Από τη θλίψη στην αισιοδοξία

«Υπάρχουν στη Βενετία τρία μέρη μαγικά και κρυμμένα. Το ένα βρίσκεται στο "Στενό  της Αγάπης των Φίλων". Το δεύτερο κοντά στη "Γέφυρα  των Θαυμάτων". Το τρίτο στο στενό των Marrani, στην περιοχή του Σαν Τζερεμία στο παλιό γκέτο. Όταν οι Βενετσιάνοι κουράζονται από τις καθιερωμένες εξουσίες, επισκέπτονται αυτά τα κλειδωμένα μέρη και ανοίγοντας τις πόρτες που βρίσκονται στο βάθος των αυλών, φεύγουν για πάντα σε πανέμορφες τοποθεσίες και σε άλλες ιστορίες...»

Οι Βενετσιάνοι που έφυγαν για πάντα τις τελευταίες μέρες ήταν σχεδόν τριακόσιοι. Δεν έφταιγε η κούραση από τις εξουσίες, αλλά η πανδημία. Τα βυζαντινά άλογα της βασιλικής του Αγίου Μάρκου πάγωσαν, τα βαπορέτα έδεσαν, τα κουπιά στέγνωσαν. Ο σκηνοθέτης Andrea Rizzi προσπάθησε να αποτυπώσει την αιφνίδια, απόκοσμη ησυχία που κατέκτησε την πόλη. Τη διέσχισε με την κάμερά του και κατέγραψε την γκρίζα πραγματικότητα. Οι γόνδολες τυλιγμένες με πανιά, σαν πένθιμα έπιπλα σε εγκαταλειμμένο σπίτι. Το Cafe Florian δεν μυρίζει espresso, η ορχήστρα δεν παίζει καντσονέτες. Οι πλατείες σαν σαλόνι που ξαφνικά όλοι έφυγαν γιατί συνέβη κάτι τραγικό και το πάρτι τελείωσε. Ένα ανοιχτό περίπτερο φιλοξενεί τίτλους εφημερίδων με εφιαλτική αριθμητική.

Και ξαφνικά, από ένα ανοιχτό παράθυρο ακούγεται η θεία φωνή της Κάλλας που σκορπίζει όνειρα. «Andra’ tutto bene» υπόσχονται τα ουράνια τόξα που κρέμονται από τα μπαλκόνια, είναι πανό, αφίσες και παιδικές ζωγραφιές. «Όλα θα πάνε καλά» βρυχάται το λιοντάρι του Πειραιά που φυλάει το Arsenale και είναι η ώρα για τα πλάνα της έγχρωμης ζωής.

Η χορεύτρια Linda Pani ταράσσει με τη σκιά της τα λιμνάζοντα νερά και ξεκινάει το ταξίδι της επιστροφής. Λαμποκοπάει η Γαληνοτάτη, αστράφτουν τα μάρμαρα της Γέφυρας των Στεναγμών, τρίζουν τα ξύλα της Accademia, τα μoβ λουλούδια έχουν ανθίσει στις στέγες. Τα πρώτα baicoli  ξεφουρνίζονται, οι κυρίες ζητούν ένα έτο παρμιτζιάνο, παίρνουν μπρος οι μηχανές που κόβουν το προσούτο, ζωντανεύουν οι πάγκοι της κεντρικής αγοράς. Στα στενά του San Polo αντιλαλούν βήματα, ένας ταχυδρόμος αφήνει γράμματα στις κλειστές πόρτες.

Ήρθε η ώρα. Ξεδιπλώνονται οι έξι χρυσοπορφυρές λωρίδες της βενετσιάνικης σημαίας, χτυπάει δυνατά τις φτερούγες του il Leone Alato. Η πόλη, η Ιταλία, ο κόσμος, ξυπνάει από το κακό όνειρο, μετράει απώλειες και πεισμωμένα επιβεβαιώνει ότι και πάλι η ομορφιά θα νικήσει τον θάνατο.

Andra’ tutto bene.

Υ.Γ.: Η εισαγωγή έχει την υπογραφή του Hugo Pratt. Έτσι αρχίζει η περιπέτεια «Corte Sconta detta arcana»