Μια οικογένεια, δύο γενιές διαμαρτυριών για την αστυνομική βία στο Λος Άντζελες. Και το ερώτημα: Έχει κάτι αλλάξει;
Το 1991 τέσσερις λευκοί Αμερικανοί αστυνομικοί του Αστυνομικού Τμήματος του Λος Άντζελες ξυλοκοπούν για παραβίαση του ορίου ταχύτητας τον μαύρο Αμερικανό Ρόντνεϊ Κινγκ. Γλίτωσε τον θάνατο από τύχη και χάρη στους γιατρούς. Τότε δεν είχαν κάμερες τα περιπολικά, ούτε η αστυνομική στολή. Αλλά οι «τέσσερις» καταγράφηκαν από έναν πολίτη. Τους απαθανάτισε με κάμερα, όχι κινητού, μέσα από το σπίτι του.
Οι αστυνομικοί μπόρεσαν να βρεθούν στο εδώλιο έναν χρόνο μετά κατηγορούμενοι για βιαιοπραγία και αθωώθηκαν και οι τέσσερις. Οι ταραχές που ακολούθησαν στο Λος Άντζελες έδιναν την εντύπωση εμφυλίου πολέμου. 55 νεκροί, πάνω από 2.000 τραυματίες και ζημιές δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Σήμερα, το 2020, η κοινότητα των μαύρων Αμερικανών βρίσκεται ξανά στους δρόμους εξαιτίας δύο θανάτων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μαύρων Αμερικανών κατά την προσαγωγή τους από λευκούς Αμερικανούς αστυνομικούς. Το BBC συζητά με μια οικογένεια που έχει ζήσει τις διαμαρτυρίες του 1992 και του 2020 και το ερώτημα είναι: έχει κάτι αλλάξει. «Μέσα σε μία εβδομάδα έχουμε πετύχει όσα δεν είχαμε κατορθώσει σε μια δεκαετία. Ο κόσμος φοβάται κι εμείς τους ξεσηκώνουμε».
Η μητέρα της οικογένειας μιλά για το 1992: «Είχαμε ακούσει για εξεγέρσεις, αλλά το να τη βιώνεις ήταν πολύ επώδυνο. Ήταν τρομακτικά και με πλήγωνε να βλέπω ανθρώπους τόσο οργισμένους στο σημείο του να καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους, τις δικές τους γειτονιές». Η Βερόνια Χάινς δεν πιστεύει ότι το κίνημα σήμερα μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. «Έχω ζήσει και περάσει πολλά και δεν πιστεύω ότι μπορεί κάτι να αλλάξει. Έχω την αίσθηση πως όσα κάναμε στο παρελθόν δεν εισακούστηκαν. Μας αφήνουν να κάνουμε πορείες και όλα αυτά, αλλά κανείς δεν δίνει την πρέπουσα προσοχή. Αδιαφορούν».
Η κόρη της πάντως λέει: «Ελπίζουμε και θέλουμε να είναι η δική μας γενιά που θα καταφέρει να κάνει κάτι σωστό, να πετύχει κάτι προκειμένου να σωθούν ζωές στο μέλλον». «Όποιος είναι μαύρος ή όποιος έχει πέσει θύμα της αστυνομικής βίας οφείλει να το πάρει προσωπικά και να βγει έξω για να διαμαρτυρηθεί. Είναι ακόμα νωρίς. Είμαστε στην αρχή του κινήματος. Ο αγώνας είναι μακρύς και πρέπει να συνεχίσουμε. Το ότι πέφτουν κάποια αγάλματα είναι κάτι, αλλά όχι ο αυτοσκοπός. Πρέπει να συνεχίσουμε να πολεμούμε», λέει ο γιος της οικογένειας Χάινς.
12°
