Η δίκη, η γραμμή υπέρασπισης και το τέλος της πολιτικής καριέρας του Νικολά Σαρκοζί
O πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί που καταδικάστηκε χθες για διαφθορά και για αθέμιτο ανταγωνισμό, είναι ο δεύτερος πρώην πρόεδρος που καταδικάζεται υπό την Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία, μετά τον Ζακ Σιράκ το 2011. Ο Σιράκ, που πέθανε το 2019, είχε δημιουργήσει πλασματικές θέσεις εργασίας στον δήμο του Παρισιού, αλλά όπως συμβαίνει συχνά τη στιγμή του θανάτου του οι περισσότεροι Γάλλοι είχαν ξεχάσει την καταδίκη: δύο χρόνια κράτηση με αναστολή. Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο πρώτος πρώην πρόεδρος της Πέμπτης Δημοκρατίας που καταδικάζεται για διαφθορά: ο υποψήφιος του κεντροδεξιού κόμματος των Républicains, Φρανσουά Φιγιόν, πρώην πρωθυπουργός, καταδικάστηκε πριν από τις εκλογές του 2017 σε πέντε χρόνια κράτηση και η υπόθεσή του εκκρεμεί λόγω της έφεσης που έχει ασκήσει. Ο Φιγιόν είχε κατηγορηθεί για την αργομισθία της συζύγου του στον δήμο της μικρής πόλης Sablé-Sur-Sarthe.
Ο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος πάντοτε ισχυριζόταν ότι δεν διέπραξε «την παραμικρή πράξη διαφθοράς», άκουσε την απόφαση της ποινής του να στέκεται μπροστά στο δικαστήριο, φαινομενικά απαθής και δεν έκανε καμία δήλωση. Ο Νικολά Σαρκοζί, αν και «εγγυητής της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης» ―όπως δήλωσε χρησιμοποίησε την ιδιότητά του ως πρώην προέδρου για να διορίσει τον δικαστή Gilbert Azibert στο Μονακό. Ο Σαρκοζί διευκόλυνε τον διορισμό του Azibert στο Μονακό με αντάλλαγμα απόρρητες πληροφορίες για μια άλλη υπόθεση διαφθοράς, την υπόθεση Bettencourt.
Επίσης, σύμφωνα με συνομιλίες με τον δικηγόρο του από μυστική τηλεφωνική γραμμή που οι αρχές παρακολουθούσαν από το 2013 απεκαλύφθη ότι δέχτηκε χρηματοδότηση από τη Λιβύη για την επιτυχημένη προεκλογική του εκστρατεία το 2007. Η τηλεφωνική γραμμή ήταν καταγεγραμμένη με το ψευδώνυμο Paul Bismuth και οι αστυνομικές αρχές μετέγραψαν καμιά δεκαριά συνομιλίες των κατηγορουμένων. Για το δικαστήριο, αυτές οι συνομιλίες αποδεικνύουν ένα «σύμφωνο διαφθοράς» μεταξύ του Νικολά Σαρκοζί, του δικηγόρου του Thierry Herzog (σταρ στους νομικούς κύκλους) και του ανώτερου δικαστή Gilbert Azibert.
Η δίκη έγινε σε θυελλώδη ατμόσφαιρα: η γραμμή υπεράσπισης ήταν η απαξίωση των κατηγοριών («κατηγορίες-σκουπιδοτενεκές») και βεβαίως το επιχείρημα ότι χρησιμοποιήθηκαν ως πειστήρια υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών που επιπροσθέτως παραβιάζουν την εμπιστευτικότητα μεταξύ δικηγόρου και πελάτη. Μια μερίδα του Τύπου θεωρεί τη δικογραφία «άνευ περιεχομένου» και τη συμπεριφορά της προέδρου του δικαστηρίου Christine Mée «μεροληπτική», ενώ μια άλλη μερίδα του Τύπου υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με τον νόμο ο Σαρκοζί θα μπορούσε να καταδικαστεί σε δεκαετή κράτηση.
Ο Σαρκοζί αποσύρθηκε από την πολιτική από το 2016, αλλά αναμενόταν να επανακάμψει καθώς διατηρεί τη δημοτικότητά του στους κύκλους της κεντροδεξιάς. Σήμερα η προοπτική φαίνεται ο περιορισμός κατ' οίκον και το τέλος της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Ακόμα κι αν αθωωθεί μετά την έφεση, η φήμη του έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.
Στις 17 Μαρτίου, ο Σαρκοζί θα περάσει από μια ακόμη δίκη, για τη λεγόμενη υπόθεση «Bygmalion» σχετικά με το κόστος και τους πόρους της προεκλογικής του εκστρατείας το 2012 και τις διασυνδέσεις της εν λόγω επιχείρησης επικοινωνιών με το κόμμα της κεντροδεξιάς (τότε Union pour un mouvement populaire). Ο Σαρκοζί δεν κατηγορείται για διασπάθιση δημοσίου χρήματος ή υπεξαίρεση δημόσιων πόρων αλλά για αύξηση, σχεδόν διπλασιασμό, του πλαφόν των προεκλογικών δαπανών.
Οι κατηγορίες και οι δίκες κατά του Σαρκοζί είναι μια μάλλον συνηθισμένη κατάσταση στη Γαλλία: στις δημοτικές εκλογές του 2020, 34 υποψήφιοι ήταν ήδη υπόδικοι για οικονομικά εγκλήματα. Τις περισσότερες υπoθέσεις διαφθοράς αποκαλύπτουν οι δημοσιογραφικές ομάδες του ακροαριστερού Μediapart, της Libération και του Le Monde.
16°
