Μένουμε σπίτι: Καν’ το όπως η Αγία Ιουλιάνα

Οικειοθελής εγκλεισμός μέσα σε ένα μικρό κελί ήταν αυτό που έσωσε την Αγία Ιουλιάνα από την επιδημία της Μαύρης Πανούκλας.

Η Αγία Ιουλιάνα ή Τζουλιάνα έζησε από το 1342 ως το 1416, με ασαφή τη χρονιά του θανάτου της.

Η ονομασία της μάλλον προέρχεται από τη σχέση που είχε με την εκκλησία του Αγίου Ιουλιανού στο Νόργουιτς της Αγγλίας.

Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της το πέρασε οικειοθελώς έγκλειστη, αν και στο κέντρο της πόλης, σε μία κρύπτη δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Ιουλιανού.

Ο εγκλεισμός ήταν κάτι που το συνήθιζαν οι άνθρωποι με βαθιά πίστη στον Θεό, που ήθελαν να ζήσουν πιο ασκητικά. Μάλιστα επέλεγαν να ζήσουν μέσα σε μικρά κελιά που υπήρχαν στα πλαϊνά των εκκλησιών. Στην αρχή της διαδικασίας γινόταν μία τελετή κατά την οποία η είσοδος χτιζόταν με τούβλα. Η επιλογή ήταν διά βίου.

Η μόνο επαφή που είχε η έγκλειστη Ιουλιάνα με τον έξω κόσμο ήταν ένας πολύ μικρός φεγγίτης που έβλεπε στην εκκλησία για να παρακολουθεί τις λειτουργίες και μία ή δύο μικρές τρύπες από τις οποίες επικοινωνούσε με όσους έρχονταν για να ζητήσουν να προσευχηθεί για αυτούς.

Το μόνο ζωντανό πλάσμα το οποίο επιτρεπόταν να έχει η Αγία στην κρύπτη της ήταν μία γάτα – κι αυτό για τους αρουραίους που κυκλοφορούσαν μέσα. Η Ιουλιάνα αγαπούσε πολύ τη γάτα της γι’ αυτό και σε πολλές αγιογραφίες απεικονίζεται κρατώντας το αγαπημένο της pet.

Η Ιουλιάνα ήθελε να ανεβάσει το πνευματικό της επίπεδο και κυρίως να μάθει περισσότερα για το δράμα του Ιησού την ώρα των Παθών. Γι’ αυτό και προσευχόταν να αρρωστήσει και ο Θεός απάντησε στις προσευχές της. Σε ηλικία 30 ετών αρρώστησε τόσο βαριά που έχασε την αίσθηση της συνείδησης. Μετά από 7 ημέρες που, όπως έδειχνε, ήταν σε κώμα, η Ιουλιάνα είχε 16 οράματα τα οποία είχαν να κάνουν με τα Πάθη του Χριστού και τον ρόλο που έπαιξε η Παναγία στην ιστορία της σωτηρίας. Τα υπόλοιπα 20 χρόνια της ζωής της τα πέρασε μέσα στο κελί, με προσευχή, αναλογιζόμενη τα οράματά της μέχρι που ένιωσε έτοιμη να γράψει για αυτά. Έτσι, τα κείμενά της, οι «Αποκαλύψεις της Θεϊκής Αγάπης» έμειναν σαν η παλιότερη γραφή βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, από γυναίκα.

Η Ιουλιάνα, επιλέγοντας τον οικειοθελή εγκλεισμό, κατάφερε να επιβιώσει πολλών δεινών της ανθρωπότητας, με κυριότερο τον Μαύρο Θάνατο, την επιδημία πανούκλας του 1348–50, μία από τις χειρότερες πανδημίες στην ανθρώπινη ιστορία κατά την οποία πέθαναν περίπου 75 με 200 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρασία μεταξύ των χρόνων 1347 με 1351.

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της περνούσε τον χρόνο της φτιάχνοντας ρούχα για τους φτωχούς, δεχόταν δωρεές από έχοντες τις οποίες αξιοποιούσε πάλι υπέρ των απόρων, προσευχόταν, έγραφε, συνομιλούσε με προσκυνητές και τους συμβούλευε (κάτι σαν μπλόγκερ θα λέγαμε), αγαπούσε τη γάτα της και είχε οράματα.

Τι άλλο να κάνει κανείς κλεισμένος μέσα;