Κάμαλα Χάρις: Ενέργεια και πάθος στο πλευρό του Τζο Μπάιντεν

Από την πρώτη στιγμή που διεκδίκησε το χρίσμα των Δημοκρατικών, ο Τζο Μπάιντεν είχε δηλώσει πως θα επιλέξει γυναίκα για υποψήφια Αντιπρόεδρο. Από τότε, αμέτρητα ονόματα παρέλασαν από τις τηλεοπτικές οθόνες και τις εκτιμήσεις των αμερικάνων αναλυτών, όμως το μεγάλο φαβορί ήδη από το 2019 ήταν η Κάμαλα Χάρις. Η πρώην γενική εισαγγελέας και νυν Γερουσιαστής της Καλιφόρνια είναι η τρίτη γυναίκα που διεκδικεί την Αντιπροεδρεία –μετά τις Τζέραλντιν Φεράρο και Σάρα Πέιλιν– αλλά η πρώτη που έχει φτάσει τόσο κοντά.

Η μόλις πενηνταπεντάχρονη Χάρις έχει δώσει στην καμπάνια του Μπάιντεν όσα εκείνος δε θα μπορούσε να φέρει μόνος του. Η επιλογή της αποτελεί ταυτόχρονα ένα άνοιγμα στους νεότερους ψηφοφόρους, ένα ξεκάθαρο κάλεσμα στις εθνικές μειονότητες και τις γυναίκες, έναν έντιμο συμβιβασμό με την περισσότερο «προοδευτική» φράξια των Δημοκρατικών και μια απόδειξη ενότητας και ηγεσίας από τον ίδιο τον Μπάιντεν – καθώς είχε συγκρουστεί μαζί της στα πρώτα εσωκομματικά ντιμπέιτ. Κυρίως όμως, η Χάρις ενδέχεται να εξελιχθεί στο σημαντικότερο στέλεχος των Δημοκρατικών για την επόμενη δεκαετία.

Poster-girl του Αμερικάνικου Ονείρου
Το όνομα και το χρώμα του δέρματος της Κάμαλα Χάρις προδίδουν τις εθνικές της καταβολές. Τόσο η ινδή μητέρα της, όσο και ο τζαμαϊκανός πατέρας της είχαν μεταναστεύσει στην Καλιφόρνια στα πλαίσια των διδακτορικών τους σπουδών, ενώ σύμφωνα με το 14ο άρθρο του Αμερικανικού Συντάγματος, η Χάρις είναι Αμερικανίδα έχοντας γεννηθεί σε αμερικάνικο έδαφος. Ωστόσο, η ίδια ήταν πάντα προσεκτική στον αυτοπροσδιορισμό της δηλώνοντας πως είναι «μαύρη Αμερικανή» καθώς η οικογένεια της δεν αντιμετώπισε τις συχνές δυσκολίες της μέσης αφροαμερικανής οικογένειας.

Η Χάρις σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Χάουαρντ, ενώ επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και το παράρτημα του Σαν Φρανσίσκο όπου τελείωσε τη Νομική. Ξεκίνησε τη δικαστική της καριέρα της στην κομητεία της Αλαμέδα, ενώ το 2004 εκλέχθηκε εισαγγελέας του Σαν Φρανσίσκο. Το 2011 κατάφερε να εκλεγεί γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνια όπου συνεργάστηκε στενά με τον γιο του Μπάιντεν, Μπο, όταν εκείνος ήταν γενικός εισαγγελέας του Ντέλαγουερ πριν αρρωστήσει. Από το 2017 η Χάρις υπηρετεί στη Γερουσία· παρότι είχε γράψει μόλις δύο χρόνια στην Ουάσιγκτον, διεκδίκησε για λίγο το χρίσμα των Δημοκρατικών – σε μια κίνηση ενδεικτική της πολιτικής της φιλοδοξίας. Η αλήθεια είναι πως ίσως βιάστηκε λίγο, καθώς οι πρώτες εσωκομματικές δημοσκοπήσεις την έπεισαν πως πολύ δύσκολα θα κατάφερνε να κερδίσει στελέχη όπως τον Μπάιντεν, τον Μπέρνι Σάντερς και την Ελίζαμπεθ Γουόρεν, αποφασίζοντας τελικά να μη συμμετέχει στις εσωκομματικές εκλογές. Όμως, η ενθουσιώδης παρουσία της στα πρώτα ντιμπέιτ αρκούσε για να εντυπωθεί στις συνειδήσεις των Δημοκρατικών ψηφοφόρων και παρά αυτή την «αποτυχία» η κόρη μεταναστών από δύο τριτοκοσμικές χώρες είχε ήδη φτάσει πολύ μακριά.

