενικότητα, ευρωπαϊσμό, οικονομικά αιτήματα, αναδιανομή κ.τ.λ.― και το ενδεχόμενο προεδρικών εκλογών χωρίς την παρουσία της στον δεύτερο γύρο.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.