Λέοναρντ Λέικ, ο serial killer - «Συλλέκτης» γυναικών

Βρέθηκε στην επικαιρότητα των ημερών, όταν δημοσιογράφοι ανέφεραν το βιβλίο του «Ο Μάγος», που ο πρώην διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου είχε μαζί του κατά την κράτησή του στη ΓΑΔΑ – και πρόκειται να μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον Σαμ Μέντες. Το μυθιστόρημα έγραψε ο Φόουλς τα χρόνια που έμενε στις Σπέτσες και δίδασκε αγγλικά στην Κοργιαλένειο Σχολή, αλλά εκδόθηκε πολύ αργότερα. Το πιο δημοφιλές διαχρονικά βιβλίο του είναι «Ο Συλλέκτης».

«Ο Συλλέκτης» είναι μυθιστόρημα θρίλερ του 1963 με το οποίο ο συγγραφέας Τζον Φόουλς έκανε το ντεμπούτο του – δυο χρόνια αργότερα έγινε δημοφιλής ταινία από τον Γουίλι Γουάιλερ με πρωταγωνιστή τον Τέρενς Σταμπ. Είναι η ιστορία ενός μοναχικού ψυχωτικού άντρα που απάγει μια φοιτήτρια Καλών Τεχνών, τη Μιράντα, και την κρατάει φυλακισμένη στην αγροικία του. Από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο, πολλοί serial killeres και απαγωγείς έχουν ισχυρισθεί ότι «Ο Συλλέκτης» ήταν η έμπνευση για όσα έκαναν, ενώ το βιβλίο βρέθηκε στα υπάρχοντα πολλών σαδιστών δολοφόνων που αυτοκτόνησαν πριν συλληφθούν – πάγια τακτική των σαδιστών. Ένας από αυτούς είχε ονομάσει το νοσηρό σχέδιό του για την απαγωγή, τον βιασμό και τον βασανισμό γυναικών «Επιχείρηση Μιράντα», από το όνομα της ηρωίδας του βιβλίου.

Αυτός ήταν ο Λέοναρντ Λέικ που μαζί με τον συνεργό του Τσαρλς Ινγκ σκότωσαν τουλάχιστον 25 ανθρώπους (ανάμεσά τους δύο ολόκληρες οικογένειες) τη δεκαετία του ’80 στη βόρεια Καλιφόρνια, κοντά στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Λέικ είχε καταγράψει σε βιντεοκασέτες το σχέδιό του να απάγει γυναίκες για να τις χρησιμοποιεί ως σκλάβες του σεξ και υπηρέτριες. Τη «φιλοσοφία» του, την «Επιχείρηση Μιράντα», είχε τοιχοκολλημένη στο καταφύγιο όπου κρατούσε φυλακισμένες τις γυναίκες.

Από το 1984 είχαν αρχίσει να δηλώνονται εξαφανίσεις γυναικών και οικογενειών στην περιοχή του σαν Φρανσίσκο. Ωστόσο, οι αρχές οδηγήθηκαν στους υπεύθυνους απαγωγείς-δολοφόνους μετά από μια τυχαία κλήση στην αστυνομία για κλοπή. Στις 21 Ιουνίου 1985 ο ιδιοκτήτης ενός καταστήματος σιδερικών αντιλήφθηκε έναν άντρα, Ασιάτη (τον Τσαρλς Ινγκ), να κλέβει μια μέγγενη αξίας 78 δολαρίων. Ο Ινγκ το έβαλε στα πόδια αφού πέταξε το εργαλείο στο αμάξι του Λέικ που βρισκόταν παρκαρισμένο έξω. Ο Λέικ προσφέρθηκε να πληρώσει, αλλά είχε φτάσει στο μεταξύ η αστυνομία που διαπίστωσε κατά τον έλεγχο των στοιχείων του ότι η φωτογραφία στο δίπλωμα οδήγησης δεν του έμοιαζε καθόλου. Ανήκε, όπως και το αμάξι, σε έναν νέο άντρα που η εξαφάνισή του είχε δηλωθεί την προηγούμενη χρονιά. Στο πορτ μπαγκάζ η αστυνομία βρήκε ένα 22άρι Ρούγκερ, με σιγαστήρα που είχε προστεθεί παρανόμως.

