Η οπλοφορία στις ΗΠΑ και το όπλο της επιλογής

Οι αιτήσεις για άδεια οπλοφορίας στην πολιτεία του Ιλινόι στις ΗΠΑ έχουν σημειώσει αύξηση της τάξεως του 500% μέσα στην περίοδο της πανδημίας και μετά τη δολοφονία του George Floyd, σύμφωνα με άρθρο του Chicago Tribune.

Λίγο ο κορωνοϊός, λίγο οι πορείες διαμαρτυρίας για τον θάνατο του George Floyd, λίγο οι προεδρικές εκλογές που αναμένονται φέτος τον Νοέμβρη… όλα αυτά είναι αρκετά για να κάνουν τον κόσμο να τρελαθεί. Ιστορικά, έστω και ένα από αυτά τα συμβάντα έχουν υπάρξει αρκετά για να ωθήσουν πολλούς ανθρώπους στα άκρα, και να προβούν είτε για πρώτη φορά στην αγορά όπλου, είτε στον εμπλουτισμό της υπάρχουσας συλλογής τους. Μέσα σε ένα τσουνάμι κρίσης που συντρίβει ολόκληρη τη χώρα, περισσότεροι από 40.000 πολίτες του Ιλινόι υπέβαλαν αίτηση για άδεια όπλου σε λίγο περισσότερο από δύο εβδομάδες αυτόν τον μήνα: μια αύξηση 500% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι, σύμφωνα με την αστυνομία του Ιλινόι. Ένας ιδιοκτήτης καταστήματος όπλων δήλωσε ότι από 10 την ημέρα κατά μέσο όρο πέρυσι, φέτος πουλάει κοντά τα 200. Με τόσες πωλήσεις, πρόσθεσε, μπορεί να είναι δύσκολο να βρεθούν και πυρομαχικά.

Ο υποχρεωτικός έλεγχος 72 ωρών που απαιτείται από το κράτος πριν εγκριθεί η αγορά ενός όπλου ξεπερνάει τώρα τη μία εβδομάδα. Οι πωλήσεις άρχισαν να αυξάνονται τον Μάρτιο και έφτασαν σε νέα ύψη τον Ιούνιο. Από την 1η Ιουνίου έως τις 17 Ιουνίου υπήρχαν περισσότερες από 42.000 αιτήσεις, σε σύγκριση με περίπου 7.000 κατά την ίδια περίοδο πέρυσι. Οι 42.089 αιτήσεις κατά τη διάρκεια αυτών των 17 ημερών πλησιάζουν τις 48.194 αιτήσεις που υποβλήθηκαν συνολικά για τους μήνες Δεκέμβριο, Ιανουάριο και Φεβρουάριο. Οι αιτήσεις έφτασαν σχεδόν τις 5.000 ημερησίως.

«Γνωρίζουμε ότι παραδοσιακά υπάρχει μια αύξηση στις αγορές όπλων γύρω στις εκλογές και τις μεγάλες τραγωδίες», δήλωσε ο Noam Ostrander, αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Πανεπιστήμιο DePaul, ο οποίος συνεργάστηκε εκτενώς με θύματα βίας όπλων και αστυνομικής βίας στο Σικάγο. Η Αλεξάνδρα Φίλιντρα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόι στο Σικάγο, δήλωσε ότι υπάρχουν πολλές έρευνες που υποδηλώνουν ότι πολλοί από αυτούς τους κύριους αγοραστές όπλων μπορεί να θεωρούν τον εαυτό τους πολιτικά προοδευτικό, αλλά οποιαδήποτε διαταραχή του καθεστώτος μπορεί να τους ωθήσει σε μια αγορά όπλου.

Η Carrie Lightfoot, ιδρυτής του δημοφιλούς blog The Well Armed Woman, είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα υποκριτικό στο να αλλάζεις τις απόψεις σου όταν ο κόσμος γύρω σου αλλάζει. Πρόσθεσε επίσης ότι δεν την εκπλήσσει το γεγονός ότι οι γυναίκες αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των νέων αυτών αγοραστών. Ο Leonard Jason, καθηγητή Κοινοτικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο DePaul, δήλωσε ότι η αγορά ενός όπλου είναι ένας τρόπος να αισθανθείς ότι έχεις τον έλεγχο, παρά τους κινδύνους και τις παλιές σου πεποιθήσεις. Συνεχίζει λέγοντας ότι συχνά κάνουμε πράγματα που δεν είναι λογικά. Αυτό που πιστεύουμε ότι είναι το σωστό και αυτό που πιστεύουμε ότι οφείλουμε να κάνουμε πολλές φορές συμβαδίζουν. Είναι πραγματικά σαν μια στρατηγική αντιμετώπισης ενός προβλήματος. Οι άνθρωποι πολύ συχνά χρησιμοποιούν ανθυγιεινές στρατηγικές αντιμετώπισης και κάνουν πράγματα όπως υπερβολική κατανάλωση ουσιών, που όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν αλλά μάλλον τους βλάπτουν.

Ο Ostrander πιστεύει ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη έμφαση στην εκπαίδευση εν όψη όλων αυτών των νέων αγοραστών. «Εάν αισθάνονται ασφαλέστερα έχοντας όπλο στο σπίτι τους, τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε να ξεκινήσουμε με κάποιες βασικές οδηγίες ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης ασφάλεια», είπε. Οι ιδιοκτήτες καταστημάτων όπλων που ερωτήθηκαν από τη Chicago Tribune υποστηρίζουν επίσης την εκπαίδευση και έχουν προσλάβει εκπαιδευτές για να εξυπηρετήσουν και να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αυξανόμενη καινούργια πελατεία, αλλά η πανδημία και οι συνέπειές της το καθιστούν δύσκολο.

Για εμάς τους Ευρωπαίους η εικόνα αυτή είναι τουλάχιστον ξένη, ίσως και τρομακτική. Η λατρεία των Αμερικανών για τα όπλα, και το πάθος με το οποίο υποστηρίζουν το συνταγματικό τους αυτό δικαίωμα, παρόλες τις τραγικές και επαναλαμβανόμενες συνέπειές του τις τελευταίες δεκαετίες, είναι κάτι που δεν θα καταλάβουμε ποτέ. Υπάρχει ωστόσο μία αξιοσημείωτη χώρα-παράδειγμα, η Αυστραλία, η οποία υπήρξε στο παρελθόν κοντά στο αμερικάνικο μοντέλο, με τις ίδιες πάντα συνέπειες, και αποφάσισε το 1996 να αλλάξει τη νομοθεσία, να απαγορέψει σε μεγάλο βαθμό την οπλοφορία, και συνεπώς να προστατέψει τους πολίτες της. Θα ακολουθήσουν άραγε ποτέ οι ΗΠΑ;