Ο Γκαζμέντ Καπλάνι έγινε αμερικανός πολίτης

Με ανάρτησή του στα social media ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και καθηγητής Γκαζμέντ Καπλάνι, γνωστοποίησε την απόκτηση της αμερικανικής υπηκοότητας γράφοντας «Θεωρούμε ότι αυτές οι αλήθειες είναι αυτονόητες, ότι όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, ότι έχουν προικιστεί από τον Δημιουργό τους με ορισμένα αναφαίρετα Δικαιώματα, μεταξύ αυτών είναι η Ζωή, η Ελευθερία και η επιδίωξη της Ευτυχίας».

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων. Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κι έγινε διδάκτορας Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Συνεργάτης της ATHENS VOICE, ο Γκαζμέντ Καπλάνι στις «Αθηναϊκές Ιστορίες» έψαξε, άκουσε και κατέγραψε τις επώνυμες και ανώνυμες ιστορίες μεταναστών από τη δεκαετία του 2000 στην Αθήνα. Ήταν τα πρώτα χρόνια του 2000 και η Φωνή της Αθήνας που είχε τότε κυκλοφορήσει έψαχνε να βρει και να κάνει ορατούς τους Νέους Αθηναίους, τους καινούργιους κατοίκους της πόλης μας, η Λώρα από τη Λιβερία, ο Αρμπάν- που οι φίλοι τον φώναζαν G.Bani- από το Ρουμπίκ της Αλβανίας, το 17% των κατοίκων της πόλης που δεν είχαν γεννηθεί στην Ελλάδα.

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι έλαβε υποτροφία που του απονεμήθηκε από το Radcliffe Institute for Advances Study του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Σήμερα ζει και διδάσκει στο Σικάγο.

Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί μέχρι τώρα, στα αγγλικά, τα πολωνικά, τα δανέζικα και τα γαλλικά.

«Από τη σκοπιά του μετανάστη, τα σημάδια της παρακμής, σε θεσμικό επίπεδο, έκαναν μπαμ! Δεν υπάρχει χώρα χωρίς σκοτεινά σημεία. Απλώς εδώ γίνεται κατάχρηση και η απάθεια των ανθρώπων είναι αποκαρδιωτική. Υπάρχει φοβερή κρίση αυτοεικόνας. Το κενό γεμίζει με κηρύγματα μίσους. Θα ’θελα ν’ ακούω λιγότερα συνθήματα. Εκεί όπου ακούγονται πολλά συνθήματα, οι λέξεις δεν ενηλικιώνονται ποτέ...» είχε σημειώσει o Γκαζμέντ Καπλάνι σε συνέντευξή του στην ATHENS VOICE, ενθυμούμενος ιστορίες και μιλώντας για το βιβλίο του «Η Τελευταία Σελίδα».

«Γιατί δεν έχω υπηκοότητα, αφού έχω ζήσει νόμιμα 25 χρόνια στην Ελλάδα και πληρώνω ακόμα εκεί φόρους; Επειδή, καθώς φαίνεται, το ελληνικό (παρα)κράτος αποφάσισε να με τιμωρήσει – έτσι για να γίνω παράδειγμα για όλους τους “παρείσακτους” – για το γεγονός ότι τόλμησα να μιλάω άφοβα και να γράψω βιβλία στα ελληνικά που μεταφράζονται και βραβεύονται σε διάφορες χώρες, τα οποία όμως βιβλία δεν αναπαράγουν αφηγήσεις του μίζερου εθνικισμού (δεξιών τε και αριστεριστών) που εκείνοι με ζήλο καλλιεργούν. Οι ρατσιστές και οι εθνικιστές πάσχουν από σοβαρή έλλειψη φαντασίας όμως (είναι απλά φαντασιόπληκτοι). Δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν ποτέ ότι ένας “παρείσακτος” που εκείνοι καταριούνται πως υπάρχει, τιμάται και βραβεύεται ως Έλληνας λογοτέχνης. Ο κόσμος αλλάζει και το μυαλά τους παραμένουν περικυκλωμένα από συρματοπλέγματα», είχε σημειώσει σε ανάρτησή του το 2017, όταν τιμήθηκε από την Επιτροπή του Διεθνούς Λογοτεχνικού Βραβείου της πόλης Κασίνο στην Ιταλία για το βιβλίο του «Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων».