Ναρκωτικά – Παρίσι: Η αύξηση του αριθμού των τοξικομανών και οι χρήστες του κρακ που έχουν προς το παρόν προωθηθεί σε ένα πάρκο στο βορειοανατολικό Παρίσι.
Στη δεκαετία του 1980, το εμπόριο ναρκωτικών είχε δύο κέντρα στο Παρίσι: την περιοχή της Πιγκάλ –όπου υπήρχαν και υπάρχουν καμπαρέ, στριπτιζάδικα και πορνομάγαζα– και το γεωγραφικό κέντρο της πόλης γύρω από τον σταθμό των Αλ. Στη συνέχεια, έμποροι από τις Αντίλλες εγκαταστάθηκαν στο βορειοανατολικό Παρίσι και σε όλη τη δεκαετία του 1990 μοιράστηκαν την αγορά του κρακ με δυτικοαφρικανικές συμμορίες. Το 2002, σ’ αυτές τις βορειοανατολικές συνοικίες οι κάτοικοι οργάνωσαν ομάδες βοήθειας για τους τοξικομανείς με την μάλλον αφελή ιδέα ότι θα μπορούσαν να τους πείσουν να σταματήσουν τη χρήση. Αλλά η κατάσταση επιδεινώθηκε, έγιναν καταλήψεις κτιρίων στο προάστιο Σαιν Ντενί και γύρω από τον σταθμό του μετρό Πορτ ντε λα Σαπέλ, και οι χρήστες εξαπλώθηκαν μέχρι τον σταθμό Στάλινγκραντ που είναι σήμερα παραδομένο στους αστέγους. Επί είκοσι χρόνια οι dealers δημιούργησαν μια επικράτεια που σήμερα ονομάζεται «λόφος του κρακ» και η οποία συγκεντρώνει κάθε λογής εθισμένους και μικροεγκληματίες από την ευρύτερη περιοχή του Παρισιού. Στον πληθυσμό των τοξικομανών έχει προστεθεί μεγάλος αριθμός παράνομων μεταναστών οι οποίοι ακριβώς επειδή δεν έχουν εισέλθει στη Γαλλία μέσω της νόμιμης οδού, προσπαθούν να επιζήσουν έξω από το σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι να πέφτουν θύμα των εμπόρων για τους οποίους κάνουν διάφορα θελήματα.
Πολεοδομικές επεμβάσεις, δημόσια έργα αλλά και κινητοποιήσεις των κατοίκων σπρώχνουν τους χρήστες του κρακ από το ένα σταυροδρόμι στο άλλο. Προσπάθειες να απομακρυνθούν μερικοί και να ενταχθούν σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης είχαν μηδενικό αποτέλεσμα – κυριολεκτικά μηδενικό· ούτε ένας δεν έδειξε προθυμία. Η ποινική αντιμετώπιση είναι εξίσου δύσκολη: καθώς πρόκειται για χιλιάδες άτομα, δεν μπορούν βεβαίως να συλληφθούν· όσο για την ιδέα της δημιουργίας κλειστών χώρων όπου η χρήση θα είναι ελεύθερη εκκρεμεί ακόμα διότι κανείς δεν επιθυμεί να ζει κοντά σε τέτοιο χώρο. Εξάλλου, διαφωνεί η αστυνομία η οποία θεωρεί πως οι λεγόμενες «αίθουσες σουταρίσματος» παραβιάζουν τον νόμο δημιουργώντας επικίνδυνες εξαιρέσεις.
Οι χρήστες του κρακ έχουν προς το παρόν προωθηθεί σε ένα πάρκο στο βορειοανατολικό Παρίσι στο οποίο στρατοπεδεύουν μολονότι οι κάτοικοι διαμαρτύρονται ζητώντας πίσω τον κήπο της γειτονιάς τους. Η αύξηση του αριθμού των τοξικομανών έχει ως αποτέλεσμα τη διάχυσή τους μέχρι το νοσοκομείο της περιοχής και φυσικά έξω από τα σχολεία, στους σταθμούς του μετρό και στις υπόγειες διαβάσεις. Κι ενώ οι δήμαρχοι των κοντινών προαστίων προτείνουν τη δημιουργία τείχους προκειμένου να μη διαχυθούν προς τους δήμους τους, η δήμαρχος του Παρισιού Ανί Ινταλγκό προγραμματίζει τον καθορισμό 35 δομών όπου οι τοξικομανείς θα μπορούν να κάνουν επιτόπου χρήση κρακ, αλλά ταυτοχρόνως θα έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν συμβουλές και θεραπεία. Η πολιτική αυτή εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Ζυρίχη ήδη από τη δεκαετία του 1980: σήμερα υπάρχουν πλέον μόνο 4 δομές για 500.000 κατοίκους.
5°