Οδήγησαν τον Λέικ στο περιπολικό και, όταν τον μετέφεραν στο δωμάτιο ανάκρισης στο αστυνομικό Τμήμα του Σαν Φρανσίσκο, τους ζήτησε χαρτί και μολύβι και ένα ποτήρι νερό. Τον άφησαν μόνο του για να γράψει τη δήλωσή του και σε λίγα λεπτά –αφού είχε γράψει τελικά ένα σημείωμα προς τη μητέρα και άλλους συγγενείς του– τον βρήκαν στο πάτωμα με έντονους σπασμούς, να σπαρταράει σαν ψάρι. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε πως είχε καταπιεί κάψουλες με υδροκυάνιο (τις είχε ραμμένες στα ρούχα του) που επενεργούν 20 λεπτά μετά την κατάποση – τις είχε πάρει, δηλαδή, μόλις συνελήφθη. Πέθανε σε τέσσερις μέρες. Στο σημείωμα που είχε αφήσει ζητούσε συγνώμη από συγγενείς για τους μπελάδες που προκαλούσε και δήλωνε ότι δεν έβαζε τίποτα πάνω από την ελευθερία του.

Οι αστυνομικοί είχαν μπερδευτεί, δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί ο Λέικ κατέφυγε στην αυτοκτονία. Όποια μυστικά κι αν κρατούσε, τα είχε πάρει μαζί του. Ίσως ξετύλιγαν το κουβάρι αν έβρισκαν τον Τσαρλς Ινγκ. Ο Λέικ είχε προλάβει να δώσει το όνομά του στην αστυνομία και είχε εκδοθεί αμέσως ένταλμα για τη σύλληψή του, αλλά ο Ινγκ είχε ήδη διαφύγει στον Καναδά.

Ο Τσαρλς Ινγκ καταγόταν από πλούσια οικογένεια του Χονγκ Κογκ. Ο πατέρας του ήταν πολύ αυστηρός και προσπαθούσε να επιβάλλει πειθαρχία στον γιο του, που από την εφηβεία είχε εκδηλώσει την κλεπτομανία του. Εξαιτίας αυτής ο Ινγκ αποβλήθηκε από το βρετανικό σχολείο που φοιτούσε. Αργότερα πήγε στις ΗΠΑ όπου σπούδασε Βιολογία σε πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, αλλά σε ένα εξάμηνο είχε εγκαταλείψει τις σπουδές του. Όταν προκάλεσε ένα τροχαίο με το αμάξι του και εγκατέλειψε τον τόπο του δυστυχήματος, φρόντισε να καταταγεί αμέσως στους Πεζοναύτες για να αποφύγει τη σύλληψη. Ωστόσο, η κλοπή όπλων από το στρατόπεδο του Ινγκ στη Χαβάη του στοίχισε την απόλυσή του από τους Πεζοναύτες. Εκείνη την εποχή γνώρισε τον Λέοναρντ Λέικ, μέσω ενός περιοδικού για όπλα.

Ο Λέικ είχε υπηρετήσει στο Βιετνάμ, όπου είχε διαγνωσθεί με σχιζοειδή διαταραχή και είχε απολυθεί από τον στρατό. Είχε κάνει ένα σύντομο γάμο με τη Λιν Μπαλάζ, η οποία τον χώρισε όταν ανακάλυψε ότι ο Λέικ έφτιαχνε ταινίες σαδομαζοχιστικού πορνό και συμμετείχε σε αυτές. Οι δυο τους ωστόσο είχαν διατηρήσει καλές σχέσεις. Στο κλεμμένο αμάξι που οδηγούσε ο Λέικ όταν συνελήφθη, η αστυνομία βρήκε έναν λογαριασμό στο όνομα της Μπαλάζ και σύντομα οδηγήθηκε στο εξοχικό που εκείνη νοίκιαζε στον Λέικ. Ο Λέικ, που πάντα φοβόταν ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, είχε καλέσει και τον Ινγκ να μείνει μαζί του και οι δυο τους είχαν κατασκευάσει ένα καταφύγιο δίπλα στο σπίτι. Ο Λέικ μίλησε στον Ινγκ για το βιβλίο «Ο Συλλέκτης» και το σχέδιό του για απαγωγή, βιασμό και βασανισμό γυναικών. Τότε άρχισαν και οι δολοφονίες τους.

Ο άνδρας, στον οποίο ανήκε το κλεμμένο αμάξι του Λέικ, πριν εξαφανισθεί είχε βάλει αγγελία στις εφημερίδες για την πώλησή του. Η αστυνομία συμπέρανε ότι ο άντρας δολοφονήθηκε μέσα σε αυτό – στην οροφή του βρέθηκε τρύπα από σφαίρα και το αίμα του. Ένας άλλος άντρας, που είχε βάλει αγγελία για πώληση βιντεοκάμερας, είχε εξαφανισθεί από το διαμέρισμά του μαζί με τη γυναίκα του και το λίγων μηνών βρέφος τους. Η αστυνομία βρήκε την κάμερα στο εξοχικό που έμεναν ο Λέικ και ο Ινγκ, όπου επίσης βρήκε το αυτοκίνητο του γείτονά τους που έμενε στο διπλανό εξοχικό με τη γυναίκα του και το βρέφος τους. Σε έναν αυτοσχέδιο χώρο ταφής μπροστά στο εξοχικό, η αστυνομία ανακάλυψε περίπου 20 κιλά καμένων και θρυμματισμένων ανθρώπινων οστών που αντιστοιχούσαν σε τουλάχιστον 11 πτώματα.

