Χιροσίμα: 79 χρόνια από τη ρίψη της ατομικής βόμβας

Συμπληρώνονται σήμερα 79 χρόνια από τον βομβαρδισμό της Χιροσίμα από τους Αμερικανούς, την πρώτη πολεμική πυρηνική επίθεση της ιστορίας. Στις 6 Αυγούστου του 1945 ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς πιλότος του αεροσκάφους B-29, το οποίο είχε ονομάσει Enola Gay (το όνομα της μητέρας του) έριξε την ατομική βόμβα τύπου ουρανίου- 235.

Σημειωτέον πως τα αποτελέσματα της βόμβας ήταν άγνωστα καθώς, σε αντίθεση με τις βόμβες πλουτωνίου, ο συγκεκριμένος τύπος πυρηνικής βόμβας δεν είχε δοκιμαστεί. 

Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα από δεκαοκτώ χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Υπολογίζεται ότι επιτόπου φονεύθηκαν περίπου 70.000 ψυχές, στην πλειονότητά τους άμαχοι. Πολύ περισσότεροι πέθαναν αργότερα ή έπαθαν σημαντικές βλάβες στην υγεία τους εξαιτίας της ραδιενέργειας.

Από την πόλη διασώθηκε μόνο ο θόλος (από μπετόν) και ο σκελετός του κτιρίου που τον στήριζε. Πριν την έκρηξη αυτό ήταν το κτίριο που στέγαζε την «Εμπορική Έκθεση της Περιφέρειας της Χιροσίμα». Ο θόλος υπάρχει και σήμερα, όπως ακριβώς απέμεινε μετά την έκρηξη, και έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.

Το Β29 υπέστη ισχυρή ανατάραξη με την έκρηξη της βόμβας, παρά το γεγονός ότι είχε διανύσει ήδη περισσότερα από δεκαοκτώ χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης.

Στις 9 Αυγούστου οι ΗΠΑ έριξαν μια ακόμη ατομική βόμβα, πλουτωνίου αυτή τη φορά (την τελευταία μέχρι σήμερα εναντίον ανθρώπων και μάλιστα αμάχων) στο Ναγκασάκι.

Η χρήση αυτού του όπλου «θεωρήθηκε απαραίτητη από τις ΗΠΑ» για την αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης με πολλούς νεκρούς, όπως υποστήριξαν οι Αμερικανοί που ήθελαν την άμεση και άνευ όρων παράδοση των Ιαπώνων. Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι χάρη στη βόμβα πήρε τέλος ο Δευτέρος Παγκοσμίος Πολέμος με την παράδοση της Ιαπωνίας λίγες μέρες αργότερα. Η χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες δημιουργεί μέχρι σήμερα ερωτηματικά, διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η συγκεκριμένη επίθεση κατατάσσεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η ρίψη της βόμβας ήταν έγκλημα πολέμου ούτως ή άλλως καθώς στρεφόταν εναντίον αμάχων, και ότι ήταν μάλιστα μια διεθνής επίδειξη εκ μέρους των ΗΠΑ αφού ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ουσιαστικά είχε ήδη κριθεί και ο Χίτλερ είχε νικηθεί.

Πολλοί εκ των επιζόντων δίνουν μάχη επί δεκαετίες με σωματικά και ψυχικά τραύματα αλλά και το στίγμα που κάποιες φορές συνοδεύει έναν «χιμπακούσα» (στα ιαπωνικά σημαίνει «αυτοί που επλήγησαν από την έκρηξη»). Πολλοί από αυτούς περιθωριοποιήθηκαν –κυρίως σε ό,τι αφορά τον γάμο– λόγω της προκατάληψης για την έκθεση σε ραδιενέργεια.

Επιζώντες και οι υποστηρικτές τους έγιναν οι πιο ηχηρές και ισχυρές φωνές που αντιτίθενται στη χρήση πυρηνικών όπλων, συναντώντας παγκόσμιους ηγέτες στην Ιαπωνία και στο εξωτερικό για να προωθήσουν τον σκοπό τους.