Τι απέγιναν οι Γάλλοι διανοούμενοι
Η woke culture καταφέρεται εναντίον των σημερινών Γάλλων που, κατά τη γνώμη της, δεν βρίσκονται στο ύψος του Σαρτρ και έχουν στραφεί προς τα δεξιά
![portrait-322469_1920_2.jpg portrait-322469_1920_2.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/portrait-322469_1920_2.jpg)
![Ο γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ντεριντά Ο γάλλος φιλόσοφος Ζακ Ντεριντά](/images/1074x600/3/jpg/sites/default/files/article/2021/05/10/jacques-derrida.jpg)
Γιατί η αγγλο-αμερικανική woke culture επιτίθεται στους Γάλλους διανοουμένους
Τα πλήθη της woke culture έχουν βάλει στο στόχαστρο τη Γαλλία και καλούν τους Γάλλους να θυμηθούν τους αριστερούς διανοουμένους τους που συνέβαλαν στην ανάπτυξη των σημερινών κινημάτων woke και cancel. Οι οπαδοί αυτών των κινημάτων φρονούν πως αν να ζούσαν οι μεγάλοι Γάλλοι διανοούμενοι (ο Merleau-Ponty, ο Michel Foucault, ο Jacques Derrida, ο Pierre Bourdieu και ο Gilles Deleuze), θα συμμετείχαν στη σαλάτα των λέξεων και των ιδεών της woke culture.
H αγγλο-αμερικανική woke culture επιτίθεται συστηματικά στους Γάλλους που, κατά τη γνώμη τους, υπήρξαν πρωτοπόροι στην αριστερή διανόηση και στο αριστερό glamour — με λιγοστές εξαιρέσεις προς τα δεξιά, όπως ήταν, για παράδειγμα, ο Céline, συγγραφέας του «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας». Οι καθηγητές των αμερικανικών πανεπιστημίων κατηγορούν σήμερα τους Γάλλους για ισλαμοφοβία και για κλίση προς τα δεξιά, ενώ οι περίφημοι Γάλλοι διανοούμενοι, σαν τον Sartre, τροφοδότησαν με τον τρόπο τους την πολιτική ορθότητα. Ο Sartre και η Beauvoir θαύμασαν την Κίνα του Μάο και την Κούβα του Φιντέλ Κάστρο, εξύμνησαν τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» και εξήγησαν επανειλημμένα τις ιδέες τους σε αμερικανικά ΑΕΙ, όπως το Cornell, το Smith και το Wellesley.
Η γαλλική ιντελιγκέντσια και το ειδύλλιό της με τη ριζοσπαστική αριστερά είχαν διαρκές αντίκτυπo στα αμερικανικά campus: o κομμουνιστής Sartre είχε μεγαλύτερη επιτυχία από τον φιλελεύθερο Raymond Aron και ο Michel Foucault είχε και έχει τη μεγαλύτερη επιτυχία από όλους. Το μείγμα φυλής/φύλου/γλωσσολογίας/μετα-αποικιακών σπουδών που άφησαν πίσω τους αντηχεί ακόμα στα πανεπιστήμια όπου οι πιο cool φοιτητές διαβάζουν σήμερα τον απροκάλυπτα σταλινικό Alain Badiou. Όμως, στο μεταξύ, οι Γάλλοι από την πλευρά τους έχουν κινηθεί σε θέσεις σαν εκείνες του Michel Houellebecq που στα μάτια της woke culture είναι μισάνθρωπος, πεσιμιστής και προπάντων ισλαμοφοβικός. Με λίγα λόγια, η woke culture βρίσκει αντίσταση στη χώρα στην οποία γεννήθηκε. Παραλλήλως, χάθηκε το glamour: κάποτε υπήρχε ο Camus, σήμερα υπάρχουν κάποιοι πιο πρόσφατοι Γάλλοι νομπελίστες που κανείς δεν διαβάζει στην Αμερική. Ο Claude Simon, ο Le Clézio, ο Patrick Modiano είναι παγκοσμίως άγνωστοι. Ο μοναδικός Γάλλος διανοούμενος τον οποίον αναγνωρίζει η woke culture είναι ο Thomas Piketty, συγγραφέας δύο ογκωδών βιβλίων («Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα» και «Κεφάλαιο και ιδεολογία»), στα οποία ο συγγραφέας αναλύει πώς πρέπει να μεταρρυθμιστεί εκ βάθρων ο καπιταλισμός και το σύστημα της φορολογίας.
