Οι εκλογές έγιναν, οι Ολλανδοί πήγαν (όσοι πήγαν) στις κάλπες, τα αποτελέσματα βγήκαν. Ο απολογισμός; Πικρή ήττα για τους Χριστιανοδημοκράτες (CDΑ) και αποκαθήλωση -επιτέλους- του πρώην πρωθυπουργού Jan Peter Balkenende, οριακή επικράτηση των Φιλελευθέρων (VVD), και αποδυνάμωση του Εργατικού Κόμματος (PvdΑ), παρόλο που έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την πρώτη θέση.
Μεταξύ μας πάντως, αν δεν το ήξερε κάποιος εδώ ότι την Τετάρτη που μας πέρασε είχε εκλογές, μπορεί και να μην το έπαιρνε καθόλου χαμπάρι. Όχι οτι δεν γέμισαν οι τηλεοπτικές οθόνες με προεκλογικές αναλύσεις, ντιμπέιτ, και σποτάκια (μερικά άκρως γραφικά, σε βαθμό μάλιστα ανησυχητικό). Μαζικές συγκεντρώσεις όμως, ομιλίες σε στάδια, και πανηγυρισμοί ποδοσφαιρικού τύπου, όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιστάσεις στην Ελλάδα, δεν παρατηρήθηκαν. Και γιατί άλλωστε; Τι ακριβώς να πανηγυρίσει ο μέσος Όλλανδος ψηφοφόρος; Την απόλυτη διάσπαση των πολιτικών δυνάμεων, με κανένα κόμμα να μην ξεπερνάει τις 31 (από τις 150 συνολικά) έδρες; Tην είσοδο της χώρας σε εκτενή περίοδο αβεβαιότητας εν μέσω μάλιστα και της γενικότερης οικονομικής κρίσης; Ή την παράλληλη αποδυνάμωση των παραδοσιακών κομματικών σχηματισμών του κέντρου προς ώφελος των άκρων;
Αν κάποιοι είχαν λόγο (και όρεξη) για πανηγυρισμούς μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων, αυτοί θα μπορούσε να είναι μόνο οι οπαδοί του Geert Wilders, ηγέτη του ακροδεξιού, ξενοφοβικού και αντι-ισλαμικού Κόμματος για την Ελευθερία (PVV). ΄Εχοντας τριπλασιάσει σχεδόν την δύναμή του (από 9 σε 24 έδρες), το PVV ξεπέρασε τους Χριστιανοδημοκράτες και ενδέχεται να καθορίσει πλέον σε μεγάλο βαθμό την πορεία που θα πάρει στο άμεσο μέλλον το ολλανδικό πολιτικό σκηνικό. Να σημειωθεί πως ο Wilders είχε φροντίσει να κρατήσει γενικά χαμηλούς τόνους, επιλέγοντας να αφιερώσει πολύ λιγότερο χρόνο και ενέργεια στην προεκλογική του εκστρατεία συγκριτικά με τα άλλα μεγάλα κόμματα. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ο Wilders είχε αποθαρρύνει τους υπόλοιπους αντιπροσώπους του κόμματος από το να συμμετέχουν σε δημόσιο διάλογο, έτσι ωστέ «να μην υποπέσουν σε σφάλματα». Αναρωτιέται κανείς σε ποια «ελευθερία» ακριβώς αναφέρεται το όνομα του κόμματός του...
Εκ (τέρμα-)δεξιών και «με το δεξί» μπήκαν λοιπόν στο μετα-εκλογικό πολιτικό παιχνίδι ο Wilders και οι βουλευτές του. Μένει να δούμε αν θα στραφούν προς την ίδια κατεύθυνση και οι προτιμήσεις του Mark Rutte, ηγέτη των Φιλελευθέρων, σχετικά με την πλευρά του πολιτικού φάσματος που θα επιλέξει για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας. Το φλερτ της ακροδεξιάς με την εξουσία δεν είναι πια απλή εικασία, αλλά απτή πραγματικότητα. Και σίγουρα δεν είναι μόνο ολλανδικό το φαινόμενο. Τo δίδαγμα από τις πρόσφατες ολλανδικές εκλογές δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο: Ου υποτιμήσεις την υποβόσκουσα δυναμική της ακροδεξιάς - διαφορετικά την θέση του βοσκού κινδυνεύει να την πάρει ο λύκος.
13°
