Ο Javier Milei είναι ένας «μινιαναρχικός» στην Αργεντινή

Για πολλούς αναλυτές η πανδημία έδωσε στο κράτος την δυνατότητα να αυξήσει την παρεμβατικότητα του στην κοινωνια και να ισχυροποιηθεί. Όμως υπάρχουν και χώρες όπου εμφανίζονται και αντίρροπα κινήματα που ζητούν μια φιλελεύθερη ατζέντα μείωσης της παρεμβατικότητας του κράτους. Μία τέτοια χώρα είναι η Αργεντινή όπου το τελευταίο έτος τα φώτα της δημοσιότητας έχουν στραφεί στον Javier Milei, έναν μαθηματικό οικονομολόγο που είναι συνεχώς παρών στα media και του οποίου η δημοτικότητα αυξάνεται κατακόρυφα.

Προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως «μινιαναρχικό» (μίνιμουμ κράτος με αρμοδιότητες μόνο για την  δικαιοσύνη και την άμυνα) ή ως «ριζοσπάστη αντιδραστικό», το πολιτικό κήρυγμα του στρέφεται εναντίον του κράτους και ιδιαίτερα εναντίον «της κάστας των πολιτικών» που κατά την άποψή του ευθύνονται για την συνεχή επιδείνωση που παρουσιάζει η οικονομία της χώρας τα τελευταία έτη.

«Αν μπορούσα να επιλέξω μεταξύ του κράτους και της μαφίας» δηλώνει χαρακτηριστικα «οπωσδήποτε θα επέλεγα την μαφία. Διότι η μαφία έχει αρχές, εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, δεν λέει ψέματα  και πάνω απ όλα λειτουργεί σε ανταγωνιστικά πλαίσια ενω το κράτος είναι μονοπώλιο».

Ο Milei τρέφει βαθύτατη περιφρόνηση για τα παραδοσιακά κόμματα της φιλελεύθερης δεξιάς τα οποία χαρακτηρίζει ως «σοσιαλιστές με καλούς τρόπους». Παράλληλα η κριτική του εναντίον της φορολογίας στρέφεται στη ρίζα του θεσμού και δεν περιορίζεται απλά στο θέμα τους μεγέθους της φορολογίας όπως κάνει η παραδοσιακή δεξιά. Σε αυτά τα πλαίσια απορρίπτει την φορολογία ως μια ανήθικη πράξη «που αποτελει κατάλοιπο της σκλαβιάς».

«Όταν ψωνίζω κάτι» δηλώνει «ποτέ μου δεν ζητάω απόδειξη διότι θεωρώ την φοροδιαφυγή θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα»!

Σε θέματα που πάνε πέρα από την οικονομία υιοθετεί θέσεις άλλοτε δεξιές και άλλοτε αριστερές -όμως πάντοτε στη βάση της δικής του επιχειρηματολογίας. Έτσι είναι υπέρ της έγγαμης συμβίωσης ατόμων ιδίου φύλου υποστηρίζοντας ότι ο γάμος «είναι ένα συμβόλαιο». Υποστηρίζει επίσης το δικαίωμα της οπλοκατοχής των πολιτών με το επιχείρημα ότι «το κράτος δεν πρέπει να έχει το μονοπώλιο της βίας».

Από την άλλη πλευρά τάσσεται υπέρ της ελεύθερης χρήσης των ναρκωτικών με το επιχείρημα ότι «αν θες να αυτοκτονήσεις είναι δική σου υπόθεση και εμένα δεν μου πέφτει λόγος.»

Όπως αναφέραμε και προηγουμένως ο Milei είναι πλέον περιζήτητος επισκέπτης στα διάφορα τηλεοπτικά talk shows. Κάτι που πιθανόν θα μεταφραστεί σε ψήφους στις επόμενες βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου  για αυτόν και για το κόμμα του… Έτσι οι δημοσκοπήσεις του δίνουν μεταξυ 5%-12% με ψηφοφόρους που στην συντριπτική τους πλειονότητα είναι νέοι.

Προσπαθώντας να εξηγήσει την μαζική προσέλευση των νέων στο κόμμα του λέει: «Σήμερα η επανάσταση είναι φιλελεύθερη. Παλαιότερα το να είσαι επαναστάτης ήταν ταυτόσημο με το να είσαι αριστερός όμως σήμερα το status-quo είναι της αριστεράς. Γι αυτό σήμερα οι νέοι που είναι επαναστάτες αγκαλιάζουν ιδέες αντίθετες της αριστεράς.»

Μέχρι σήμερα στην Αργεντινή (όπως και σε άλλα μέρη του κόσμου) δύο μεγάλα πολιτικά  μπλοκ ελέγχουν την πολιτική ζωή της χώρας εμποδίζοντας οποιαδήποτε «αντισυστημική εκτροπή». Πρόκειται για το περονιστικό Frente de Todos και το φιλελεύθερο κεντροδεξιό Juntos por el Cambio. Για το αν ένα κίνημα οπως του Milei θα μπορέσει να σταθεί σε ένα τέτοιο πλαίσιο είναι πολύ νωρίς να αποφανθεί κανεις.