Η εισβολή στο Καπιτώλιο είναι ενδεχομένως μία από τις χειρότερες ημέρες για την δυτικού τύπου δημοκρατία από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήταν η πιο σοβαρή εισβολή στο Καπιτώλιο από το 1812 όταν οι Αποικιοκράτες Βρετανοί εισέβαλαν και το πυρπόλησαν. Είναι η σοβαρότερη απειλή που εκδηλώθηκε κατά της μεγαλύτερης και μέχρι τώρα ισχυρότερης Δημοκρατίας του Δυτικού Κόσμου.
Πρόκειται (τηρουμένων των αναλογιών) για ένα ανατριχιαστικό και δυστυχώς καθόλου κινηματογραφικό flashback στις καταστάσεις που χαρακτήρισαν τον Μεσοπόλεμο, την πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα των Ναζί μετά την προβοκάτσια με την πυρπόληση του Reichstag το 1933.
Πολύ πιθανόν η αμερικανική δημοκρατία να είναι σε θέση να «αναρρώσει» και να επανέλθει στη συνταγματική τάξη η οποία διασαλεύεται τους τελευταίους μήνες σε διάφορα επίπεδα. Είναι επίσης πολύ πιθανόν η εισβολή στο Καπιτώλιο των ψηφοφόρων - οπαδών του Τραμπισμού να προϊδεάζει για την είσοδο των ΗΠΑ στο ιστορικό σπιράλ της πολιτικής, γεωπολιτικής, οικονομικής και γεωοικονομικής παρακμής. Αναμφισβήτητα ωστόσο, όπως και να το δει ο παρατηρητής, είναι ενδεχομένως μία από τις χειρότερες ημέρες για τη δυτικού τύπου δημοκρατία από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δεν πρόκειται για μία εσωτερική κρίση θεσμών όπως το Watergate. Η σημερινή κρίση δεν περιορίζεται στη διαπόμπευση και αποπομπή τελικά ενός παρανομούντος προέδρου των ΗΠΑ, όπως συνέβη με τον Richard Nixon. Δεν μιλούμε για ένα «σκανδαλάκι» τύπου «λεκέ» το οποίο παρ’ ολίγον να οδηγήσει στην αποπομπή του Κλίντον. Δεν αναφερόμαστε στο πολιτικό κενό και το δέος που ενέσκηψε στις ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του JFK. Πρόκειται για κάτι βαθύτερο, σημαντικότερο και δυστυχώς πολύ περισσότερο «άρρωστο».
Περί τα 70 εκατομμύρια αμερικανών πολιτών ψήφησαν τον Τραμπ στις πρόσφατες εκλογές. Οι πάντες συμφωνούν δυστυχώς, προοδευτικοί και συντηρητικοί αναλυτές, πως αν δεν υπήρχε η Πανδημία τότε ο Ντόναλντ Τράμπ κατά πάσα πιθανότητα θα είχε επανεκλεγεί. Πάνω από το 50% των ψηφοφόρων του Τραμπ είναι πεπεισμένοι πως υπήρξε νοθεία στις πρόσφατες εκλογές. Μία πολύ μεγάλη μερίδα από αυτούς τους πολίτες ανήκει πολιτικά στην ακροδεξιά πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων. Ένας ικανός αριθμός από αυτούς τους ενεργούς ψηφοφόρους ανήκουν κατά κανόνα σε ακραίες εκφράσεις Προτεσταντικών Φραξιών με φανατικούς Ευαγγελιστές που κηρύττουν καθημερινά τον πόλεμο κατά της προοδευτικής άποψης. Ένα άλλο ικανό ποσοστό ακολουθεί οπαδικά ακροδεξιές, ρατσιστικές, ομοφοβικές και αντισημιτικές οργανώσεις (όπως τους Proud Boys).
Τέτοιου τύπου ακροδεξιές οργανώσεις μαζί με φανατικούς Ιεροκήρυκες των Ταλιμπάν Ευαγγελιστών κυρίως και δευτερευόντως πιστών της Καθολικής Εκκλησίας, κρύβονται πίσω από την εισβολή στο Καπιτώλιο.
Μαζί τους εξωθεσμικά μεν αλλά πολύ active στοιχεία στα social media τα οποία «έκτισαν» τον κύκλο QAnon, τη θεωρία συνομωσίας που παρουσιάζει τον Τραμπ ως τον υπέρτατο μαχητή κατά των παιδόφιλων που απαρτίζουν την παγκόσμια οικονομική ελίτ. Δεν είναι λοιπόν για γέλια αλλά για κλάματα.