Οι θέσεις της και η αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση Τραμπ
Η αλήθεια είναι πως επικρατεί μια σύγχυση σχετικά με το ιδεολογικό αποτύπωμα της Χάρις. Από τη μία, οι Ρεπουμπλικάνοι την κατηγορούν πως πρόκειται για μια επικίνδυνη ακροαριστερή μαριονέτα της –πολύ– αριστερής πλευράς των Δημοκρατικών και της «αντίφα», ενώ από την άλλη οι ψηφοφόροι που κινούνται σε αυτούς τους χώρους τη θεωρούν ως άλλη μία συστημική, μετριοπαθή και σχεδόν νεοφιλελεύθερη πολιτικό που αγνοεί πλήρως τις ανησυχίες τους. Όμως, αν το δει κανείς πέρα από αυτές τις υστερίες, συνειδητοποιεί πως η Χάρις βρίσκεται ελάχιστα πιο αριστερά από τη φιλοσοφία του Τρίτου Δρόμου, της μετριοπαθούς δηλαδή οικονομικής πολιτικής, αλλά και της προοδευτικής προσέγγισης στα κοινωνικά θέματα.

Αν ο Μπάιντεν έχει εστιάσει περισσότερο στην επιστροφή της Αμερικανικής οικονομίας σε αναπτυξιακή πορεία, η Χάρις έχει αφοσιωθεί στα ζητήματα που διχάζουν από χρόνια την Αμερικανική κοινωνία. Ενδεικτικά, η Καλιφορνέζα Γερουσιαστής είναι υπέρμαχος του δικαιώματος στην έκτρωση, του Obamacare, της αυστηροποίησης του δικαιώματος στην οπλοκατοχής, των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων, καθώς και της εφαρμογής επιεικότερων πολιτικών σε ζητήματα μετανάστευσης και ναρκωτικών. Στα ζητήματα της δημόσιας τάξης που έχουν αναδειχθεί σε καθοριστικό θέμα των εκλογών μετά τις μαζικές αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ– η Χάρις έχει εναντιωθεί στη λογική της «απο-χρηματοδότης της αστυνομίας» σημειώνοντας όμως πως απαιτούνται σημαντικές μεταρρυθμίσεις ώστε να αντιμετωπιστεί η αναιτιολόγητη αστυνομική βία.

Επίσης, παρά τη μόλις διετή παρουσία της στη Γερουσία, η Χάρις είχε αρκετές ευκαιρίες να συγκρουστεί ολομέτωπα με την Κυβέρνηση Τραμπ. Το ενδεικτικότερο παράδειγμα ήταν η σκληρή της στάση στην ακροαματική διαδικασία του υποψήφιου Ανώτατου Δικαστή, Μπρετ Κάβανο, η οποία λοιδορήθηκε συστηματικά από τα συντηρητικά μέσα – ενώ ο ίδιος ο Αμερικάνος Πρόεδρος τη χαρακτήρισε ως «την πιο μοχθηρή, την πιο απαίσια, και την πιο ασεβή» Γερουσιαστή της επιτροπής. Εκτός όμως από τον Κάβανο, η Χάρις εναντιώθηκε τόσο στις υποψηφιότητες του Νιλ Γκόρσουτς όσο και της Έιμι Κόνεϊ Μπάρετ για το Ανώτατο Δικαστήριο, ενώ πολέμησε την επιλογή της Μπέτσι Ντεβός και του Τζεφ Σέσσιονς για τα υπουργεία Παιδείας και Δικαιοσύνης αντίστοιχα. Τέλος, η Χάρις ψήφισε υπέρ της άσκησης κατηγοριών στον Τραμπ για κατάχρηση εξουσίας και παρεμπόδιση της Βουλής· κατά συνέπεια, δεν είναι τυχαίο που ο Αμερικάνος Πρόεδρος πρόσφατα την αποκάλεσε «τέρας» καθώς μάλλον έτσι τη βλέπει, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Η Αντιπροεδρία και το μέλλον

Η Κάμαλα Χάρις είναι μια τυχερή πολιτικός. Από τη μία –και με βάση τις δημοσκοπήσεις– βρίσκεται δύο ανάσες μακριά από το να γράψει ιστορία ως η πρώτη γυναίκα Αντιπρόεδρος· με τον Τζο Μπάιντεν να έχει αναγνωρίσει πως η ηλικία του δε μπορεί να του επιτρέψει τη διεκδίκηση της επανεκλογής του το 2024, η Χάρις αναμένεται να μπει εκείνη στην κούρσα για το χρίσμα των Δημοκρατικών με ένα εξωφρενικά μεγάλο προβάδισμα απέναντι στους αντιπάλους της. Αν μάλιστα μια τετραετία Μπάιντεν-Χάρις κριθεί επιτυχημένη, η πιθανή μέλλουσα Αντιπρόεδρος –στην οποία ο Μπάιντεν αναμένεται να δώσει πολύ μεγαλύτερες αρμοδιότητες από τις τυπικές που προβλέπει το Σύνταγμα– ενδέχεται να είναι και εκείνη που θα τον διαδεχθεί στην Προεδρία. Από την άλλη όμως, ακόμα και αν ο συνδυασμός Μπάιντεν-Χάρις ηττηθεί στις 3/11, η Καλιφορνέζα θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει ξανά το χρίσμα των Δημοκρατικών στο μέλλον – αν και με σαφώς μεγαλύτερο ανταγωνισμό – καθώς στις επόμενες εκλογές δε θα έχει κλείσει ακόμα τα εξήντα.