Οι εκπρόσωποι της woke culture έχουν δίκιο στο ότι σήμερα δεν υπάρχουν Γάλλοι διανοούμενοι που θα μπορούσαν να προσελκύσουν στην κηδεία τους 50.000 ανθρώπους, όπως συνέβη με τον Sartre το 1980. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι η σημερινή γαλλική διανόηση είναι «κατώτερη» από τους οπαδούς του Στάλιν, του Μάο και του Κάστρο – ούτε ότι είναι λιγότερο «αντιφρονούντες» με τον τρόπο τους. Η αντιγαλλική ρητορική περιλαμβάνει επικρίσεις στη γαλλική γραφειοκρατία και στον κομφορμισμό, στο ότι οι μεγάλες πανεπιστημιακές σχολές δεν παράγουν πια «αντιφρονούντες». Αλλά, πώς να παράγουν; Όλα τα ιδρύματα βρίσκονται ήδη στα χέρια των πρώην αντιφρονούντων που έχουν γίνει κατεστημένο.
Σήμερα οι «αντιφρονούντες» δεν μπορούν να είναι αριστεροί, εφόσον η αριστερά έχει εκπορθήσει τους θεσμούς. Έτσι, για τη woke culture διανοούμενοι «αντιφρονούντες» σαν τον Alain Finkielkraut δεν είναι τίποτα περισσότερο από «συντηρητικοί αρθρογράφοι», χλομά φαντάσματα της γαλλικής πνευματικής ζωής. Η πολιτική ορθότητα συμμαχεί με την πατροπαράδοτη αγγλοσαξονική εχθρότητα έναντι της Γαλλίας, επιλέγοντας τους αριστερούς διανοουμένους και πετώντας τους δεξιούς, αμφισβητώντας τη λάμψη της Γαλλίας, υπερτονίζοντας την υποχώρηση της γαλλικής γλώσσας έναντι της αγγλο-αμερικανικής και βεβαίως έναντι της κινεζικής και της ρωσικής που κερδίζουν έδαφος. Αλλά αν οι διανοούμενοι έχουν χάσει το κύρος τους, δεν ευθύνεται το ότι αμφισβητούν την αριστερά και συχνά τον παλιό τους αριστερό εαυτό – ευθύνεται στο ότι ο ηλεκτρονικός κόσμος τούς παρασύρει με τρόπους που ήταν αδιανόητοι στο παρελθόν: οι θαυμαστές του Derrida μπορούν άραγε να φανταστούν το ίνδαλμά τους να σκαρώνει tweets; Mάλλον δεν μπορούν.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για οποιοδήποτε κενό ασφαλείας»
Η προφητική εικόνα που είχε γίνει viral 4 χρόνια πριν
Δείτε τα υπόλοιπα applications που διαγράφθηκαν φέτος
Σχεδόν όλοι οι επιφανείς Δημοκρατικοί που είχαν θεωρηθεί ως πιθανοί διεκδικητές έχουν συνταχθεί μαζί της
60.000 ένοπλοι αστυνομικοί και 20.000 στρατιώτες στους δρόμους του Παρισιού
Η σανσκριτική προέλευση και ο συμβολισμός του
Το χρίσμα έχει σχεδόν «κλειδώσει»
Για τι ακριβώς τον καταγγέλλει ο «Σύνδεσμος Συζύγων/Τέκνων Αγνοουμένων οι 1619»
«Δεν έχει ελπίδες - Είναι πολύ προοδευτική» δήλωσε ο Τζον Μόργκαν
Η κοινή φωτογραφία τους και η έκκληση για την καμπάνια της
Οι ώρες πριν και οι ώρες μετά το θρίλερ της απόσυρσης της υποψηφιότητας του προέδρου των ΗΠΑ
Η πολυβραβευμένη αθλήτρια «δεν θέλει καμία γυναίκα να αισθάνεται ότι πρέπει να επιλέξει μεταξύ του επαγγέλματος και της μητρότητας»
Δείχνει για την ώρα καλύτερες επιδόσεις
Προσθέτει κάτι παραπάνω στην πλευρά των Δημοκρατικών; Ή έστω προβάλλει κάποια μεγαλύτερη αντίσταση στην επιλογή των ψηφοφόρων για τον Trump;
Οι πόλεμοι σε Kορέα και Βιετνάμ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο
Η παραφροσύνη που έχει καταλάβει τμήματα των δυτικών κοινωνιών από τότε που η Χαμάς επιτέθηκε στο Ισραήλ
Παρά την αύξηση των επιβατών
Για μια άνευ προηγουμένου στιγμή στην αμερικανική πολιτική κάνουν λόγο πολιτικοί αναλυτές και ιστορικοί
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.