Τον φανατισμό των εισβολέων στο Καπιτώλιο κατέδειξε ο φωτογραφικός φακός. Τη βία που επικράτησε επιβεβαίωσε ο απολογισμός. Τέσσερεις νεκροί. Από τους 52 συλληφθέντες οι 26 (δηλαδή οι μισοί) συνελήφθησαν εντός του κτιρίου του Καπιτωλίου. Αναρτήθηκε video το οποίο δείχνει την αστυνομία της Ουάσιγκτον που φρουρούσε το Καπιτώλιο να ανοίγει τον κλοιό και να επιτρέπει στους διαδηλωτές να εισβάλουν. Η δημαρχιακή αρχή ως όφειλε κήρυξε την πρωτεύουσα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και η κεντρική διοίκηση κινητοποίησε στο σύνολο της δύναμης της Εθνοφυλακής, αφού πρώτα κηρύχτηκε απαγόρευση κυκλοφορίας.
Ωστόσο από την ανώτατη διοίκηση της Εθνοφυλακής προκύπτει πως δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός, κανένας συντονισμός και καμία προετοιμασία. Η προχειρότητα αυτή επέτεινε το χάος που τελικά κυριάρχησε.
Είναι προφανές πως ο Τζο Μπάιντεν θα κληρονομήσει την ένταση και την άναρχη δυναμική στην κοινωνία η οποία ενσυνείδητα καλλιεργήθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ και το προσωπικό του επιτελείο τα τέσσερα τελευταία χρόνια.
Θα υπάρξουν πιθανώς νομικές επιπτώσεις και κάποια στιγμή ενδεχομένως ο Τραμπ να κατηγορηθεί για εγκλήματα κατά της κοινωνίας και πάντως για παραβίαση των συνταγματικών διατάξεων. Ενδεχομένως και να κατηγορηθεί για οικονομικά σκάνδαλα και υπέρβαση αρμοδιοτήτων.
Ωστόσο η νέα διακυβέρνηση θα πρέπει να αποκαταστήσει το διεθνές κύρος των ΗΠΑ που έχει τρωθεί (για κάποιους ανεπανόρθωτα). Να επαναφέρει κάποια έννοια ηθικής τάξης στις επιλογές φίλων και συμμάχων της Αμερικής. Να διαφωτίσει την κοινή γνώμη για τις υπόγειες διαδρομές που διαφέντευαν τις σχέσεις του Τράμπ με τον Πούτιν και τον Ερντογάν και άλλους αμφιλεγόμενους ηγέτες.
Μετά την εισβολή στο Καπιτώλιο, η νέα διακυβέρνηση στην Ουάσιγκτον οφείλει να αποκαταστήσει κάτι πολύ σημαντικότερο και σοβαρότερο. Το κύρος της ομοσπονδιακής εξουσίας, την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας των θεσμών και την καθολική αποδοχή των συνταγματικών διατάξεων.
Για ορισμένους τα παραπάνω θεωρούνται αυτονόητα. Δυστυχώς για την αμερικανική κοινωνία του 2021 αυτές οι πτυχές που καθορίζουν τη νομιμότητα της ομοσπονδιακής εξουσίας παραβιάστηκαν και «βιάστηκαν» από την τετραετή θητεία του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος όχι μόνον κατάφερε να εκλεγεί από τη λαϊκή ψήφο αλλά κατήγαγε και στρατηγική νίκη κατά του πολιτικού κατεστημένου των ΗΠΑ ελέγχοντας τουλάχιστον μέχρι πολύ πρόσφατα τη δομή και λειτουργία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ενός εκ των δύο κυρίαρχων πολιτικών πόλων του αμερικανικού συστήματος διακυβέρνησης.
Αυτή είναι η πραγματική «εισβολή» η οποία προκάλεσε την παράπλευρη απώλεια που είναι η «Μαύρη Τετάρτη» και τα γεγονότα που συντάραξαν τη συνείδηση των δημοκρατικών πολιτών των ΗΠΑ.
Σε λίγες ημέρες ο Τζο Μπάιντεν θα ορκιστεί πρόεδρος των ΗΠΑ. Κέρδισε τις εκλογές, ελέγχει το Κογκρέσο και τη Γερουσία. Με λίγα λόγια δεν θα έχει κανένα άλλοθι αν δεν καταφέρει να «ξεριζώσει» το κακό και να επαναφέρει την δημοκρατική τάξη στην διακυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η Κίνα, η Ρωσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο κόσμος όλος θα παρακολουθεί τις επιδόσεις του Τζο Μπάιντεν. Ο νέος πρόεδρος δεν διαθέτει ούτε άνεση χρόνου ούτε πολλά περιθώρια ελιγμών και καθυστερήσεων. Ο Τραμπισμός είναι εδώ, ισχυρός, απειλητικός και δυστυχώς ακόμη αποτελεσματικός.