Σε κάθε περίπτωση, αν εκλεγεί, η Χάρις θα συμβάλει στη –προβληματική– διαμόρφωση της πολιτικής ταυτότητας των Δημοκρατικών. Ήδη από τις αρχές της δεύτερης τετραετίας Ομπάμα, το Δημοκρατικό κόμμα ξεκίνησε να διχάζεται ανάμεσα σε «προοδευτικούς» και μη, κάτι που κόστισε πολύ τόσο στη συνοχή του, όσο και στην αποτελεσματικότητα του, ειδικά στην εποχή Τραμπ. Ακόμα και οι αναμενόμενες πολιτικές ήττες φέρνουν πάντα γκρίνιες και διχόνοια· η αναπάντεχη ήττα απέναντι σε κάποιον με την ιδιοσυγκρασία και τις θέσεις του Αμερικάνου Προέδρου μπορεί – δικαιολογημένα – να οδηγήσει σε υπαρξιακή πολιτική κρίση, όπως και έκανε. Όμως, η Χάρις αναδείχθηκε μέσα από αυτή την κρίση, και ενώ μπορεί να μην έχει το εξωφρενικό επικοινωνιακό χάρισμα του Ομπάμα, το ιδεολογικό εκτόπισμα της Γουόρεν ή το πηγαίο πάθος του Σάντερς, έχει τη δυνατότητα και την πολιτική οξυδέρκεια ώστε να επαναπροσδιορίσει τις Δημοκρατικές θέσεις, εφόσον αποκτήσει την τεράστια πλατφόρμα της Αμερικανικής Αντιπροεδρίας. Έτσι, μπορεί να αναδειχθεί σε καθοριστικό παράγοντα για το πολιτικό μέλλον των Δημοκρατικών, ακόμα και αν στο τιμόνι είναι ο Τζο Μπάιντεν.

Μια καλή επιλογή για την Αντιπροεδρία
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στην εποχή της πολιτικής ταυτοτήτων η Κάμαλα Χάρις αποτελούσε μια σχεδόν αυτονόητη επιλογή. Ως έγχρωμη και πετυχημένη γυναίκα ήταν πάντα στις πιθανότερες διεκδικήτριες – ενώ μάλλον δεν κινδύνεψε ποτέ να μην είναι εκείνη που θα διάλεγε ο πρώην Αντιπρόεδρος, ο οποίος άλλωστε δέχτηκε τεράστιες πιέσεις ώστε να καταλήξει σε έγχρωμη συνυποψήφια. Κυρίως όμως, η Χάρις έχει τα πολιτικά χαρακτηριστικά ώστε να ξεπεράσει τους επιφανειακούς διθυράμβους αυτών των προσωπικών ιδιοτήτων· η αδιαμφησβήτητη φιλοδοξία της, η εσωκομματικά μετριοπαθής ιδεολογική της προσέγγιση, η ευγενική αλλά μαχητική της ιδιοσυγκρασία –όπως αναδείχθηκε και στο πρόσφατο ντιμπέιτ με τον Αντιπρόεδρο Μάικ Πενς– και η ιδανική της ηλικία συνθέτουν ένα προφίλ που μπορεί να την αναδείξει στην πιο επιδραστική Αντιπρόεδρο της σύγχρονης ιστορίας.

Με άλλα λόγια, η Κάμαλα Χάρις είναι μια επιλογή τόσο για το παρών, όσο και για το μέλλον. Κανείς δεν ξέρει αν θα έφτανε τόσο σύντομα –ή και ποτέ– τόσο κοντά στην κορυφή του κόσμου σε κάποιον διαφορετικό πολιτικό χρόνο, όμως η υποψήφια Αντιπρόεδρος των Δημοκρατικών μοιάζει να ταιριάζει απόλυτα σε αυτόν στον οποίο βρισκόμαστε – ίσως μάλιστα ακόμα περισσότερο από τον ίδιο τον Τζο Μπάιντεν, δίπλα στον οποίο έχει σταθεί με αξιοπρέπεια και σε απόλυτη αρμονία. Έτσι, ακόμα και αν η επιλογή της δεν αρκεί για τη νίκη απέναντι στον Τραμπ –καθώς σπάνια οι υποψήφιοι αντιπρόεδροι αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα για το εκλογικό αποτέλεσμα– πιθανότατα θα είναι ένα από τα ποιοτικότερα στοιχεία μιας Κυβέρνησης Μπάιντεν, στη «μάχη για την ψυχή του έθνους» όπως είναι το μότο της κοινής τους εκστρατείας και στην προσπάθεια των Δημοκρατικών να επαναφέρουν την αξιοπρέπεια στον Λευκό Οίκο.