Τα ευρήματα της αστυνομίας γίνονταν ολοένα και πιο εφιαλτικά. Μέσα στην αποθήκη του καταφυγίου οι ερευνητές βρήκαν το βιβλίο «Ο Συλλέκτης» καθώς και εργαλεία, χειροπέδες, γυναικεία ρούχα και είδη μακιγιάζ. Σε έναν τοίχο υπήρχε μια λίστα με κανόνες («Επιχείρηση Μιράντα») που έπρεπε να ακολουθεί η φυλακισμένη γυναίκα – μαζί με φωτογραφίες 21 γυναικών, μερικές από αυτές γυμνές. Πίσω από έναν τοίχο, που ήταν καμουφλαρισμένος ως εργαλειοθήκη, υπήρχε ένα μικρό κελί χωρίς παράθυρο, με ένα μικρό στρώμα και ένα κάδο που είχε χρησιμοποιηθεί ως τουαλέτα. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι οι γυναίκες κρατούνταν φυλακισμένες μέσα σε αυτό το κελί.

Μέσα σε δύο θαμμένους κουβάδες βρέθηκαν φάκελοι με ταυτότητες των θυμάτων, υποδηλώνοντας ότι ο συνολικός αριθμός θυμάτων έφτανε ίσως τα 25, καθώς και βιντεοκασέτες που τεκμηρίωναν τα βασανιστήρια σε δύο από τα θύματα. Σε μια από τις κασέτες, ο Τσαρλς Ινγκ φαίνεται να λέει στο θύμα –που είναι η γυναίκα του γείτονα– καθώς της κόβει την μπλούζα με ένα μαχαίρι «κλάψε όσο θες, είμαστε άκαρδοι». Σε άλλο σημείο της κασέτας, ένα άλλο θύμα, η 18χρονη Κάθι Άλεν, κάθεται σε μια καρέκλα και ο Λέοναρντ Λέικ την προειδοποιεί: «Αν δε συμμορφωθείς, θα σε πάμε στο κρεβάτι, θα σε βιάσουμε, θα σε σκοτώσουμε και θα σε θάψουμε». Σε άλλο, η γυναίκα που είχε απαχθεί με τον άντρα της, τον πωλητή της βιντεοκάμερας, και το μωρό τους, φαίνεται τόσο σοβαρά κακοποιημένη που θα ήταν αδύνατο να έχει επιζήσει.

Ο Τσαρλς Ινγκ αγωνίστηκε σκληρά για να μην εκδοθεί από τον Καναδά στις ΗΠΑ, με το επιχείρημα ότι ο Καναδάς που δεν έχει θανατική ποινή θα παραβίαζε τον Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Έως το 1991 έκανε όσες αναφορές και προσφυγές στα δικαστήρια μπορούσε. Τελικά, μόλις το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά αποφάσισε την έκδοσή του στις 26 Σεπτεμβρίου 1991, μια ώρα μετά βρισκόταν μέσα στο αεροπλάνο που τον μετέφερε στις ΗΠΑ. 

Ο Τσαρλς Ινγκ έκανε αμέτρητες αγωγές, μηνύσεις, καταγγελίες κατά την προσωρινή κράτησή του (διαμαρτυρόταν για το φαγητό, για τη θερμοκρασία στο κελί του, για το ότι δεν του επέτρεπαν να ασχολείται με οριγκάμι) και αργότερα απέλυσε πολλούς συνηγόρους, ζητούσε την αλλαγή δικαστών. Τελικά, καταδικάστηκε σε θάνατο –αφού δεν έγινε δεκτό από τον δικαστή το αίτημά του για ισόβια κάθειρξη– επειδή σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, που δεν αποδείχθηκε, «λειτουργούσε υπό την πίεση του Λέικ».

Η δίκη του Τσαρλς Ινγκ στοίχισε στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας 20 εκατομμύρια δολάρια και είναι η πιο ακριβή δίκη στα χρονικά της πολιτείας.

Ο Τσαρλς Ινγκ παραμένει ως θανατοποινίτης στις φυλακές Σαν Κουέντιν.